Ha, jawel, ik heb nog steeds niet opgegeven, maar aan dit tempo. Ben ik blij dat het mijn job ni is, kzou nogal inkomsten verliezen.
Na bijna negen uur, is hij bijna af. Nee, bijna, dat betekent, net niet.
Vorige week heb ik mij daar een scary avondje gehad met de rok in kwestie.
De Lockmachine, pffff ... en nee het moest ineens met de rokstof, niet eerst oefenen want dan was de kans groot dat ik da ding nooit meer zou bezigen.
Nadien moest ik plooikes stikken en toen ging het echt fout. Scheef, scheef en nog eens scheef. Waarom wil ik in godsnaam plooikes ?
Awel ja, omdat het resultaat gewoon mooier is.
Er was uiteraard geen tijd meer om te ritsen en te zoomen, dus, het zal ni lukken om mijn rok af te krijgen in een workshop van vier avonden.
Gelukkig heb ik een kleermaakster tante en die heeft mij gisteren geleerd hoe ik een rits kan inzetten, eigenlijk helemaal niet zo moeilijk ... Da ging gelijk vanzelf.
Ondertussen is iedereen natuurlijk kei nieuwsgierig naar die rok, heb er vorige week zelfs een vergadering voor gelaten van mijn werk.
Maar, nee, nog geen foto, ik wil dat hij echt af-af is, met zoom en gestreken.
En omdat ik het groot zie, heb ik al nieuwe stof gekocht, ben ik op zoek naar een nieuwe naaimachine want die van mamalief kan zelfs een olifant geen honderd meter dragen.
En weet ge, tantelief vond het zelfs geslaagd, wat wil een mens dan meer? Inderdaad ja, nog rokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten