Ze keek naar man Bijt Hond ...
Wat bleek ... Ze bedoelde dit pracht exemplaar
De Schreeuw is een psychisch zelfportret van Edvard Munch. Het is een schilderij gebaseerd op een eigen traumatische ervaring.Op een avond wandelde Munch met vrienden terug naar de stad Oslo. Ze bleven staan op een brug. Terwijl zijn vrienden doorliepen bleef Edvard staan, aangegrepen door het landschap en de lucht met de ondergaande zon. Hij hoorde en voelde het landschap rondom hem schreeuwen. Hij kreeg een onmachtig en depressief gevoel. Deze gebeurtenis maakte zo veel indruk op hem dat hij deze gebeurtenis later vastlegde op doek.
Hij schilderde De Schreeuw in een periode
na een bijzonder pijnlijke liefdesverhouding met een getrouwde vrouw genaamd Millie Thaulow. Tijdens de door jaloezie, achterdocht en pijn getekende relatie schilderde de kunstenaar een aantal doeken die het verloop van de verhouding illustreren.
Toen zijn relatie met Millie Thaulow definitief voorbij was schilderde hij De Schreeuw. De ontzette, tot wanhoop gedreven figuur is dus eigenlijk Edvard Munch zelf.
Het doek toont een in felle kleuren geschilderd en uit golvende lijnen opgebouwd landschap, waarin een spookachtige figuur de kijker aankijkt. Ook het lichaam van het wezentje kronkelt mee met het kronkelende landschap. De angst overheerst in de panische penseeltrekken die de geluidsgolven van de tomeloze schreeuw weergeven. De combinatie van felle en zachte kleuren verhoogt dit effect.
Rechts op het schilderij bracht Edvard Munch een verticale balk aan om het schilderij smaller te doen lijken.
bron : wikapedia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten