maandag 23 april 2012

The Ten Miles Antwerpen : Veni, vidi, vici

Veni, vidi, vici ! Gelukt !
Doel was uitlopen, tijd was niet belangrijk ... En jawel, uitlopen is gelukt maar ontevreden over de tijd .. So typical me ! Perfectionisme is een slechte eigenschap ...

Voor : Op tijd vertrekken was de boodschap, zeker als je gebruik maakt van het Openbaar Vervoer.  De wedstrijd zelf startte om half vier, ons openbare ritje startte rond half een ... Ruim op voorhand, toch ? Mmmm ... Bij aankomst nog een stevige wandeling op zoek naar de tenten.  Daar lagen t-shirts, startnummers en moest ik mijn centjes storten voor de cliniclowns.  Ook van outfit wisselen want, ik ging ervan uit dat we nog een stevige plensbui op ons hoofd zouden krijgen (is ook gebeurd). Nog eens plassen (dat ging als vanzelf, om het kwartier !).  En dan wachten ... wachten ... wachten !

Voor drie uur stonden we te wachten in ons vak.  Allemaal als beesten op elkaar gepropt wachten op een startshot. En dan komt dat shot eraan is is het nog wachten ... Wan tja, 20 duizend man krijg je niet zomaar in beweging.  Voor mij is dat hels .. Ik ben hier thuis gewend om mijn loopkledij aan te doen 's morgens vroeg en te vertrekken.  Alleen dat was al een hele onderneming voor mezelf.  Ook de hartslag zat toen al veel te hoog ...

Tijdens : De start ... Iedereen zei altijd om rustig te starten. Dat deden we dan ook, té rustig ... Langs alle kanten werd ik voorbijgerend door de meest gekke figuren, dik/dun, klein/groot, jong/oud IEDEREEN stak mij voorbij. En ik maar in mijn hoofd dreunen "rustig, rustig .. je moet die tunnels door".  Over de eerste kilometer deed ik dan ook 7 minuten !!!! Slakkegang ... maar, ik dacht altijd bij mezelf "ik zie jullie nog wel terug, na de tunnels, ne".

De Kennedy-tunnel was een makkie, genieten ... de rit na de Kennedy-tunnel tot het Justitiepaleis, genieten ... Ook al was dit continu vals plat.  De tunnel onder het Justitiepaleis, mmm, een tunnel ? Ik zweefde door die tunnel. En toen had ik zoiets van "ahum, ik moet een versnelling bijsteken want dit gaat te vlot", wist ik veel dat ik toen al veel te veel tijd verloren had.

Halverwege de kaaien zijn we dan een tandje beginnen bijsteken ... Over de Meir zweefde ik en dacht ik nog heel wat tijd in te halen. Toen kwam de Pijp, dé Konijnepijp van Antwerpen ... Voor zij die het kennen, ik vind het al claustrofobisch met de auto, laat staan al rennend.

Op de kaaien en de Meir had ik al heel wat renners ingehaald die mij in het begin racend voorbij staken. Oef ...En in de konijnepijp was het niet anders ... Alleen, er kwam maar geen einde aan. (opzoekwerk zegt me dat de tunnel 2,1 km lang is).  Halverwege dan nog een ziekenwagen die met gierende sirenes iemand mee nam ... Een taaie tunnel, zeker op het einde. Maar, mission completed.

Eindstreep in zicht, nog even vriendelijk lachen naar de camera (hoe krijg ik die foto ???) en hop, voorbij ! De Tien waren op en wip voorbij ... Het Lief gaf mij een compliment dat ik er nog fris uitzag ... Mijn eindtijd zegt dan ook genoeg; 1u55 ... Mijn angsten voor de tunnels waren de boosdoender en eigenlijk voor niets nodig.  Veel te lang gelopen over de eerste zeven kilometer. Als je tijdens een training 1u35 loopt, kan je tijdens een wedstrijd beter vind ik.

Ik heb alleszins genoten van deze trip ... De sfeer, het publiek dat je oppept.
Onderwerg handjes klappen met kleine kindjes, roepen naar het publiek, in de handen klappen in de tunnels ... De doedelzakspelers uitgebreid bedanken .. Dat zal ne loper die binnen het 1u15 loopt wel niet doen zeker ?

Na : Val je zo'n beetje in een zwart gat; het is voorbij ... Wat nu ? Medaille afhalen (blij als een kind!), kledij omwisselen en sjokken naar de Tram .. Drie kwartier wachten op "onze" lijn (no other options) en dan evalueren (erg he !).  Leerpunten voor 2013 : intervaltraning, hellingen trainen op de loopband, meer wedstrijden lopen, een club zoeken die je verder helpt, ... Meer zelfvertrouwen en minder schrik hebben voor tunnels ... Misschien mijzelf ook minder laten beïnvloeden door anderen.

Nog vroeger vertrekken of later in het startvak kruipen .. 's Morgens geen uren staren naar de marathon-lopers maar nog even rusten.  Leren om ook in de namiddag te lopen in plaats van alleen 's morgens. Leren genieten van bananen (jawel, heb er twee binnengewerkt terwijl ik dat eigenlijk ni lust). 

Niet in de hand : De kuren van de kleinste dochter. Hopelijk slaapt da meiske volgend jaar door; vier tot vijf uur slaap is dodelijk.  Het wiegendoodrisico van de kleinste; we naderen de vervaldatum van twee jaar; als ik die vervaldatum nu ook nog verwerkt krijg tussen mijn twee oren, verlies ik mentaal ook minder energie.  Verkoudheden en griepjes allerhande ... Als je immuunstelsel al aangetast wordt door slaapgebrek, neem je werkelijk alles over van je kinderen (en in mijn geval klanten).  Met twee kinders kan je zeer moeilijk plannen. Elke ochtend spanning alom, wordt het een rustige dag, worden ze ziek, zijn ze braaf of beslissen ze vandaag het varken uit te hangen. 

Als ik 1 ding geleerd heb, is het regelmaat in het lopen ... Vaste dagen .. moeilijk. Het weer ... Ideale temperatuur voor mezelf, rond de acht graden.  Alles boven de 12 graden doet mij wankelen.  Betekent dit dat ik een liefhebber ben van lopen tijdens vorst en sneeuw ? Neen, maar, tegen koude kan je jezelf beschermen, tegen hitte niet. 


Doel : Ten Miles van 2013 lopen in 1u40 !!!!




4 opmerkingen:

  1. Toch chapeau, ik doe het je niet na hoor! (Stine dus) (ja, euh, ik snap niet goed hoe ik hier mijn naam moet krijgen zonder allerlei accounts aan te moeten maken)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goh, ik blijf teleurgesteld .. erg he ... ben nu sinds een jaar terug frequent aan't lopen, moet mij voor niemand bewijzen en ik ben boos, verdrietig en gefrustreerd.
    Ach, heb nu terug 1 jaar tijd om verder te trainen .. de mensen van de fitness vonden alvast dat ik pakken beter kan ...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ge moet nog plaats laten voor verbetering voor volgend jaar hoor. Het is mentaal zeer belangrijk dat er ruimte voor verbetering is. Nu heb je direct een doel voor volgend jaar.
    Ferm gedaan, toffe wedstrijd hé, ik heb daar altijd zo van genoten.
    Blijf lopen (en als je op endomondo gaat, mag je me altijd toevoegen)

    BeantwoordenVerwijderen