"Dit is mijn mama"

Kato had voorbije week mama-week. Alles stond in het teken van mama. Ze moest schoenen van mij mee nemen (ie. teenslippers want ik draag niet liever tijdens de zomermaanden), een lijstje met mijn goede en slechte eigenschappen, een foto etc.

En toen kwam ze thuis met een tekening getiteld "dit is mijn mama" ...

Even bespreken dus met de dochter ...
Ik : Ah, Kato, heeft mama een baby in de buik ?
Kato : Neen, dat zijn uw borsten en navelbuik !

Heb de foto dan maar voorgelegd aan een aantal kenners .. En iedereen is er van overtuigd dat dit een baby in mijn buik is. Nu, ik ben NIET zwanger .... Maar, ik vind het wel grappig dat Kato hiermee naar huis komt.  De details zijn er, aan de armen denkt ze niet ... Rood haar, blauwe ogen, en dus zwanger.  Het zou een perfecte aankondiging kunnen zijn !!! (maar, het is het niet !!!).

Stiekem droom ik er wel van, doch, terug van "o" beginnen. Terug die 25 extra kilo's eraf trainen, terug twee jaar van slapeloze nachten, slechte eters, een wiegendoodrisico of erger nog ?
Langs de andere kant, zalig is het om een baby in je buik te voelen trappelen, zalig is het om gedurende een lange periode borst te geven, zalig is het om het gekraai te horen, een baby te "ruiken, besnuffelen, dood te knuffelen".  Stiekem, héél stiekem :o))

Misschien wil Kato gewoon iets duidelijk maken, weet zij al iets dat wij hier thuis niet weten ... Want slim is ze, té slim voor haar vier jaar ...