En verdikke, dat is érg ... Vroeger in mijn/ons vorig leven, boekten we een vliegtuigticket, een Lonely Planet, bezoekje aan het Tropisch Instituut en weg ... Vijf, zes weken naar het andere eind van de wereld.
Nu is reizen voor mij "stress".
Ligt het aan de kinderen, aan de bestemmingen, aan de manier van reizen, heb geen idee ...
Nu ook weer ... Vorig jaar was Denemarken nog makkelijk reizen (hemel, ik ga het nog missen).
De camper zorgde ervoor dat je kon bollen zoals je wilde. Je stopte ergens om iets te bezoeken, je kon makkelijk iets klaar maken om te eten. Geraakte je niet op je bestemming, geen probleem dan maakten we gewoon een tussenstop.
Maar nu ? Nu moeten tot vier keer toe ellendig lange afstanden doen (allez, in mijn ogen toch, een Amerikaan zal er al gauw mee lachen). En ik vraag mijzelf af, welk zijn de beste opties :
A) de ochtend zelf vertrekken en heel de dag met jengelende kinderen zitten, een snikhete auto, urenlange files
B) 's nachts rijden met slapende kinderen maar in het donker, vechtend tegen slaap en vermoeidheid
C) de avond ervoor al vertrekken en hopen dat je kinderen slapen, je geen files hebt, je kan doorrijden en niet oververmoeid geraakt zodat je tegen 2am in je bedje ligt
Ik weet het niet, ECHT niet ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten