Dag 3 : help, ik moet plassen ...

De voorbije twee dagen hebben we hier druk geoefend .. In die zin dat het vooral zoeken was naar datgene ik het dichtste bij me heb wanneer het .. Dag 3 zou worden :o))

Ik ben verwend op dat vlak ..

We hebben een kleine zetel in huis maar wel in L-vorm en mijn lange stengel past hier net op.
Het zwangerschapskussen werd terug van zolder gehaald als ondersteuning van mijn benen (mensen, dat is voor mij DE uitvinding geweest !) en ik word omringd door boeken, tijdschriften, mijn laptop, GSM, ipad, afstandsbediening, voldoende programma's op de TV-theek (chance dat wij hier nooit televisie kijken) en nog een lekker fles water, pijnstillers en zakdoeken voor wanneer het weer even teveel wordt .. Ja, mensen, ik geef toe dat ik al heel veel frustraties van me afgejankt heb !

Het is alleszins beter als een ziekenhuiskamer ... 's morgens/'s avonds ga ik al zittend de trap af en beleef ik de resterende zestien uur op de zetel beneden met uitzicht op de tuin en twee katten die me nog steeds negeren en dus weigeren om bij me te zitten (bastards!). Ik ga de bladeren hier letterlijk en figuurlijk zien vallen de komende weken .. Zelden zo extreem dicht bij een seizoenswissel gestaan.

Tot deze ochtend ook het gezelschap van mijn man en twee kinderen.  Helaas, maandag is school- en werkdag .. Heel veel mensen zouden hiervoor tekenen toch, rust, stilte .. Boekjes lezen, spellekes spelen op de pc, tv kijken .. Mijn God, ik zou hier ook voor tekenen .. Ware het niet dat ik geen weg op kan .... en het dus na Dag 1 al serieus voor bekeken hield !

En zodoende heb ik er deze ochtend al een rondje plassen opzitten. En dat is echt een onderneming ...
Uit de zetel geraken, dat kussen van onder dat zware been krijgen, die krukken, mensen ... ik kan nog steeds niet met krukken stappen en heb al zoveel ervaring met die dingen en dan de lange weg naar de wc maar mijn lange been net in kan. N E T zeg ik ... Je zou mij moeten zien hangen ... Een papiertje van de rol wc-papier trekken is ook al een hele onderneming maar héééé, ... mijn dag krijgt zo wat verstrooiing !   Nadien de lange weg terug naar de zetel, beetje comfort zoeken want dat hele lijf doet ondertussen zo'n pijn van het liggen en hangen ... En dan zit/hang/lig je eindelijke comfortabel, kussen onder je been, lekker warm dekentje over je lichaam (ik zit nog steeds in de rilfase) ..... En dan gaat die verdomde deurbel !!

De deurbel mensen, die wordt hier niet gebruikt ... Ofwel komt ons bezoek gewoon zo binnen met een sleutel (de mama), ofwel kloppen de mensen aan (koter 2 kan slapen), ofwel komt er niemand :o))
En dan gaat die fucking doorbell .... Ik herkende niet eens het geluid ... Even de twijfel of het die van ons wel was, of de morfine eindelijk begon te werken .. Maar neen, echt, het was onze bel ...
Ze kwamen foto's afleveren ...

Spannend he zo'n dag en hij is nog niet half voorbij :o)) Houdt u vast mensen, er valt nog wat te beleven in P. Land ! Dag drie is nog niet halverwege en we moeten nog naar Dag 90 of zo …