donderdag 30 mei 2013

Running shoes vs. Fashion shoes vs. modern running

Zondagochtend, heel vroeg maakte ik mijzelf de belofte .. Als ik de 20 km van Brussel vlot uitliep, zou ik mijzelf een stel loopschoenen bij kopen zodat ik af en toe kan afwisselen. Ondertussen worden de afstanden ook altijd maar langer niet waar ..

Bovendien hebben mijn huidige Brooks een lastige winter gekend .. Veel regen, sneeuw, ijskoude zondagen, allemaal niet zo goed voor de zolen, de demping wordt minder, kansen op kwetsuren verhogen .. En kwetsuren ? Die heb ik vorig jaar genoeg gehad.

Hardloopschoenen vangen ook elke keer je lichaamsgewicht op. Akkoord, ik ben een pluim ondertussen maar ... Mijn gevoel zegt dat afwisselen niet slecht is. En blijkbaar hebben loopzolen ook een recuperatietijd nodig .. gemiddeld zo'n 48 uur !!! Langer herstel is goed voor de houdbaarheidsdatum van je loopschoenen ... Die houdbaarheidsdatum is trouwen een kilometer of 1000, nadien zijn ze "op", ttz ze verliezen dan ruim 35 percent van hun dempingsgraad ...

Eens thuis gekomen toch een lichte twijfel, ben ik geen verwend nest om twee paar schoenen te hebben ? Is het echt nodig om meerdere paren te hebben .. Een degelijk paar Brooks of Saucony's kost algauw een 130,- euro .. Langs de andere kant, een bezoek aan de sportarts en kine kost me veel meer.

Toch maar even mijn tweetfriends hun mening vragen. En ja hoor .. De meeste renners hebben minstens twee of zelfs drie paar loopschoenen. Het is dus verantwoord ... Ik word stilaan een echte loopfashionata .. Of toch niet ?  Neen, het is medisch verantwoord :o))

Die verdomde Brooks blijven echter aartslelijk en een stel Nikes is zoveel mooier en hipper. Maar, de info van mijn runningcenter tussen de oren .. Nooit kiezen voor "mooi" ... Maar, je running gear mag wel mooi zijn, toch ? Dus ...

Bij een stel nieuwe schoenen .. Hoort daar ook geen leuk rokje en leuke sokken bij ?
Geef toe .. drie tot vier keer trainen in de week ... Onze wasmachine kan hier nauwelijks volgen.
En laat ik daar nu zo lekker goed in zijn .. via www.hiphardlopen.nl kan ik wel wat moois kiezen ... (nog niet gedaan overigens).

Voor zij die nog steeds het excuus gebruiken dat hardlopen oerconservatief is, bekijk deze site maar even en je voelt je hip ... Rokjes, broekjes, jurken (!!!!!), topjes, hippe sokken .. Alles vind je hier ...
Dus beste dames ... Als die vieze, zwarte loopbroek je tegenhoudt om te starten met lopen omdat je als vrouw nu eenmaal vind dat je poep niet aantrekkelijk uit de hoek komt, probeer deze site !!!
En doe zoals ik .. Een doel bereikt = je trakteren op iets leuks en dat hoeft niet altijd duur te zijn !!!!

Me .. myself .. and I !

- naar uwen auto stappen na een lange dag .. de sleutel erin steken .. vloeken omdat het maar niet wil lukken .. en dan merken dat het uwen auto niet is !
- zoeken naar je bril (op je neus), zoeken naar je sleutel (zit op de deur langs de buitenkant)
- naar boven gaan en dan niet meer weten waarom je boven bent, naar beneden hollen en dan valt hij
- een stel kousen klaar leggen en ze dan niet meer vinden
- iets goe weg stoppen op "die" plek "ideaal" om niet meer te verliezen .. en het dan niet meer vinden
- je paspoort verliezen .. een nieuwe aanvragen om dan een half jaar later je oude pas terug te vinden ... in een portemonee
- naar de winkel gaan m e t een boodschappenlijstje, thuis komen en dan toch merken dat je d a t g e n e wat je zooo nodig had .. vergat
- benzine tanken en de verkeerde keuze maken
- rijden en stilvallen omdat de benzine op is ... niet 1 keer maar meerdere keren
- je koffer dicht gooien en dan je sleutel in de auto vergeten (automatisch slot, u kent het wel)
- naar je werk vertrekken met twee verschillende kousen
- naar je werk vertrekken en een topje binnenste buiten aanhebben
- je looprokje achterste voren dragen en dan The Ten Miles rennen
- op een bank werken en nooit geld op zak hebben
- je auto ergens parkeren (bijv. een parkeergarage) en die niet meer terug vinden
- maaltijdcheques in de vuilbak gooien .. een verjaardagsenveloppe met centjes in de vuilbak gooien
- dubbele afspraken maken in je agenda, afspraken vergeten
- onderbroeken binnenste buiten dragen
- naar de fitness en merken dat je of je schoenen, of je loopbroek of je bh of proper ondergoed vergeten bent
- de verjaardagen van je partner, kids en ouders vergeten

... Het zijn er "maar" twintig maar zo kan ik uren doorgaan ... Me, myself and I

dinsdag 28 mei 2013

Sofinesse

Vorige week viel mijn oog op de blog van Sofinesse, een Radio Nostalgie presentatrice die een Open Brief geschreven heeft aan Minister Monica De Coninck ..

Uit nieuwsgierigheid ben ik die brief beginnen lezen, van Sofinesse, niet die van de Minister. In mijn ogen leven die namelijk op een andere planeet en weten die gewoon niet hoe een doorsnee gezin vandaag de dag ploetert en moedert en probeert te overleven op de arbeidsmarkt ... Waarom zou ze ook met haar vette pre en wellicht een nanny, kok, poets-en strijkhulp !

Links en rechts ook wat reacties gelezen van andere blogsters die direct op dit onderwerp sprongen en lekker hun zegje wilden doen ... Voor- en tegenstanders, direct .. Maar, dat heb je als je blogt...

Ik herken me wel in haar blog ... Het Ploeteren, u weet wel .. Ik ben het prototype van een Ploeterwijf .. Niet omdat ik dat nu zo leuk vind maar gewoon omdat ik niet anders kan .. of wil kunnen ? Ik wil gewoon dat het hier kraaknet is, dat de strijkmanden leeg zijn, de ijskast gevuld, de tuin mooi onderhouden.

Maar, ik ken me ook in "haar" .. Beetje druk, beetje chaotisch, beetje neuroot van tijd tot tijd, een hoofd vol zorgen. Kortom, ik roep Sofinesse op om te volgen !!

De minister in kwestie had de werkende vrouwen blijkbaar opgeroepen om eens goed na te denken over "deeltijds" werken ...  N a    D e n k e N ? Denkt mevrouw de minister dat we dat dan niet doen ? Ik stel mij die vraag ELKE dag !!!

Enerzijds omdat deeltijds werken in mijn geval "fin carrière is" ..
Anderzijds omdat je met deeltijds werken (in mijn geval 4/5) het leven echt niet makkelijker maakt !

Integendeel ... Ik heb het gevoel dat ik nu nog meer ploeter als wanneer ik voltijds werkte .. Het is alsof het nu eenmaal van ons verwacht wordt dat de was, de plas, de strijk, de boodschappen etc. gedaan worden op die ene vrije dag in de week die we hebben (rekening houdend met het feit dat ik op donderdag laat werk en ook op zaterdag van de partij ben).  Mijn "vrije" dag of mijn dag "verlof" zoals sommigen het droog noemen is een dag die zodanig gevuld is, dat ik niet eens tijd heb om rustig te eten, noch te drinken ! Stilaan komt er ook het begrip "taxi-spelen" bij ...

Of ik mij zorgen maak over de financiële kant van deeltijds werken ?
Nee begod ... Een pensioen zal ik allang niet meer krijgen en wij hebben leren leven met dat ietsje minder elke maand.  Je moet wel ... Onze voltijdse crèche kost 600 euro rond ... ELKE maand opnieuw al vijf jaar lang. Het begrip Sparen is hier niet langer een begrip, het is gewoon onbestaande !
En ja, er bestaan crèches die goedkoper zijn .. Maar, plaats is er nergens (Antwerpen), ellenlange wachtlijsten of zoals bij ons .. Op vrijdag je kind naar de crèche brengen en horen dat ze de maandag erop niet meer moet komen omdat ze de boeken neer leggen.
Aan die crèche-periode komt echter wel een einde ... En dan proberen we de crèche centjes opzij te zetten .. Want, mensen, ... Onze kinders kunnen alvast tot hun 12 jaar gratis onderwijs volgen ...

Zo links en rechts hoor ik andere moeders ook reageren ... Breng de strijk weg, vraag een poetshulp, Eerlijk, .. Ik word mottig van zo'n uitspraken .. Alsof iedereen het zich financieel kan veroorloven om een poetshulp te vragen .. Ze moeten er dan wel wekelijks liggen he, onze cheques !

De grootouders inroepen ? Dan keert mijn maag helemaal .. Wie kiest er voor kinders ?
Kinders moeten opgevoed worden door de eigen ouders ... Mijn ouders hebben 21 jaar voor mij gezorgd, nu mogen zij genieten van hun welverdiend pensioen.  En ja, ik heb geluk, mijn ouders halen onze kindjes zo goed als alle dagen van school omdat ze het zo zielig vinden dat een nog geen 3-jarige naar de voor- en nabewaking moet ! Maar daar stopt het ook ... Als we kunnen, halen we ze zelf ...

En als de oma en opa de kinders halen en naar ons thuis brengen, nodig ik hen uit om aan te schuiven aan onze tafel ! Lekker koken en een glas wij erbij ... Zo hoort het !!! Dat is het minste dat ik kan doen....  En ja, ik maak het mijzelf er niet makkelijk mee; lekker koken in de week .. Maar, ze verdienen dat ... quality time met hun kinderen en kleinkinderen ...

De vakanties worden hier grotendeels overbrugd met speelpleinwerking (mijn moederhart loopt dan over ook al vond ik het zelf altijd leuk als kind !!!) en/of om beurten verlof opnemen ...
De eigenlijke vakantiedagen worden gereserveerd voor de zomermaanden want mijn moederhart krijgt het niet zo ver dat ik mijn kinderen 8 weken naar zo'n speelplein moet sturen.  Wat zal ik blij zijn als de kindjes naar een "echt" kamp kunnen gaan met de Scouts of Bloso .. Een kamp waar ze ook iets leren ... Ik ben persoonlijk zelf niet wild van een speelplein ... Maar, wel van een kamp in de Ardennen, de boerderij .. Een kamp waar ze vuil en smerig worden ... Waar ze kattenkwaad kunnen uithalen.

Langs de andere kant genieten onze kindjes ook van het sociale contact, ze zijn bezig en zitten niet de godganse dag achter de televisie.  En het is alleen mijn moederhart dat te keer gaat, want, eerlijk .. onze kindjes zijn het zo gewend van overdag weg te zijn, dat ze het zich wellicht al niet meer kunnen inbeelden .. Een moeder die tijdens de zomermaanden thuis is ...

Of ik het mij niet lastig maak te blijven werken ? Ja, elke dag opnieuw breekt mijn moederhart.
Vorige week zag ik foto's van de oudste toen de schoolfotograaf passeerde. Ik schrok, ze is al bijna zes .. Z E S ! Beide kinderen draaien elke dag mee in de mallemolen, in de race tegen de tijd, beide kinderen kijken al niet meer op wanneer de moeder compleet overstuur begint te flippen wanneer het draaiboek even niet draait zoals het hoort ... Maar, dat is mijn fout .. perfectionisme allom !

Zou ik kunnen thuis blijven ? Ja .. Als we soberder zouden leven, kan het volgens mij wel .. Gedaan met leuke kledij, hobby's voor de kinderen, vakanties, auto, lekker vers eten van de bakker, de keurslager en de fruitboer (want ja, wij zijn fervente buurtwinkelkopers !).  Neen, wij hebben in principe geen  behoefte aan twee auto's en hippe kledij ... Maar geven wel veel geld uit aan lekker eten en fruit, veel fruit ... De auto en de kleding kan ik laten maar gezonde voeding ? B a s i c s !

Zou ik willen thuis blijven ? Ja .. Ik zou graag elke dag aan de poort willen staan .. Ik zou graag elke moment op foto willen leggen van mijn kinderen en niet schrikken wanneer ze op een dag ter hoogte van de borst komen ... Maar ... ik heb ook gestudeerd ! Ik heb een diploma, hard voor moeten werken trouwens .. Ik wil een zelfstandige vrouw blijven met een eigen potje, een vrouw die niet aangewezen is op haar partner zoals de zestigers van vandaag .. Oplossing ? De school niet sluiten om 15.30 maar stoppen met les geven om 15.30 en tijd en geld steken in een uur en half  extra sport, muziek, tekenen, koken zodat een van de ouders hun kinderen kan ophalen aan school zonder een oma te vragen, zonder dat de kinderen zich stierlijk vervelen in de opvang of thuis om 16.00 voor de televisie kruipen !

Of het vroeger beter was ? Ik was géén sleutelkind, omwille van mijn gezondheid is mama thuis gebleven voor haar dochter .. Maar, zij is diegene die mij altijd in mijn oren geknopen heeft om te studeren en te blijven werken !! Ze noemen dat emancipatie mensen ... Nochtans, ik vond het zalig om om vier uur thuis te komen van school en een kommeke fruit te vinden .. Ik vond het zalig wanneer mama mij extra verwende tijdens de examens en mij door die lange, ellendige weken hielp ... Maar, onze mama's en oma's hebben gevochten voor meer zelfstandigheid en vrijheid .. en nee ik ben niet bereid dit op te geven ondanks het feit dat mijn moederhart overuren maakt en mijn agenda chaotische proporties aanneemt.

Wat ik bijzonder spijtig vind, dat heel veel moeders zeuren dat ze geen me-time meer hebben ... Dat is plannen beste mama's .. Ik heb twee kinderen, beiden kenden een zeer slechte start in hun jonge leventjes maar .. ik heb altijd tijd gemaakt om te gaan sporten ... En dat beste mama's, dat doe je door een goed georganiseerd agenda en een partner die ook niet vies is om de kinderen eten te geven, in bad te doen en een boek voor te lezen .. Dat, mama's, dat noemen ze communicatie ... Ik zeg niet dat het makkelijk is ... Ik ren soms op de meeste gekke momenten maar "waar een wil is, is een weg" !

Dus, moeders van nu .. Wij zullen altijd in de mallemolen zitten ...
Vergeet echter nooit wat je hebt, wat je kan, wat je wil .. Wat je kinderen willen ...

Colours by the Sea Vlissingen

Op vrijdag 14 juni ga ik een loopwedstrijd lopen dat eigenlijk geen wedstrijd is ..
Dat mag al eens .. de boog kan niet altijd gespannen staan .. Lekker voor de motivatie en leuke avond uit.

Op vrijdag 14 juni doen we mee aan Colours by The Sea in Vlissingen : www.coloursbythesea.nl
Het is een uniek loopevenement waar er gespetterd en gespeeld mag worden met verf en water ..
En vermits ik als ex-reizigster wel wild ben van die kleurenpoeders (India) kon dit niet ontbreken op mijn agenda ..

Een traject van vijf kilometer en elke kilometer prijs hebben .. Wie wil dit niet ...
Iedereen kan deel nemen, meedoen is veel belangrijker dan tijd .. Gewoon lekker genieten van je het gezelschap, de sfeer ..

Wij gaan alvast met een man of zes .. Verkleed met pruik, zonnebril, jurk etc.
Mocht er elke kilometer ook nog iemand met een pintje staan ... ::)

zondag 26 mei 2013

Mijn 20 km van Brussel

Na de teleurstellende abdijentocht heb ik in een flinke loopdip gezeten. Had er totaal geen zin meer in en bovendien te weinig tijd om degelijk te trainen.  Hierdoor had ik mijn verwachtingen voor Brussel serieus bijgesteld en zelfs getwijfeld om te starten. Van overal kreeg ik te horen dat hij "loodzwaar" was en zoveel loopervaring heb ik nu ook nog niet ... Langs de andere kant, eens ingeschreven = lopen want uiteindelijk pik ik een inschrijvingsnummer dat een ander graag wil.

Dus, verwachtingen bijgesteld met als doel : uitlopen ! Meer niet, tijd speelde deze keer absoluut geen rol. Ik ken Brussel niet, kende het parcours niet, had alleen veel schrik voor de tunnels en vorige week werd ik ook nog geïnformeerd over de laatste drie kilometer stijgen ... Bovendien .. vorig jaar kon ik hiervan alleen maar dromen.

Het weer zat al mee, meer nog, het was behoorlijk koud deze ochtend.  Het spel van "wel/niet met truitje" lopen nam wel wat tijd in beslag.  Uiteindelijk besloten om zonder trui te starten ... K O U D en links en rechts een medelijdende blik van mensen die wel een truitje en lange broek droegen .. En, ik, ...  bijgelovig .. mijn rokje !

Een les die ik alvast van de abdijentocht mee genomen heb; minder drinken en vooral niet zoveel Aquarius drinken voor de start.  Mijn camelbag liet ik ook thuis want tijdens deze loop kregen we ruim voldoende Spa Water .. Wel mijn drankbelt mee met twee flesjes die vol heen en terug gingen.
Mijn maag vond het wel aardig en heeft geen enkele keer opgespeeld of voor krampen gezorgd. Weer wat bijgeleerd voor mezelf ... Minder drinken P !!!

Op voorhand ook al het parcours bekeken maar dan nog .. super veel zenuwen gisteren ...
Maar zo op voorhand ne keer spieken kan geen kwaad, onbewust herinner je de route en kan je makkelijker focussen.

Voor de start zagen we een zwarte ballon met de tijd 2.15 ... Ik besloot om te starten aan die ballon, we zouden wel zien na tien kilometer.  Ben nogal een slechte starter waardoor ik na een vijftal kilometer meestal een klop van de hamer krijg en dat wilde ik absoluut vermijden.  Het volgen van de ballon hebben we drie kilometer vol gehouden, het ging me te traag ... We besloten over te schakelen op ons eigen tempo en doken samen de tunnels in .. En eerlijk ... Die tunnels vallen best mee ... Ik vind de Kennedy en de Konijnenpijp veel enger !

Uit de tunnels vonden we aansluiting bij een groepje van vier, lopers voor Artsen Zonder Grenzen. Hun tempo zat goed, ze volgden een loophorloge en hun snelheid bleek 10 km / uur te zijn ..
Op dat moment was ik nog altijd overtuigd om uit te lopen en niet snel te lopen .. De zwarte ballon .. Zo lang die achter mij lag, zat ik goed ... Het aanklampen van deze vier lopers beviel echter zo goed dat we hen bleven volgend en redelijk vlot 10 km binnen het uur liepen .. Halfweg :o))

Met her en der vals plat en afdalen bleef het tempo redelijk tot we onze vier verloren aan een drankvoorraad .. Vloeken .. Terug op zoek naar dat eigen ritme ... Wat is het toch makkelijker om aan te klampen bij een groepje die elkaar opzwepen ! Te snel, te traag .. Niemand wist het, ik had ondertussen beslist om de KM-borden niet meer te bekijken ... Ik wilde het gewoon niet meer zien ... Leukere verrassing als je dan nadien merkt dat je al "zoveel" gerend hebt.

En ja, daar kom je dan aan de bewuste KM16, de Tervurenlaan ... Eén lang steile weg, dodelijk voor de stilaan niet meer zo frisse beentjes ... Gelukkig zat het voor ons mee, we konden redelijk vlot blijven lopen en passeerden meerdere renners ... Aan de zwarte ballon dacht ik al lang niet meer .. Mijn klok die werd belangrijker .. Zou het ? Zou ik deze 20 KM van Brussel binnen de twee uur kunnen uitlopen terwijl mijn doel rond 2u30 lag ??? 

Nieuw doel dus ... Eerlijk ? Moest Het Lief niet bij mij zijn, had ik deze laatste kilometer weer gewandeld.  Op de een of andere manier wordt ik super emotioneel bij die laatste kilometer en begin ik ongecontroleerd naar adem te happen.  Dankzij hem heb ik volgehouden en al huilend over de finish gegaan van pure emotie .. Binnen op exact 2u00 !!!!

Voor menig ervaren loper is dit wellicht lachwekkend .. Aan een gemiddelde van Tien per uur rennen is niet snel .. Maar, ik was fier !!! Over de finish wilde ik zo snel mogelijk die medaille en blij als een kind liep ik in de armen van een persfotograaf ...

De 20 KM van Brussel zijn mooi .... Het parcours is pittig maar :

- de organisatie is zeer goed : héél veel drinken onderweg, brede lanen, goed onderhouden lanen
- de route is mooi .. Ik ken Brussel niet ! Mooie dingen te zien, bos, tunnels, stijgen en dalen .. Perfect
- de loop zelf is relaxed .. In vergelijking met de Ten Miles waar ik het gevoel heb dat iedereen als opgefokte konijnen loopt .. Hier genieten de meeste mensen. Je moet nog altijd "zig-zaggen" maar je krijgt nergens een stomp in je romp

Enige vorm van nervositeit ondervond ik bij de start .. Véél te weinig toiletten .. Vreselijk !!!!
35 minuten wachten om een plasje te kunnen doen ?????


donderdag 16 mei 2013

Strategie 5-jarige ..

"Mama, als ik volgend jaar in het eerste zit, wil ik naast W. zitten want die is slim ... Dan kan ik af kijken"!

woensdag 15 mei 2013

Abdijentocht Tongerlo-Averbode

Een week geleden nog eens een wedstrijd gelopen.

Wat je onder een wedstrijd kan en mag verstaan .. Ik wilde deze keer "genieten" en ging zeker niet voor een snellere tijd (maar hoopte het stiekem wel).

De tocht van 16km bracht ons van Tongerlo naar Averbode door bossen .. Makkie toch als je al meerdere lange tochten achter de kiezen hebt ? Bovendien .. Geen tunnels of kasseitjes ...



Maar, meerdere obstakels maakten deze tocht kei hard :

- de week ervoor had ik 21 km gerend en dat mag eigenlijk niet voor een wedstrijd
- de week zelf gewoon niet kunnen rennen, zelfs niet loslopen
- de avond ervoor té laat gaan slapen en teveel rode wijn gedronken
- de dag zelf om elf uur thuis vertrokken om om drie uur in de namiddag te vertrekken
- eerst met de auto naar de finish om daar met een bus naar de start te rijden ... en dat liep volledig fout !
- om elf uur moesten we dus ons middageten oppeuzelen en buiten wat droge pasta was het mager
- aan de aankomst stonden gewoon te veel mensen voor het aanbod aan pendelbussen .. wachten ...
- wachten, wachten, wachten .. en wachten betekent ook recht staan .. We geraakten niet op de bus
- aan het vertrek rennen voor het startbewijs, ondertussen moe, zonder trui, zonder voeding
- aan de start opnieuw wachten, koud, verkleumd
- vlak na de start het eerste gevecht met ... kasseitjes !!!! En hemel, ik heb er zo'n schrik voor gekregen

En die angst maakte mijn loop hels :

- op km 3 moest ik Het Lief al lossen door te wandelen !!!! Ademhappen, pijnlijke knie ..
- de mede-lopers keken toen al behoorlijk zielig naar mij ... Ik moest nog starten en stapte al
- het Lief besloot er alleen voor te gaan dus .. Het werd voor mij weer een eenzame tocht
- de fout gemaakt om van 's morgens al Aquarius te drinken .. gevolg : mottig
- een camelbag die te zwaar gevuld was met ... sportdrank en bovendien niet vacuum stond
- "you make me walk like a camel" .. en de mede-lopers konden hun irritatie nauwelijks onderdrukken
- tussen km 6 en km 10 kramp in mijn maag .. de sportdrank ?  ik haalde nipt een uur op 10 km (fout)
- (op km 8 kreeg ik al een meelevend mede-organisatielid die me toevertrouwde dat ik bijna kon drinken) .. ja deuuuuh, ik had 2liter sportdrank mee !!!
- tussen km 10 en km 14 kreeg ik ineens een vreselijke pijn in mijn heupgewricht ... onbewust mijn rechter heup extra belast om de nog pijnlijke knie te ontlasten ...
- op km 13 viel ineens mijn euro .. ik liep wel een wedstrijd !!!! Tandje bijsteken, pijn of niet
- een korte race tegen de tijd om toch nog binnen te geraken op 1u35 :o((

De abdijentocht was prachtig .. maar, ik vond ze even zwaar als de Ten van Antwerpen ... Er zijn geen tunnels maar wel bossen, vals plat, veel modder, plassen en zand ... Een onbekend parcours is blijkbaar ook niet mijn dada want ik heb punten nodig waarop ik mij kan fixeren ... en dat lukte deze keer niet met mijn tijdfocus.  Het wachten voor de wedstrijd is zwaar ... Als je van 1u tot 3u alleen maar kan recht staan, geen eten meer hebt, geen truitje tegen de koude en je moet dan starten ?

Het was dus weer een finish in vloekende en kreupelstijl ... Tevreden ? Mmm, eerder ondervonden dat ik momenteel aan mijn limieten zijn qua kunnen en dus dit jaar niet veel beter meer zal zijn in tijd ondanks het schitterende schema van Energylab ...


zondag 5 mei 2013

Mijn 1/2 marathon ...

Het is zover ... Ik heb ondertussen twee keer de afstand van 21 km achter de kiezen ...

Vandaar ook de stilte in blogland ... Je loopt niet "zomaar" een 1/2 marathon ...  Het maakt me voor de rest van de week lui ...

Het vraagt toch wel degelijk wat discipline, regelmatig rennen, intervaltraining, gezonde voeding, gezonde drankgebruik, slapen (en vooral dat laatste blijft ons parten spelen) ..

Althans, ik kan het niet .. Als je vlot 16 km kan, denk je al snel "doe ik toch gewoon" maar niet dus ...
Het zijn vijf extra lange en heftige kilometers ...

De eenzaamheid begint soms te wegen, het monotome van de loopbeweging, een spier links en rechts die begint op te spelen .. Dorst, honger ...

Vooral dorst speelt me parten .. Ondertussen heb ik een camelbag gevuld met sportdrank, een liter of twee. En ook vanmorgen was deze volledig leeg gedronken.

Waarom ik perse die afstand wil rennen .. Tja, grenzen verleggen ? Vorig jaar had ik nog nooit 16km gerend, dit jaar haal ik deze afstand vlot, het zit comfortabel en soepel in mijn benen .. Ook op training loop ik nu vlot 10 tot 11 km per uur .. En dan wil je meer ... Wie weet, toch ooit die marathon op mijn 40ste ???

Vandaag ook weer gaan lopen en toch weer een aardige anekdote onderweg ...

Twee mannelijke lopers hadden in de mot dat ik met een camelbag liep en peperkoek op zak had .. En neen, ik deel niets ! Beetje lachen en zwanzen onderweg ... Na een tiental kilometer wandel ik enkele minuten om mijn peperkoek op te peuzelen en de hartslag wat te doen zakken ... En plots zie ik de ene mannelijke loper die - dacht ik - een banaan in zijn handen houdt.

Omdat we al flink gelachen hadden met mijn peperkoek, wens ik hem meteen een enthousiast en welgemeend "smakelijk" ... Bleek mijnheer gewoon een BOB-sleutel vast te hebben.
En op die manier nog maar eens een bewijs dat ik op lange afstanden gewoon spontaan begin te verlangen naar voeding .. Deze keer zag ik geen frietjes maar bananen ...

Of ik op deze manier ooit een wedstrijd zal rennen ?
Geen idee ... Mocht het vriesweer zijn graag ...
Maar deze ochtend was het voor mij reeds veel te warm ..
Of ik overleef met 2 L water en een peperkoek ? Geen idee ... Bij de Ten van Antwerpen had ik bijna een moord gepleegd voor voeding en aan elke stop minstens drie bekers sportdrank "gezopen".
We zien wel .. Binnenkort alvast een vuurdoop.

Maar nu eerst rusten en toeleven naar de Abdijentocht volgende donderdag.
Een snelle tijd ? Neen, vooral genieten !!!!! En vooral zorgen dat ik geen blessure oploop, mijn knie doet nog steeds pijn en ... binnen twee maanden trouw ik !!!!