vrijdag 27 september 2013

Koppen en kinderopvang

Gisteren voor het eerst sinds lang nog eens naar Koppen gekeken.

Dat had ik beter gelaten want het eerste onderwerp was meteen al een schot in de roos: Kinderopvang
Nog maar eens een reportage over het prangende tekort aan opvang ... Vooral in grote steden een Probleem. Wel ... Voor zover ik weet, was dit al een probleem tien jaar geleden !

Voor wij hier zwanger werden, waren wij al op zoek naar opvang voor kinderen.  Een geluk bij een ongeluk vonden wij een plaatsje in een opvang waarbij we van bij de start niet echt een goed gevoel bij hadden.  Maar, je mag niet kieskeurig zijn, nemen wat er vrij komt en voor de rest niet teveel nadenken.   Ons plaatsje hadden we gevonden net na de positieve zwangerschapstest.  Ongelukkig voor mij, eindigde die eerste zwangerschap in een miskraam. Gelukkig voor mij, stonden we op dat moment op de "wachtlijst" in een Zelfstandig Dagverblijf van wie het mij altijd verbaasde dat ze überhaupt een vergunning hadden. Maar kom, het was dat of niets.  Op dat ogenblik woonden we in een gemeente aan de Stadsrand !

Ik werd al gauw zwanger van nummer twee en zo blij dat ik wist dat mijn kind ergens terecht kon. En zo gebeurde, vijf dagen opvang, elke week opnieuw in een crèche waar ik niet volledig achter stond, die veel geld kostte maar met super juffen. Ik trok mij dan maar op aan de Juffen en het voelde goed; onze eerste spruit voelde zich er goed op haar plaats en werd bovendien ook zeer goed begeleid (slechte start !).  Elke dag opnieuw bad ik dat er niets zou fout lopen in de crèche op het vlak van veiligheid.

Na verloop van tijd vonden we een huis dichter bij de Stad.  Geen probleem, we maakten elke ochtend een ommetje van ettelijke kilometers naar de crèche waar de Juffen voor onze spruit met liefde zorgden.
Na enige tijd werd ik zwanger van nummer twee (of drie) en begonnen we stilaan toch te denken aan een overstap naar een andere crèche. Twee kinderen in een zelfstandige crèche op voltijdse basis was financieel een enorm zware domper in ons budget dus ik besloot onze kansen te wagen bij een Crèche van De Stad ! Ik werd er vriendelijk ontvangen, kreeg een rondleiding, was onder de indruk van het gebouw en de werking .. Helaas ... Wachtlijst ! Want De Stad werkt nog op een andere manier; bepaalde mensen krijgen voorrang op het vlak van opvang en een voltijds werkend gezin behoort niet tot de prioriteiten ...  Ook hier was ik net zwanger, de test was nog niet koud of ik was al beginnen rondhoren ...  Gedurende negen maanden was ik lekker zwanger en hoorde ik niets over opvang.  Gelukkig voor ons, ging de oudste nog naar de andere crèche en kon onze kersverse spruit daar ook terecht. Want zo gaat dat met broers en zussen, die krijgen voorrang.

Na de bevalling bleef ik zes maanden thuis om dan terug voltijds aan het werk te gaan. Elke dag opnieuw de ommetjes van ettelijke kilometers en enorm gepeperde facturen voor de opvang van twee kinderen in een Zelfstandig Kinderdagverblijf waar ik meer een meer een naar gevoel aan over hield.
Na lange tijd een telefoontje van De Stad dat mijn kind bij hen terecht kon gedurende twee dagen in de week ! T W E E dagen opvang wanneer je beiden voltijds werkt !!!! Nou ... We beten dan maar op onze tanden en betaalden braaf elke maand onze gepeperde factuur van een ondermaatse crèche.

... Maar dan ... Op een vrijdag gingen we onze dochters halen en kregen we koud te horen dat we maandag niet meer in de crèche terecht konden, ze was "failliet" verklaard want voldeed niet langer aan de normen van Kind & Gezin ... Die normen lagen zo hoog dat er bijkomende investeringen nodig waren en dat liep op een sisser af.  75 kinderen stonden op het einde van de week gewoon op Straat !
Nu, dat de crèche in kwestie beter zijn deuren sloot was mij al langer duidelijk, er schortte van alles aan het gebouw en ik was altijd opgelucht dat er nooit iets fout liep.  Maar, los het maar op !

Het weekend staat voor de deur en maandag is het werkendag en moet je opvang zien te vinden voor twee kinderen !!! Bovendien waren we op dat moment ook onze waarborg kwijt voor twee kinderen ! Nogmaals een zure appel om door te bijten ... Het heeft echter geen zin om te zitten kniezen, er moest gezocht worden ... 's Avonds dus alle crèche in onze omgeving afgemaald/gebeld etc ... Overal de situatie uitgelegd dat er een crèche onverwacht zijn deuren gesloten had en er op die manier 75 kinderen op straat stonden.  Gelukkig hadden heel wat crèches in de buurt weet van de situatie en konden we opnieuw terecht bij een Zelfstandig Kinderdagverblijf iets dichter bij ons thuis.  Het was bij vele crèche een beetje wringen en organiseren maar de meeste van die 75 kinderen vonden al snel ergens anders opvang.

Twee vliegen in 1 klap: opvang voor twee kinderen, dicht bij huis maar ... Een nog grotere inbreuk op ons budget, want deze crèche was nog duurder.  Gelukkig voor ons ging de oudste al snel naar school waardoor er nog maar opvang nodig was voor 1 kindje à 660 euro / maand !! Reken maar uit .... Ik heb mij toen ontelbare keren afgevraagd waarom ik ging werken ... Het loon dat binnenkwam ging voor de helft naar opvang ... Over de opgang zelf geen kwaad woord, alles is er perfect georganiseerd, ook hier enthousiaste juffen die zich ontfermden over onze jongste (ook alweer een kind met een valse start).  Maar hemel ... Beide kinderen zijn elk twee jaar naar een opvang geweest ... Mijn verstand weigert gewoon uit te rekenen wat het kostenplaatje was van dit gebeuren.

Kinderopvang is goed voor mensen die beiden werken ... Het is anders financieel niet haalbaar.  In een grote stad zoals "A" mag je al blij zijn een Zelfstandig Kinderdagverblijf te vinden, die van de Stad zelf zijn - in mijn ogen - niet toegankelijk voor een Jong Gezin met twee werkende mensen .. Voor ons was de opvang een lopende rekening die ervoor gezorgd heeft dat sparen geen optie was.

Loopbaanonderbreking nemen is ook een optie ... Maar, iedereen weet dat het nefast is voor je verdere ontwikkeling als werknemer ... Enige tijd uit de running is streep door je loopbaan als vrouw. Het is sowieso altijd lastig om door te groeien als moeder, laat staan dat je dan twee jaar stopt met werken !

Ik heb het mij meermaals afgevraagd of ik niet beter zou stoppen en naderhand had ik het beter gedaan.
Want hé, ik ben twee maal zwanger geweest, twee maal mijn ouderschapsverlof opgenomen en dus ook enige tijd out geweest.  Ik sta momenteel nog even ver op de ladder als wanneer ik voltijds thuis gebleven was.

Gelukkig ben ik wel een moeder die er 's morgens en 's avonds is voor haar kinderen en die tijdens de vakantie alles doet om bij haar kinderen te zijn.  De dame in Koppen met haar zelfstandig uitgebate koffiebar deed zelfs op zaterdag een hele dag beroep op een crèche bij wie ze binnen de week ene plek veroverd had (in ruil voor gratis koffie en gebak ????).  Zes dagen op zeven zat het kind in de crèche van 's morgens tot 's avonds waar het door een vriendin werd opgehaald .. Ik stel mij dan toch de vraag waarom ze aan kinderen begonnen is !

De grootouders zijn ook een optie.  Maar ... ik ben opgevoed vanuit het standpunt; Wij hebben jouw opgevoed, wij zijn nu met pensioen en gaan jouw kinderen niet opvoeden.  Die stelling klopt als een bus. Grootouders zijn er niet om te zorgen voor je kinderen.  En de stelling dat Grootouders niet beschikbaar zijn omdat ze zelf nog op de arbeidsmarkt zitten, klopt als een bus. Als ze ons verplichten te werken tot na ons 65, zal de kinderopvang alleen maar nijpender worden. Het kan absoluut niet door de beugel dat een 70-jarige grootouder nog zorgt voor kleine kinderen !

De Nanny passeerde ook even in Koppen. Een beginnende Nanny verdient al snel 1600 euro / maand (!!!!!!) en zorgt ervoor dat de kindjes van school gehaald worden, speelt met ze, kookt voor ze, steekt ze in bad/bed en doet dan nog licht huishoudelijke taken.  De Nanny in Koppen werkte bij een gezin van zelfstandigen en te zien aan de grootte van de woning leek het mij een gezin van Dokters of Advocaten.  Wie in godsnaam kan een Nanny betalen ???????
En waarom in godsnaam heb je drie kinderen wanneer deze voltijds worden opgevoed door een Nanny. En volgens het bureau overheerst de vraag het aanbod ...

Dat er te weinig Opvangplaatsen zijn, ga ik volmondig mee akkoord, we hebben het zelf meegemaakt ... Je bent nog niet zwanger en loopt al te zoeken naar een plekje.  Dikwijls aanvaard je een plek waar je eigenlijk niet zo gelukkig mee bent .. Het is dat of niets.  Maar hé, je bent dan alvast voorbereid op het schoolmoment van je kind want een school zelf kiezen is ook uit den boze ... Want ook hier zijn er opvangproblemen ! Je geeft electronisch een lijstje van vijf scholen door en er wordt voor jou gekozen in welke school jouw kind terecht kan.  Ik maak mij nu al druk over het feit dat ik wellicht binnen een jaar of zes ergens aan een school mag gaan kamperen ... In de hoop dat mijn kind daar terecht kan en verder kan genieten van degelijk onderwijs. Maar tegen dan heb ik beslist al een olifantenvel ontwikkeld !

Thuis blijven en voor je kinderen zorgen is een optie maar in deze tijden zo goed als onmogelijk ... Als koppel wil je nog altijd je eigen woning en die zijn vandaag de dag onbetaalbaar geworden.  Als je een eigen woonst wil, ben je sowieso verplicht om beiden te gaan werken.

Waarom gaat alles hier altijd zo moeizaam ? Neem een voorbeeld aan de Scandinavische Landen waar moeders wel een aantal jaren thuis kunnen blijven om voor hun kinderen te zorgen zonder dat ze van de bedrijfsladder donderen en een streep door hun carrière (als je het zo al wil noemen) moeten trekken.
Waarom is het voor een Jong koppel vandaag de dag bijna onmogelijk om een eigen woonst te betalen, zodat je als gezin niet anders kan dan beiden te werken ?

Moeten we dan gewoon onze kinderwens opbergen ???? Neen, want dan zitten we binnen ettelijke jaren weeral met het vergrijzingsprobleem.





maandag 23 september 2013

Dag 10 : nu al ?

Ondertussen is Dag 10 alweer bijna voorbij ..
Wat vliegt de tijd als zetelhanger ... Tussen dag 6 en dag 10 had ik het verschrikkelijk moeilijk.
Allee, nu nog maar ik ben alle mogelijke pogingen aan't ondernemen om de "klik" te maken tussen mijn oren. De weg is vooruit .. Een weg vol obstakels maar ik heb nu eenmaal geen keuze.

Voorbije vrijdag (Dag 7) mocht ik de knie-specialist gaan opzoeken, ga hier geen namen noemen !
Bij het binnenkomen van hun 'fabriek' had ik direct terug zin om te vertrekken. Het leek net geen bandwerk ... Overal hingen ook gesigneerde spullen van bekende Topsporters .. En ik ? Ik ben een recreatief loopstertje dat in de praktijk geen zak voorstelt.

Al snel mocht ik het wahala binnen strompelen waar ik niet eens de kans kreeg deftig afscheid te nemen van mijn gips.  Direct de schaar in mijn open goot en weg.  Ik bespaar u de details maar ik herkende mijn eigen been niet meer.  Het zag er niet uit, een been twee keer zo smal, een knie vier keer zo dik en voor de rest alles bont en blauw .. Een shock .. En uiteraard ... tranen.

En mijnheer de specialist heeft het niet zo voor tranen ... De eerste preek rolde direct over zijn lippen .. Als ik op een snelle manier wil revalideren, dien ik mentaal sterker te worden.  Voilà .. Dit is hoe Topsporters behandeld worden .. En dus ook zielige loopstertjes met kleine kindertjes ...
Ik wilde er nog iets tussenin brengen over de omstandigheden maar kreeg hiertoe niet de kans ... Met een snelle en naar mijn gevoel ongeïnteresseerde blik (wat ik mij verbeeld uiteraard want hij heeft arendsogen de goede man) werd beslist om de daaropvolgende week een MRI te maken en dan zien we wel weer verder. En weg was hij ...

Kreeg een taaie brace rond mijn knie geschoven en mocht vertrekken. En dat ik maar al direct met kine zou starten want mijn spiermassa mocht niet verder achteruit.  Dag 7 was dus een dag om snel te vergeten.  De dagen erna werd ik langs alle kanten gesust dat ik écht wel één van de allerbesten op de knie-markt had en dat ik zeker goed geholpen zou worden. Nou ... De start kon voor mij toch wat beter.

Soit ... de dagen erna waren dagen om snel te vergeten. Zonder gips voelt dat been al snel naakt en kwetsbaar én vooral pijnlijk .. Heel veel pijn .. In al zijn vormen en formaten.  Het weekend heel rusteloos doorgekomen .. Slecht slapen, niet weten hoe liggen/hangen/zitten .. Overdag vechten tegen de slaap maar er dan toch aan toegeven en maar uren tellen.

En nu zitten we dus aan Dag 10 en zit de eerste kine-beurt er al op. Naar de kine ga je beter niet om een koffietje te drinken .. Maar, het zijn zij wel die aan je moeten trekken en sleuren om je terug op de been te helpen.  Vandaag begon alvast moeizaam, plooien is onmogelijk, de binnenkant van de knie doet al zeer wanneer je er naar kijkt .. Langs de andere kant deed het deugd, oefeningen doen .. oefeningen mee naar huis nemen zodat de dag gebroken wordt.

En wie weet kan ik volgende week maandag al stoer vertellen aan de knie-specialist dat ik op een week tijd al véél vooruitgang geboekt heb, alhoewel het allemaal nog bang afwachten is naar de resultaten van de MRI.

Dat het een lange rit zal worden, er staan mijn waarschijnlijk 60 kine-beurten te wachten ... Maar, ik zal er alles aan doen om mobiel te worden want ik wil terug starten waar ik mee geëindigd ben ... Lopen is een passie en misschien moet ik stilaan toch eens nadenken over de combinatie lopen/zwemmen/fietsen ...

De boekskeus of het net ?

De boekskeus ... Na mijn niet zo positieve Libelle Mama ervaring, lag er vorige week ineens uit het niets een Vitaya Magazine in de brievenbus. Nog nooit van gehoord .. Maar, ik lees graag boekskeus dus vond het best aangenaam dat zomaar in mijn bus te vinden ...

In dit blad stond een geweldig artikel in over 'delen' met je omgeving .. En ik vond dat zo interessant dat ik het gewoon met jullie wil delen ... Want, in tijden van crisis is elke tip om geld uit te sparen ne goeien tip ... (En voor het blad Vitaya aardige reclame !) .. Surf bij gelegenheid eens naar volgende sites .. Lees en leer :

- www.samenhuizen.be
- www.cohousingprojects.be
- www.autodelen.be
- www.cambio.be
- www.tapazz.com
- www.degage.be
- www.carpool.be
- www.samenstaanwesterker.be
- www.acospace.be
- www.bardoffice.be
- www.barburo.be
- www.burooz.be
- www.thuisafgehaald.be
- www.samentuinen.org
- www.tuindelen.be
- www.letsvlaanderen.be
- www.repaircafe.be
- www.iedereenruiltmee.be
- www.huizenruil.com

Onder het moto 'delen spaart geld uit' deel ik dit artikel met jullie ...
En een zeer dikke pluim aan het blad want ik heb met smaak gelezen



donderdag 19 september 2013

Dag 6 : wat valt er te vertellen

Ondertussen zit de eerste week "zetel-hangen" er bijna op !
Wat valt er over zulke dagen te vertellen ? n i e t s ...

's Morgens sta ik gelijk met de kids op, sta ik te knoeien in de badkamer, kom ik al zittend naar beneden om samen te ontbijten en hang dan gemiddeld zestien uur in de zetel ...

Er gaat dan vanalles door je heen, gaande van woede tot verdriet ... medelijden tot moed ..
Een wirwar aan emoties .. Een film die altijd afspeelt, de gekende "waarom-ik" vraag ..

Je gaat doen wat iemand anders doet : googlen ... Je wil nu eenmaal zoveel mogelijk informatie opslorpen ook al weet je dat je beter niet googled op "patella-luxatie".  Anyway, je doet het toch.

Veel valt er niet over te vinden .. Altijd weer die link naar luxaties bij honden (P. blaft !).
En toch ben ik zeker dat ik niet de enige ben met dit mechanisch probleem.

En zo blijkt, na zoeken vind je dan toch een "forum" met gelijke zielen .. En ja, daar blijf je dan beter weg en toch begin je dan te lezen en keert je maag om bij al die verhalen van anderen.
Het helpt je niet vooruit maar in tijden van WorldWideWeb is de drang gewoon te groot ..

Links en rechts krijg je de gevatte opmerkingen : "het kon erger", "relativeer", "het is maar sport", "er zijn erger dingen", "het is geen vieze ziekte" etc ... En ja, allemaal waar .. Maar neen, je wil het niet horen ! De overheersende pijn weigert te aanvaarden dat het inderdaad nog erger kon. En die pijn .. Die begrijpen alleen mensen in dezelfde situatie, de gelijkgestemde zielen onder ons .. Want hé, bij een gebroken been kan iedereen zich wel iets inbeelden, hier niet ...

Je zit op een eilandje achter gesloten muren; het sociale isolement loert achter de rug. En ja, er zijn de sociale media zoals Facebook en Twitter maar echt contact is er niet .. Leuke uitjes worden al snel geschrapt want .. Ik geraak er toch niet .. Zolang ik niet op een stoel kan zitten, in een auto kan, hoef ik niets leuks af te spreken ... Op die manier mis ik alvast een etentje, een huwelijk, mijn eigen vrijgezellen, een uitje met kids/vrienden, een brunch etc ... Wellicht ook mijn eigen huwelijk ..

En toch altijd die gevatte opmerking : "het komt allemaal weer goed" ...
Herhaal deze opmerking binnen een maand of twee wanneer de pijn achter de rug is, mijn sociale leven terug wat meer actief is en ik beter kan relativeren. Verwacht echter niet dat ik zes dagen na een ernstig loopongeval r e l a t i v e e r .. ook al ben ik volwassen en moet ik beter weten !!!!



maandag 16 september 2013

Dag 3 : help, ik moet plassen ...

De voorbije twee dagen hebben we hier druk geoefend .. In die zin dat het vooral zoeken was naar datgene ik het dichtste bij me heb wanneer het .. Dag 3 zou worden :o))

Ik ben verwend op dat vlak ..

We hebben een kleine zetel in huis maar wel in L-vorm en mijn lange stengel past hier net op.
Het zwangerschapskussen werd terug van zolder gehaald als ondersteuning van mijn benen (mensen, dat is voor mij DE uitvinding geweest !) en ik word omringd door boeken, tijdschriften, mijn laptop, GSM, ipad, afstandsbediening, voldoende programma's op de TV-theek (chance dat wij hier nooit televisie kijken) en nog een lekker fles water, pijnstillers en zakdoeken voor wanneer het weer even teveel wordt .. Ja, mensen, ik geef toe dat ik al heel veel frustraties van me afgejankt heb !

Het is alleszins beter als een ziekenhuiskamer ... 's morgens/'s avonds ga ik al zittend de trap af en beleef ik de resterende zestien uur op de zetel beneden met uitzicht op de tuin en twee katten die me nog steeds negeren en dus weigeren om bij me te zitten (bastards!). Ik ga de bladeren hier letterlijk en figuurlijk zien vallen de komende weken .. Zelden zo extreem dicht bij een seizoenswissel gestaan.

Tot deze ochtend ook het gezelschap van mijn man en twee kinderen.  Helaas, maandag is school- en werkdag .. Heel veel mensen zouden hiervoor tekenen toch, rust, stilte .. Boekjes lezen, spellekes spelen op de pc, tv kijken .. Mijn God, ik zou hier ook voor tekenen .. Ware het niet dat ik geen weg op kan .... en het dus na Dag 1 al serieus voor bekeken hield !

En zodoende heb ik er deze ochtend al een rondje plassen opzitten. En dat is echt een onderneming ...
Uit de zetel geraken, dat kussen van onder dat zware been krijgen, die krukken, mensen ... ik kan nog steeds niet met krukken stappen en heb al zoveel ervaring met die dingen en dan de lange weg naar de wc maar mijn lange been net in kan. N E T zeg ik ... Je zou mij moeten zien hangen ... Een papiertje van de rol wc-papier trekken is ook al een hele onderneming maar héééé, ... mijn dag krijgt zo wat verstrooiing !   Nadien de lange weg terug naar de zetel, beetje comfort zoeken want dat hele lijf doet ondertussen zo'n pijn van het liggen en hangen ... En dan zit/hang/lig je eindelijke comfortabel, kussen onder je been, lekker warm dekentje over je lichaam (ik zit nog steeds in de rilfase) ..... En dan gaat die verdomde deurbel !!

De deurbel mensen, die wordt hier niet gebruikt ... Ofwel komt ons bezoek gewoon zo binnen met een sleutel (de mama), ofwel kloppen de mensen aan (koter 2 kan slapen), ofwel komt er niemand :o))
En dan gaat die fucking doorbell .... Ik herkende niet eens het geluid ... Even de twijfel of het die van ons wel was, of de morfine eindelijk begon te werken .. Maar neen, echt, het was onze bel ...
Ze kwamen foto's afleveren ...

Spannend he zo'n dag en hij is nog niet half voorbij :o)) Houdt u vast mensen, er valt nog wat te beleven in P. Land ! Dag drie is nog niet halverwege en we moeten nog naar Dag 90 of zo …




zondag 15 september 2013

Energizer Nightrun om nooit meer te vergeten

Vrijdag de Dertiende .. Wie gelooft er in ? ik alleszins niet ..
Vrijdag de Dertiende ... Energizer Night Run in Deurne, eerste wave ..
We keken er naar uit, gezellig avondje in het donker hardlopen, niet te snel vooral genieten.
Voor de start een vies voorgevoel .. Twijfel om al dan niet te starten stak de kop op .. Versterkte zich alleen maar wanneer ik onderweg naar het startvak mijn linkervoet omsloeg ...
Voor de start begon het hard te regenen, we wisten toen al dat het én donker én nat én modderig én dus ook gevaarlijk zou zijn. Maar, we stonden goed, vooraan zelfs .. het zou wel goed komen.

Na drie kilometer Ventlief die zei : "het is het niet waard om hier je enkel pijn te doen".
Na drie kilometer en half een gil .. mijn gil ... gillen wordt brullen. Ik lig tegen de vlakte te krijsen als een varken .. Knie uit de kom en een lekkere smak gemaakt.  "Niet hier is het eerste wat door mijn hoofd spookt" ..

Niet in een donker park, ver weg van alles, in regen en koude .. Helaas ...
Lopers rennen voorbij, niemand stopt .. Al snel toch mensen die willen helpen. Iemand gaat iemand van de organisatie roepen, een fietser zet zijn fiets dwars zodat de lopers niet op mijn kunnen botsen. Andere lopers zijn boos omdat "ik" in "hun" weg lig .. Lopers die roepen dat ik opzij moet ..
En ik ? Ik kan niets .. Mijn benen hangen in de lucht, mijn knie puilt er enorm hard uit, ik ben versteend, letterlijk en figuurlijk.

Vrienden die me voorbij rennen en schrikken. Bij mij blijven, hun wedstrijd laten voor wat het is en helpen.  Hulp betekent in eerste instantie de lopers omleiden zodat er zeker niets op mij knalt.  Hulp betekent op mij inpraten want ik lig er nog steeds te gillen als een varken .. Mijn kinderen, mijn feest, mijn bevallingen, mijn halve marathontraining, alles passeert de revue.

Organisatie erbij .. maar nog geen hulp, een verpleger die me niet kan helpen, een kinesiste die me heel de tijd bij zal staan.  Na een tijd belt manlief in grote wanhoop dan zelf maar het Noodnummer. Helaas, geraken zij niet zomaar bij mij.

Ik blijf liggen, gillend, nat, koud, bibberend ... Na verloop van tijd een verpleegteam op een Quad die me - gelukkig - een pijnstillend middel toedient.  Geknoei met prikken, aders die niet te vinden zijn. Ach, ik kan het ze niet kwalijk nemen .. Het is er donker, nat, druk ...  Ik sta stijf van de kou, ga licht in shock en kramp .. Verpleging die op mijn inpraat om te blijven ademen, de kine die mijn goed been probeert te vrijwaren van kramp .. Kortom een hele drukte ..

Seconden worden minuten, minuten worden kwartieren, kwartieren lijken uren .. De MUG wordt er bij gehaald, de MUG geraakt niet bij mij ... Bummer .. Gelukkig een urgentiearts die ziet dat het ernstig is en niet wil wachten.  Ik word ter plekke behandeld met morfine, krijg zuurstof en val in slaap ...

Tijdens mijn slaap wordt de knie er terug in gezet, wordt ik op de Quad gehezen en zo naar de MUG gebracht ... In het ziekenhuis word ik wakker, rillend van de kou en de pijn .. Dringend foto's maken om te zien of er niets gebroken is en dan wachten .. wachten en nog eens wachten.

Ondertussen lig ik thuis in de zetel.  Van mijn enkel tot mijn lies in het gips, niets maar dan ook niets kan ik nog.  De trap op/af is een onderneming, plassen is een heel gedoe.  Alles doet pijn, niets gaat zoals het moet.  Frustraties over van alles; het feit dat ik moet liggen, mijn loopdroom die voorbij is .. Vragen die door mijn hoofd spoken over mijn sporttoekomst, mijn spiermassa, mijn gewicht etc ...

Volgende week vrijdag naar de specialist om te beslissen of er geopereerd zal worden.  En dan wellicht maanden van revalidatie voor de boeg.  Voor mij zal vrijdag de dertiende nooit meer hetzelfde zijn.  Maar, ik heb alvast met mijn helpende helden afgesproken dat we op deze dag elk jaar een toast doen !


maandag 9 september 2013

De Libelle Mama

De Libelle mama !
Via mijn werk kon ik een jaar een abonnement nemen aan een lager tarief.
Was ik er voor te vinden ? Bwah .. Ik ben een trouwe Humo en Standaard lezer maar ik wilde het een kans geven ..

Veel "vrouwen" lezen Libelle, een typisch vrouwenblad en ik dacht dat ik mijzelf dan ook wat meer "vrouw" en "moeder" ging voelen.

Is het een hoogstaand blad ? Goh ... Er is sowieso meer diepgang in als ne Flair van wie mij de doelgroep nog steeds ontglipt .. Maar, .. meer vrouw en meer mama word ik er alvast niet van !

Er staan tips in .. Veel tips .. Over moederen, over knutselen met kinderen, over mode (dat haast altijd onbetaalbaar lijkt) enz ...

Om een voorbeeld te geven : deze maand zat blijkbaar mijn laatste exemplaar in de bus. Raar want ik dacht dat mijn abonnement al in mei verlopen was en meen me te herinneren dat ik er geen meer gekregen had ... Hierin staat oa. een artikel over Je kind dat trakteert op school ... En meteen word ik als moeder alweer opgezadeld met het gekende schuldgevoel .. Want, mijn kinderen gaan met een eenvoudige (soms zelfgemaakte maar meestal van de bakker) cake naar school.  Vorig jaar heb ik eens een effort gedaan om voor 25 kindjes zakken popcorn te maken (in boterhamzakjes) maar .. ik ga echt geen cakemannetjes maken .. Ik heb daar geen tijd én zin voor !

Er staat ook een mode-reportage in over de eerste schooldagen van je kinderen .. Eerlijk ? Ik koop geen kledij van Van Hassels, Terre Bleue, Hilde & Co, Replay, Bellerose, Maan, Fred & Ginger ..
En ja, ik geeft toe, er staan ook spullen in van H&M en C&A maar die duurdere merken, kleden altijd net iets hipper .. Mijn kinderen zijn ook hip .. Maar, ik zoek kledij bij Zeeman en Wibra en probeer die te combineren met hippe schoenen, muts/sjaal ... Want, eerlijk ? Als mijn dochter(s) na een eerste dag school met een gat in hun broek thuis komen .. Een broek van ruim 100,- .. Dan mogen ze van mij niet meer buiten ... Kelder in, deur op slot en sleutel weg !

Er staan ook altijd super veel (en meestal leuke) uitstappen in .. Maar, eerlijk .. Als het weekend is (en zeker wanneer ik zaterdag werk), dan heb ik meestal geen zin meer in een kinderuitstap ! Bovendien doen de kinderen al zoveel: sport, academie, school ... Ik heb gewoon de energie en de goesting niet om vrolijk te wandelen in Bokrijk, één of andere binnenspeeltuin, een pretpark of wat dan ook .. En ja, dan voel ik weer dat vieze, enge gevoel opsteken .. "Jij bent een slechte moeder, slechte moeder, slechte moeder" ....

Ga ik mijn abonnement verlengen van de Libelle Mama ?
Neen .. Het spijt me .. Het is een maandblad dat ik na twee uur in een de papierbak smijt wegens "uitgelezen" en "niet blijven hangen".

zondag 8 september 2013

Nieuw Lid in de Familie

Manlief beleefde gisteren zijn eerste vrijgezellenDAG.
Heel de dag was hij vergezeld van een rosse opblaaspop.

's Morgens : Oooooh, papa, dat is een leuke "pop" !
Day after : De opblaaspop ligt een beetje plat te wezen in onze berging ..
Jongste dochter : Papa, die "Mevrouw" is een beetje plattekes !

Van mij mag ons nieuwe Familie-lid blijven, doch .. Ik heb toch even voorgesteld om ze wat ondergoed en kledij aan te doen ... Zodat ze fris en monter kan deelnemen aan ons avondfeest.
Als mijn man heel de dag vastgeketend wordt aan een Rosse Pop, awel, .. Ze mag mee feesten op ons avondfeest !!!! Zij en ik worden vast dikke vriendjes !


zaterdag 7 september 2013

Werken op zaterdag ... Quote(s)

Klant : Ik zou vijf euro geven om  elke sproet te mogen zien op je lichaam
Klant : Ik zou dan wel willen dat je jezelf uitkleed

Ik : Beste klant, dan kan jij mij bijlange niet betalen !!!

vrijdag 6 september 2013

Hardlopen op locatie : doen !!!!

Luxe-beesten die we zijn, gingen we deze vakantie twee keer op reis, beetje onverwacht maar ... als het zich aandient, grijpen die kans !

We besloten beiden om onze loopspullen mee te nemen en te trainen voor Eindhoven later dit jaar. Er is nog werk aan de winkel want met die warme temperaturen was vooral ik flink aan't slabakken.

De extra trip ging naar het Gardameer en stiekem hoopte ik toch elke twee dagen te kunnen trainen.

Het Gardameer is echter Zuiders dus heet, een lang en druk meer met heel veel toerisme, niet vlak maar hellend ... De motivatie was dus hoog maar zou het practisch wel lukken, want geen van deze drie elementen liggen me.

Maar, ik houd wel van lopen in het buitenland en dit jaar is mijn jaar .. Reeds eerder gerend in Nederland, Duitsland, Oostenrijk en Italie.  En .. Wat een geluk ... We zaten op een camping in de buurt van Salo, een klein stadje met een pracht van een wandelboulevard .. Als je van onze camping vertrok en tot aan het einde van Salo en terug rende, kwam je aan tien kilometer .. Ideaal toch om te doen tijdens warme vakantiedagen !!!!

Dus, liefhebbers van rennen, reizen, én Italie ... Ga in de buurt van Salo op vakantie, het is er prachtig, rustig en héérlijk hardlopen !!! Zelf vertrok ik rond zeven uur 's morgens, het was dan al véél te warm maar nog lekker rustig ... Ik geef toe, snelheidsrecords heb ik niet verbroken en echt schematisch was het niet qua trainingsevolutie maar ... We bleven in beweging ... Want eerlijk ? Italie is toch het mekka van een lekkere keuken !!!!!






De Eerste Schoolweek ... HELP !

Wegens omstandigheden is de start van ons schooljaar iets anders gelopen dan gepland (daarover later meer). Het komt erop neer dat wij zondagNACHT thuis kwamen van een extra vakantie en de kinders er op maandag vroeg uit moesten voor hun eerste schooldag .. Tijdens die NACHT viel er dus nog véél te regelen : boekentassen, drinkenbussen, brooddozen, kleertjes etc ...

Chaos .. Nu, in het algemeen kan ik best om met chaos en kan ik best verschillende dingen tegelijk .. Want ja, ik ben vrouw en vrouwen kunnen dat .. Die regelen dingen en zijn eigenlijk al een week verder met plannen. Maar, deze keer was P. doodop, zowel lichamelijk als geestelijk .. Is vakantie er niet om te genieten en mentaal de batterijen op te laden ????? Alvast buiten twee vrouwelijke koters gerekend die spijtig genoeg iets te hard op de mama lijken !

En die eerste schoolweek ging ook nog eens gepaard met een Iphone die zijn geest gaf .. En een pc-knoeier die niet geheel correct kon synchroniseren, een auto van de grootouders die stuk was zodat ik mijn autootje aan hen doorgaf ... een aannemer die in oktober plots wel kan starten en wij die nog niets besteld hebben van badkamermeubelen ... Het regelen van tennis, korfbal, tekenacademie, het betalen ervan .... kortom .. Horror ! Oh ja, en terug werken ... En we weten allemaal hoe dat start na vakantie.

En dan de school !
Dit jaar heb ik een Dame die naar het eerste leerjaar gaat en een Kleinere Dame die in de eerste kleuterklas start.
De kleine dame slaapt in principe in de namiddag nog twee uur dus daar verwachten we problemen in de zin dat die zich wellicht over de stoep sleept op weg naar huis en ik wellicht met het schaamrood op de wangen in een winkel sta met een klein kind met metersdikke wallen en een kind dat zich op de grond laat vallen om eens lekker te gillen.
De oudere dame is nog een graad erger want zij verwacht dat ze na week 1 kan lezen, schrijven en rekenen !!! Frustratie alom gepaard met vieze gezichten, onhandelbaarheid, brutaal en kort ! Een oudere dame ook dat plots vindt dat haar kleine zus nog een "prutske" is en zich meteen gaat gedragen als een berispende moeder (van wie heeft ze het).

En dan een moeder die in die eerste week een late heeft en twee oudercontacten (of info-avonden).
En laat die oudercontact van de oudste nu net weer als Chinees in de oren klinken.
Hebben jullie nog enig idee hoe jullie hebben leren schrijven, rekenen en lezen ?
Awel, ik dacht altijd dat het op de klassieke manier zou zijn .. Niet dus !
Een mens moet eerste de opdrachten al ontrafelen alvorens ze kan starten.
Leren rekenen is niet gewoon 1+1, neenee, het is is werken met oa. bruggen (het enige woord dat ik onthouden heb), ballonnetjes, werken tot 20 maar als basis tot 10 gaan !
Leren lezen is niet gewoon "a", "b", "c" .. Neenee, de uitspraken van de letters zijn totaal anders dan hoe ik het geleerd heb .. Probeer maar eens "mol" te lezen beste mensen ...
Kortom, een twee uur durende info-avond na een lange dag werken en probeer dat dan maar te vertalen naar een .. Man, echtgenoot, partner, vriend, huisgenoot ...

Agenda's ook die elke dag gelezen en aangevuld moeten worden x 2 !
Huiswerk dat gemaakt moet worden en bekeken moet worden met de dame in kwestie. En meteen de kleinere dame ook maar wat huiswerk geven !
Erop toezien dat de ouder niet spontaan gaat verbeteren .. Wij begrijpen de opdrachten anders :o)
Tijd maken om samen te lezen, te rekenen, te schrijven ..
Als het ook kan nog een verhaaltje lezen voor het slapen gaan én indien mogelijk het kind het verhaal nog laten navertellen (goed voor hun ontwikkeling).
Vers koken voor de kinderen en de rest van het gezin, gezond eten is de basis !
Taxi spelen naar alle activeiteiten .. Daarbij komend de nieuwe start van zwemlessen van de oudere dame zwemt geen schoolslag meer maar alleen nog onder water, oeps !!!)
De kinderen moet ook elke avond in bad met dit hete weer ..
.. En op tijd naar bed !

En dat wanneer je als ouder tegen half zes naar huis komt !!! Mmmmm ..
Maar ikke ploeteren ? Neeeeeeeeeeen :o))
Eens de kinders in bed liggen, wordt de ontbijttafel klaar gezet, de kleertjes klaargelegd, de boekentassen geleegd en klaar gelegd, de broodDOZEN, koekenDOZEN, fruitDOZEN en drinkenbussen klaar gezet voor het ganse gezin ..
En dan om half tien mag je even rekenen op me-time terwijl je eigenlijk al lang moet gaan slapen.
Kortom .. blijf hem volgen mama's ... Het wordt weer een prachtiger ploeterjaar !

Nog een tip die ik meekreeg van school : laat uw kinderen 's morgens op tijd opstaan zodat ze op een rustige manier kunnen wakker worden en ontbijten .. En laten we in dit gezin nu net vier mensen zijn die NIET uit hun bed kunnen 's morgens !!!


... alweer .. excuses

Alweer mijn oprechte excuses voor het doodbloeien van de blog.

Weet niet wat er aan de hand is .. Heb zelden zo hard het gevoel gehad dat ik mezelf voorbije ren, nochtans is mijn leven niet veranderd : werken, gezin van vier, huis in opbouw, twee katten,  loop(dip), vakanties ... En neen, ik weiger te geloven dat een avondje spinning in de week heel mijn time-management naar de knoppen helpt .. After all, what's an hour in a life !

Weet niet hoe jullie het aanvoelen maar hoe ouder de kinders worden, hoe hectischer het leven wordt .. En dan was het nog V A K A N T I E, althans voor de kinderen die wel heen-en-weer naar de speelpleinen gesleurd werden maar er duidelijk minder last mee hadden dan de mama !

De dagen worden net hetzelfde ingevuld tijdens de zomermaanden en toch lijkt alles tijdens het schooljaar beter te lukken .. (alhoewel : dit in gedachten geknutseld bericht dateert nog van voor de schoolstart !).

Ik ga echt mijn best doen om terug meer te posten en liefst nog wat constructieve dingen ook !!!