Hardlopen moet plezant blijven

Dat er de laatste tijd heel veel geschreven wordt over hardlopen en ongezond enzo ...
Iedereen heeft er een mening over; of de persoon in kwestie sport of niet ... Iedereen moet zijn zegje doen.  Awel, ik ga het ook doen .. Alleen, hoe schrijf ik het neer ? Er gaan honderden woorden door mijn brein, heb over zoveel dingen een mening, wil alles neerpennen maar ik krijg het er niet uit !

Ik ben eigenlijk een schitterend voorbeeld van hoe het vooral niet moet ... Of ik daar fier op ben, nee .. Maar, ik liet mij ook erg meeslepen door vooral "verder" en "sneller" terwijl ik daartussen zoveel dingen vergat ... Er is niet alleen het lopen, de schema's, de snelheid etc. Lopen is zoveel meer !

Een jaar of drie geleden ben ik écht frequent beginnen lopen. Mijn eerste deelname aan The Ten van Antwerpen was geen groot succes; verkeerd trainen, te weinig trainen .. Eigenlijk was ik er niet klaar voor; de tijd sprak voor zich : 1u50 ! Man, ik schaamde me toen ik over de streep ging. Moest ik mij schamen ? NEEN ! Maar hemel heb ik gevloekt over die tijd ! Maar, ik deed het terwijl zovelen gewoon in de zetel hangen.

Dat kon en moest gewoon beter (lees je het al !) ... Mijn eerst volgende Ten moest sneller.  Maar, nog steeds deed ik maar wat ... Verkeerd trainen, veel trainen maar op de foute manier, nog steeds niet letten op signalen van mijn lichaam, voeding en vooral .. alleen maar hardlopen ! En ja, de volgende Ten ging vlot; 1u35 ! Blij mee .. Of toch niet ? De ene kant van mezelf was fier, ik voelde me al meer een loper, de andere kant ging alweer vloekend over de meet .. Dit kan gewoon sneller !

Grenzen verleggen, de druk verhogen en als een freak beginnen trainen.  Een onderzoek bij Energy Lab, een schitterende loopschema die me tegen een veel snellere tijd doorheen die Tien moest leiden. En omdat ik dan toch als een freak bezig was; schreef ik me in voor de 20 van Brussel, de 21 van Eindhoven en ja .. waarom niet .. De Marathon van Rotterdam !

Dankzij mijn schema begon ik aandacht te besteden aan intervaltraining, ik "probeerde" op mijn voeding te letten, nog gezonder te leven .. Waar ik geen aandacht aan besteedde; extra voedingsstoffen, slaap (geen tijd want kleine kinders) maar vooral bijkomende training voor mijn tere lichaam !

Dankzij mijn intervaltraining maakte ik enorme sprongen voorwaarts; de volgende Tien moesten lukken rond de 1u20 ... Een week ervoor kreeg ik echter een enorme voedselvergiftiging die me volledig leeg zoog ... Ik had niet mogen starten maar deed het toch. Dankzij als het harde trainen, haalde ik de finish in 1u30, vloekend en tierend ... en kruipend ! Mijn lichaam was volledig op van het ziek zijn, ik had geen reserve en balanceerde op het randje.  Maar, de Aquarius etc hielp om de finish nog in een iets betere tijd te halen.  Boos, gefrusteerd, triest .. Ik was het allemaal ... Mijn vooropgestelde tijd had ik niet gehaald ... Volg je ? Nadien liep ik Brussel binnen de twee uur en was ik voor het eerst blij met mijn prestaties. Alhoewel, na de roze wolk kwam al heel snel de vraag "kan ik nog sneller" !?

Ik besloot om nog harder te trainen, de rest van het jaar door .. Koud of te warm weer, op vakantie om zes uur eruit om mijn kilometers te malen, ik hernam het spinnen en had nog steeds niet door dat ik mijzelf stilaan stuk liep .. op meerdere vlakken ... Ik "moest" en "zou" Scoren.  Mijn hoogtepunt moest Eindhoven worden; die 21 zou ik malen rond de 1u50.

Wellicht had ik die tijd gehaald; in september haalde ik snelheden van 11 à 11,5 km / uur.
Helaas besloot Het Lot mij een lesje te leren en kwam ik zeer zwaar ten val .. Een maand voor Eindhoven hingen mijn loopschoenen aan de haak en moest ik mij focussen op andere zaken, belangrijker zaken ... een afstervende voet, een been waar geen beweging meer in te krijgen was, een deadline van dagen en uren !

Ondertussen sta ik negen maanden verder in mijn revalidatie en stapsgewijs maak ik progressie ...
Wat ik gedurende die maanden geleerd heb ? Lopen is veel meer dan afstanden afmalen ... Ik maak nu veel meer tijd om mijn lichaam sterker te maken op alle vlakken.  Logischerwijs heb ik de voorbije negen maanden vooral aandacht besteed aan mijn benen en voeten maar, ook mijn bovenlichaam krijgt meer aandacht.  Vandaag liet ik bijkomende oefeningen inplannen voor mijn armen, schouders en rug .. Nog meer aandacht voor core-training, water drinken, gezonde voeding en extra vitamines.

Door mijn revalidatie moet ik "leren gelukkig zijn" met wat ik kan en mag.  Mijn perfectionisme wordt constant geprikkeld; ik "kan" momenteel niet meer wat ik vroeger kan .. Stilaan ben ik mij ook bewust dat dat niet hoeft ? Voor wie liep ik zo snel, maalde ik zoveel kilometers ???? Er is niemand in mijn vrienden- en kennissenkring die zich ook maar iets interesseert in wat P wekelijks doet ... Wat zegt een snelheid van 11 km een niet sporter ? Weinig ? Of ja, je krijgt debiele opmerkingen in de trant van "is dat het .. maar" ...

Het is waar dat je vandaag moet presteren ... Als je minder dan 100 km op je koersfiets zit, heb je niet gereden ... Als je die 20 km van Brussel niet loopt binnen de twee uur ben je een watje. En ja, de Ventoux rijden we liefst twee keer op en af ... Maar, voor wie doen we dit ? Voor wie leggen we die druk zo hoog ? Ik heb zelf die fout ook gemaakt en ben mezelf heel hard tegen gekomen met zeer zware gevolgen ... Ondertussen heb ik echter geleerd dat gezond bewegen zoveel beter is .. Ik hoef in principe geen tien kilometer te malen, ik hoef geen 100 km te fietsen .. Ik hoef geen gemiddelden te halen van 12 km / u of 30 km / u op de fiets ...

Neen, wat ik vooral moet doen is bewegen, aandacht besteden aan het trainen van gans mijn lichaam, gezonde voeding, voldoende slaap en veel vochtiname ...  Mijn lichaam is vandaag veel sterker als voor mijn val daar ben ik van overtuigd.  Ik loop vandaag net 6 km aan een enorm lage snelheid .. En ja, er zullen links en rechts weer smalende meningen zijn over die snelheid ... Maar, mijn lichaam is krachtig, mijn hart is gezond en vooral ik geniet van sport ... Als ik eerlijk ben ? Vorig jaar lag de lat zodanig hoog en liep ik zo schematisch dat er van genieten nog weinig sprake was ...

Want heel mijn (sociale) leven hing af van mijn loopagenda .. Moest ik trainen, moest ik ervoor vroeg slapen, geen alcohol, pasta eten, ...  onbewust was ik zo ontzettend hard bezig met voeding dat ik niet de juiste voedingsmiddelen meer binnen kreeg ...

Ik hoop dat ik deze manier van leven kan volhouden ... Dat ik die lat niet meer onmenselijk hoog leg. Of ik ooit nog wedstrijden zal lopen ? Beter van niet want garantie herval ik in het oude patroon ... Of ik opnieuw 20 km zal lopen ? Vandaag zeg ik nee, binnen twee maanden zit ik misschien terug aan 16 km ... Maar, het is het mij niet meer waard om snelheden te halen van 11 km / u .. Ik zal nooit een topsporter worden ... Neen, ik ben een werkende moeder die moet genieten van sport !!!

Of iemand zich medisch moet laten keuren ? Ik vind zelf van wel maar het is ieders eigen verantwoordelijkheid.  Mijn keuring liet prachtige cijfers zien over hoe lang ik over bepaalde afstanden zou doen ... Die keuring zorgde ervoor dat ik ontevreden liep, ik was nooit content.
Blij mee dat ik een gezond hart heb dat wel .. Ik heb "vermoedelijk" geen afwijkingen en beschik "vermoedelijk" over een  gezond sporthart ... Dit is evenwel geen garantie om niet aan mijn tikker te krijgen tijdens een wedstrijd .. Andere factoren: het weer, je voeding de dagen voor je wedstrijd, je slaappatroon, stress op het werk, de massa die samen met je start, een stadsomgeving ... Allemaal factoren die er voor kunnen zorgen dat ook ik kan neer vallen ...

Maar .. als ik sommige mensen zie verschijnen aan een start van een wedstrijd .. Soms denk ook ik van "houd ermee op" ... Je "ziet" gewoon aan mensen dat ze niet in form zijn, onvoldoende getraind hebben, het foute materiaal gebruiken .. Ik huiver dan in hun plaats ... Ik loop ondertussen al jaren op zeer regelmatige basis en was daarvoor een fervent fietster ... Toch heb ik ook maar een gemiddelde conditie ! Mensen die vier maanden voor de 16 starten met trainen ? Het kan niet gezond zijn ...

Zelf zal ik ALTIJD met een hartslagmeter rennen. Mijn bovengrens ligt enorm hoog en toch weiger ik zover te gaan ... Wellicht zat er vorig jaar een snellere tijd in tijdens De Tien .. Ik had nog ruimte over op tikkervlak .. Alleen, jezelf tot het uiterste drijven ? Nee ... Vandaag liep ik voor het eerst in maanden buiten op een piste met mijn meter .. Heel even had ik de neiging om te versnellen en om al langer te lopen dan nodig .. Het voelde goed .. Ik heb het echter niet gedaan. Vanaf nu ga ik genieten van mijn rondjes, bepaal ik zelf mijn bovengrens van mijn hartslag en spijtig .. Die 11 km / u haal ik niet meer ... Tevreden over de huidige 8 km ben ik ook niet .. Ik zit echter in een revalidatie periode .. Snelheid is niet alles ...

Mijn val heeft mij voluit met de neus op de feiten gedrukt, sporten doe je voor je plezier, voor een gezond leven ... Wat een ander ervan denkt ? Dat ze het zelf maar proberen ... Ook ik ben bezeten van statistieken dankzij mijn Runkeeper en sportwatch ... Maar presteren omdat het nu eenmaal hoort .. Dat is voorbij ! Ik liep vandaag voor het eerst in maanden .. buiten .. met een enorm grote glimlach .. Mijn lichaam straalde in een stel stevige loopschoenen en vanaf nu zal ik met een glimlach blijven lopen ...