zondag 21 september 2014

Dan haal je een kat in huis ...

Zes jaar geleden besloten we ons toen nog mini gezin uit te breiden met katten.
Was er zelf mee opgegroeid als kind en tiener en vond een kat altijd geweldig.
Ze zijn er wanneer je ze nodig hebt ook al praten ze niet :o)

We kozen voor een broer en zus uit een hetzelfde nest.  Omdat we beiden -toen nog- voltijds werkten vonden we dat ze een mede-huisgenootje nodig hadden.  Veel last hebben we niet met hen, ze kleven aan elkaar, doen hun gevoeg buiten, slapen 's nachts in de garage in een warm nestje, kruipen niet op tafels of kasten en weten in welke kamers ze niet welkom zijn.  De perfecte opvoeding dus!

De voorbije week, lag ik languit in de zetel toen er plots beweging passeerde voor de televisie.  Voor ik het goed en wel besefte liep er een mini muis door onze living.  Ik ben zelf niet bang van muizen dus ga niet lopen gillen op een zetel maar ik ben zo ook liever kwijt dan rijk.  Dus, mouse-hunting in de living.

Ik vond er niet beter op dan onze kater uit zijne luie zetel te heffen en hem voor de muis neer te poten.  Het beest was niet eens echt wakker en keek stomdronken naar het bruine ding voor zijn neus.  Geen probleem; ik zou wel een hartig woordje met hem wisselen zodat mijnheer wakker en wel achter de muis kon aanzitten.  Beide beesten met hun buik op de grond, elkaar uitdagend aankijkend, geen beweging van onze luie kater.  Integendeel, van zodra mini in beweging schoot, holde hij de vijfde trede op om in een hoekje naar het bruine ding te staren.  Eerste missie mislukt.  Exit Kater!

Dan maar zelf mouse-hunten maar het beest is nu eenmaal sneller dan ikzelf waardoor ik als een kieken zonder kop door de living hol.  Fred bekijkt het op een afstand en ik zie gewoon een smalende grijs op zijn snoet.  Niet getreurd, zo snel geef ik niet op; tot mini achter een kast verdwijnt en ik er niet meer aan kan.

Ik besluit dan maar om op zoek te gaan naar kat nummer twee, onze kattin.  Deze dame bewees in het verleden menigmaal dat ze niet vies is van vogels, muizen, konijnen etc.  Ook zij ligt buiten te soezen en wordt abrupt uit zoete dromen gehaald door haar bazin.  Ik draag haar binnen, zet haar naast de kas en geef een lichte duw richting muis.  Hoe ze ook probeert, haar dikke lijf geraakt niet achter de kast.  De kast dan maar verschuiven in de hoop dat de kat er achter verdwijnt.  Ook zij bekijkt het echter vanop een afstand en heeft niet veel zin er veel energie in te stoppen.

Het wordt dus opnieuw een wedstrijd mini tegen P en na veel vijven en zessen (en wellicht hilarische taferelen) slaag ik erin de muis te vangen tussen de terras(schuif)deur en het terrasvliegenraam. Daar sta ik dan, ik en de katten binnen, een muis geklempt tussen twee ramen.  Opnieuw op zoek naar onze kattin, de enige in wie ik nog vertrouwen heb.

Ik pak haar op en samen wurmen we ons door de terrasdeur naar buiten.  Na het beter schuifwerk laat de muis zich eindelijk zien en meteen grijpt Ginger het kleine slachtoffertje en verdwijnt naar achteren voor een lekker dessertje.

Na een half uurtje mouse hunter leg ik mij opnieuw languit in de zetel.  Na enige tijd begeeft mijn eerste superheld zich naar de kast en legt zich de rest van de avond op zijn buik voor de kast met een kwispelende staart.  Ik probeer mijnheer duidelijk te maken dat de muis allang verdwenen is maar hij blijft uitdagend voor de kast hangen.  Mijn held ... En de andere heldin ? Die liep dezelfde avond een zware indigestie op en had twee keer geniet van een blijkbaar niet zo lekker fris muizendessert :o))


Geen opmerkingen:

Een reactie posten