En toen liep het mis ...

Vrijdag 26 september, exact twee weken volgend op mijn zwaar loopongeval en revalidatiejaar ...
Op pad met de auto ... braaf, netjes de baan op, .. Absoluut geen cowboy allures, kortom een super braaf automobilist .. Je ziet ze niet vaak, mensen zoals ik die nog nooit een bekeuring gehad hebben.

Exacte details kan ik niet geven, daarvoor is er nog een onderzoek maar plotsklaps staat mijn leven stil. Gelukkig staat het nog stil ... De klap is enorm; ik word links tegen een hoge snelheid geraakt door een zware jeep.  Gelukkig reed ik niet met mijn favoriete Fiat500 (mijn cruise-bakje) maar met de auto van De Man .. Hierdoor staat mijn leven even stil maar tikt de klok nadien wel verder.

Misschien kan ik ooit wel wat meer details kwijt, geen idee.  Misschien betere klasseren en verder!
Het komt er eigenlijk op neer dat ik met een ziekenwagen en met verwondingen aan nek/rug/schouders wordt afgevoerd naar de Spoed.  Ik krijg zo'n lekkere nekkraag en lig welgeteld twee uur op een spoedbedje te wachten op röntgen.  Niets dan goed over de mensen daar, ze zijn vriendelijk, behulpzaam en mijn cynisch gevoel voor humor redt mij hier wel door.  Een beetje valium in mijn lijf zorgt ervoor dat de operatielampen lijken op de figuren uit een clip van Gotye of Pink Floyd. Kortom, humor op zijn best !

Er worden geen breuken van wervels ed vastgesteld maar ik krijg wel al snel een stempel "whiplash" op mijn voorhoofd gedrukt.  Voor ik het goed en wel besef, sta ik op straat met verschillende medicijnen: pijnstillers, spierontspanners, ontstekingsremmers en met de duidelijke opdracht om die zeker te slikken. Op dat moment zit ik nog volop in adrenaline fase en voel ik niet eens erge pijn en wil ik die medicijnen al snel in de kast smijten.  Ze drukken mij echter op het hart dat het ergste nog moet komen en ik dankbaar zal zijn ze te mogen slikken.

Op maandag moet ik mij opnieuw aanmelden voor verder onderzoek van mijn rug ed.
Voilà, kous af .. En ja, dat ik nog zal ondervraagd worden door de politie enzo .. Formaliteiten, u kent het wel .. Nou, daar sta je dan ... Je bent nog volop aan't revalideren en opbouwen van een afgestorven been en slechte knie en het volgende dient zich aan.  Bovendien kunnen ze er ook geen tijd op kleven op zo'n herstel ... Bij mijn knie wist ik tenminste dat het mij minstens een jaar zou kosten voor ik terug kun joggen !!!

Ik prent mezelf goed in mijn oren dat ik leef, dat ik geluk gehad heb en blij mag zijn dat het dat maar weer is .. Tot ik mij maandag meld aan de balie bij Specialist X.  Het blijkt dat mijn hele lijf flink door elkaar geschud is en ik wel degelijk een whiplash heb opgelopen.  Voor ik het weet, heeft hij mij in een wurggreep genomen en zegt mijn rug op verschillende plaatsen "krak".  Ik word boos maar het is reeds gebeurd ... Voor het eerst in mijn leven ben ik "gekraakt". Wat hij er niet bij zegt is dat ik tegen de avond zal kermen van de pijn .. Ik krijg ook nog een briefje mee voor kine-beuren.

Leuk ... de vorige beurten zijn net voorbij en de nieuwe reeks biedt zich aan.  Ik vraag voorzichtig hoe het zit met sport maar wordt afgesnauwd dat sporten niet belangrijk is, mijn lichaam wel. Wat hij natuurlijk niet weet is dat ik nog volop revalideer voor mijn been/knie en dat die snel opstijft bij geen beweging.  Ik krijg het order om te rusten en vooral niet zot te doen.  Daar hang je dan .. Sinds januari van dit jaar heb ik leren stappen, leren wandelen, leren fietsen, leren buigen, leren strekken, leren gewichtjes heffen, leren op 1 been staan, leren op mijn tippen staan, leren mijn voet plooien etc .... En dat wordt met een klap weggeveegd.  Een jaar geleden wisten mijn hersenen niet meer hoe ik moest stappen, hoe ik mijn voet moest plaatsen en afrollen ... E e n J a a r !

Ik ben boos, woest, teleurgesteld, verdrietig alles tegelijk ... Ik heb pijn in heel mijn lichaam maar kan de pijn niet meer beschrijven. Ik heb al 380 dagen pijn, 24u/24, 7d/7d .. Door de rust en het niet mogen sporten, stijft mijn been op, doet mijn knie pijn en daar bovenop zorgt de kine er opnieuw voor dat nu ook mijn romp zodanig pijn doet dat ik niet meer weet waar kruipen.  Ben ik flauw en is deze pijn draaglijk of ben ik hard en ligt mijn pijngrens hoger zodat ik echt mag kermen ???

Zelfmedelijden heb ik niet; ik ben eerder boos op de wereld en mezelf.  Het vraagt karakter om bijna een jaar dagelijks met je lichaam te oefenen in de hoop dat het wordt zoals vroeger en je beseft dat dat niet meer zal gebeuren.  Het vraagt echter nog meer karakter om te beseffen dat er nu nog meer bij kijken komt.

Het hardlopen is dus weer even voorbij. Ik hoop stiekem dat het snel goed komt en gelukkig heb ik een kinetherapeute die me hierin volgt en positief mee denkt. Ik had nu eindelijk doelen gesteld; ik ga me inschrijven voor een 1/2 marathon, lees terug over hardlopen, probeer op mijn voeding te letten ... Maar, hardlopen, helaas, schat ... Streep erdoor ! Tijdslimiet: onbekend !

Wat ik dan wel moet doen ? Op de crosstrainer en zwemmen.
Zwemmen akkoord, dit stond al op de planning. Maar, ik mag geen schoolslag doen want dat is slecht voor de nek.  Wordt nu wel verplicht om crawl te zwemmen maar houd het maar 100m vol alvorens mijn longen op springen staan.  Het zal enorm veel van mij vragen om dit vol te houden. Bovendien heb ik geen zin om tussen al die taterende, drijvende moeders te hangen wanneer ik met mijn armslagen passeer en een linkse of rechtse uitdeel zonder het te willen. Als je op het net zoekt naar lesgevers kom je ook van een kale reis terug en sinds de media zich moeit met fake-lesgevers heb ik al helemaal mijn twijfels ...

En dan de crosstrainer ... Ik heb hier niet zoveel ervaring mee. Zoekresultaten op het net leveren niet zoveel op ... Kan je door middel van de crosstrainer je loopniveau evenaren ? Ook hier schiet Google te kort .. Er valt zo weinig over te vinden ... En als er nu iets is wat ik momenteel niet wil is het terug van nul starten met hardlopen !!!! Ik stond bijna terug aan mijn niveau van vroeger zijnde 10k/u en had eindelijk terug zin om te starten met intervallen en duurlopen ... Dat een crosstrainer je hele lichaam traint, akkoord. Dat een crosstrainer een goed vetverbrander zou zijn, akkoord ... Maar, ik hoef geen vet te verbranden, ik hoef niet te vermageren .. Neen, ik wil mijn huidig niveau aan houden en verbeteren ...

Wereld, wat wil je van mij vraag ik mij dan af ...