Dat hardlopen van mij ...

OMG, mijn laatste bericht over hardlopen dateert van 15 oktober, lijkt alweer een eeuwigheid geleden! Nochtans I am a happy runner again ...

Tot midden november heb ik keurig getraind op de crosser en eerlijk ? Ik hield er van. Een uur trainen op dat toestel levert op en het is nog leuk ook.  Maar, het bloed kruipt waar het niet kruipen kan. Midden november ben ik -iets te vroeg- terug beginnen rennen, stiekem want ... Tot gisteren ging ik nog naar de kinesist voor mijn nek en rug (kuch).

Het kriebelde zo erg; ik was niet langer meer te houden.  De goesting en het karakter overwonnen ook de angst want ik ben meteen ook buiten gaan trainen en dat in een periode van veel vuiligheid, nat, koude etc .. Goede dagen gaan uiteraard nog altijd gepaard met slechte dagen maar daar zal ik mee moeten leren leven.

Bij een koude, vochtige, mistige dag snijden er naalden door mijn knie-gewricht en weet ik niet waar kruipen. Het wordt dan zo erg dat ik tegen de avond nauwelijks nog kan stappen, niet kan plooien en niet weet waar kruipen van de pijn. Maar, gelukkig wegen die slechte dagen niet op tegen al de goede sportmomenten.

En dat de crosstrainer een goed vervanger is ? We zijn nu iets meer als een maand opnieuw keurig aan't rennen en ik liep vorig weekend 14,5 km in 1u25, met een vrij degelijke hartslag. Ik kan nog steeds vroeg opstaan en in koude, mist en wind gaan hardlopen. Zalig ! De demonen in mijn hoofd ebben stilaan weg en ik slaag erin om ook ontspannen te rennen.

Vandaar dat ik stilaan rond kijk om opnieuw mee te doen aan lopen.  Weliswaar niet aan de snelheid van vroeger maar, de 10 km/u gluurt om de hoek en is makkelijk haalbaar. Want, heel die revalidatie heeft ook zijn voordelen. Mijn lichaam is gewoon veel krachtiger als vroeger en daar ben ik stiekem heel erg blij mee.

Het lopen gaat erg comfortabel momenteel en ik heb bovendien nu al het gevoel dat ik verder kan.  Ben dus links en rechts aan het zoeken naar lopen en heb ondertussen gekozen voor de Urban Trail Antwerpen en The Antwerp Ten Miles maar stiekem hoop ik op meer ... Ergens volgend jaar wil ik opnieuw een halve marathon lopen, liefst een loop waar een medaille aan vast hangt.

Klinkt kinderachtig ? So be it ! Ik wil stilaan een bewijs van al dat harde werk en dat bewijs wil ik kunnen ophangen aan mijn medaille-kast :o)) Want zo een halve lopen op training, die levert net iets te weinig voldoening op vrees ik (alhoewel).

So I am in again! Hopelijk blijf ik nu gespaard van blessures en mag ik een volledig jaar genieten van mijn loopschoenen en fysieke arbeid.  2015 wordt mijn jaar !