Kinderpraat

De vierjarige staat opnieuw beneden nadat het al lang bedtijd is... 

'Mijn ogen vallen niet dicht mama' 

De vierjarige vangt een glimp op van het Nieuwsjaaroverzicht...

'Kijk mama, dat is Stromae' 

.. Neen schat, dat is Obama

Dat hardlopen van mij ...

OMG, mijn laatste bericht over hardlopen dateert van 15 oktober, lijkt alweer een eeuwigheid geleden! Nochtans I am a happy runner again ...

Tot midden november heb ik keurig getraind op de crosser en eerlijk ? Ik hield er van. Een uur trainen op dat toestel levert op en het is nog leuk ook.  Maar, het bloed kruipt waar het niet kruipen kan. Midden november ben ik -iets te vroeg- terug beginnen rennen, stiekem want ... Tot gisteren ging ik nog naar de kinesist voor mijn nek en rug (kuch).

Het kriebelde zo erg; ik was niet langer meer te houden.  De goesting en het karakter overwonnen ook de angst want ik ben meteen ook buiten gaan trainen en dat in een periode van veel vuiligheid, nat, koude etc .. Goede dagen gaan uiteraard nog altijd gepaard met slechte dagen maar daar zal ik mee moeten leren leven.

Bij een koude, vochtige, mistige dag snijden er naalden door mijn knie-gewricht en weet ik niet waar kruipen. Het wordt dan zo erg dat ik tegen de avond nauwelijks nog kan stappen, niet kan plooien en niet weet waar kruipen van de pijn. Maar, gelukkig wegen die slechte dagen niet op tegen al de goede sportmomenten.

En dat de crosstrainer een goed vervanger is ? We zijn nu iets meer als een maand opnieuw keurig aan't rennen en ik liep vorig weekend 14,5 km in 1u25, met een vrij degelijke hartslag. Ik kan nog steeds vroeg opstaan en in koude, mist en wind gaan hardlopen. Zalig ! De demonen in mijn hoofd ebben stilaan weg en ik slaag erin om ook ontspannen te rennen.

Vandaar dat ik stilaan rond kijk om opnieuw mee te doen aan lopen.  Weliswaar niet aan de snelheid van vroeger maar, de 10 km/u gluurt om de hoek en is makkelijk haalbaar. Want, heel die revalidatie heeft ook zijn voordelen. Mijn lichaam is gewoon veel krachtiger als vroeger en daar ben ik stiekem heel erg blij mee.

Het lopen gaat erg comfortabel momenteel en ik heb bovendien nu al het gevoel dat ik verder kan.  Ben dus links en rechts aan het zoeken naar lopen en heb ondertussen gekozen voor de Urban Trail Antwerpen en The Antwerp Ten Miles maar stiekem hoop ik op meer ... Ergens volgend jaar wil ik opnieuw een halve marathon lopen, liefst een loop waar een medaille aan vast hangt.

Klinkt kinderachtig ? So be it ! Ik wil stilaan een bewijs van al dat harde werk en dat bewijs wil ik kunnen ophangen aan mijn medaille-kast :o)) Want zo een halve lopen op training, die levert net iets te weinig voldoening op vrees ik (alhoewel).

So I am in again! Hopelijk blijf ik nu gespaard van blessures en mag ik een volledig jaar genieten van mijn loopschoenen en fysieke arbeid.  2015 wordt mijn jaar !

Chaos in het huishouden

Ik zit! In de zetel .. Met koffie ...
Ah zult u denken ... Dat doet toch iedereen ?
Neen, ik "zit" zelden ... En de laatste maand heb ik het gevoel dat ik de tijd kwijt ben.

Ik volg blogs, lees verhalen van andere moeders, lees het verhaal van de moeder die haar carrière opgeeft voor haar kinderen, lees loopverhalen, vakantieverhalen etc .. Ik denk dan, oooh, ik moet hierop reageren, doe het echter niet; ik kom er niet toe om de pc op te starten, mij neer te zetten en te reageren .. En ja, ik ben actief op FB en Twitter maar mensen, op een "share" of "citeer" of "delen" toets klikken, daar kruipt geen tijd in ... Dus mensen met kritiek op mijn twittergebeuren; leave it ! 140 tekens schrijf je in nog geen 30 sec !

De voorbije maand werden wij hier thuis geleefd, werkelijk alle vier werden we opgeslorpt door werk, sport, huishouden, verjaardagen ! Dat heb je natuurlijk als je met twee uit werken gaat, wil investeren in je toekomst en met vieren regelmatig tot veel sport ! Komt erbij dat er drie kort op elkaar jarig zijn, de Sint, Kerst en Oud eraan komen, examens (jawel, de 7-jarige heeft toetsenweek), uitjes met klanten, vergaderingen na de uren, stakingen, ziekte ... Teveel op om te nemen in 24u.

De moeder die haar carrière on hold zet ? Allemaal goed en wel maar mijn carrière is niet eens gestart.  Ik vierde de voorbije week mijn 40ste verjaardag en besef dat ik gewoon nog niets bereikt heb op carrièrevlak ... Ik hol gewoon overal achteraan.  Zou niet eens weten hoe ik carrière moet maken met twee kleine kinderen ? De voorbije zeven levensjaren van mijn oudste zijn als een roes gepasseerd in een vorm van pompen of verzuipen.  En ja, ik dacht altijd dat eens de pamperfase achter de rug is, het leven verlicht wordt .. Maar eerlijk ?

Mijn dames van zeven en vier zijn perfect in staat om zichzelf aan te kleden, te badderen, te eten en doen dat gezien hun leeftijd goed tot zeer goed.  Helaas, worden die vrije uren nu ingevuld met taxi spelen naar de sportactiviteiten. Beiden zitten op zwemles, voor mij een essentieel iets ... Het is geen garantie maar de kans dat onze kinderen verzuipen wordt toch net iets kleiner wanneer ze in staat zijn om op een degelijk manier een schoolslag uit dat lijfje te krijgen. De oudste kan ondertussen zwemmen en heeft geen zwemles meer nodig. Maar wat doe je dan ? Ze laten wachten in de cafetaria tot de kleinste klaar is ? Neen toch ? Bij ons duiken we dus met zijn allen het bad in (tenzij ik die avond kan wisselen met mijn herstel op de fitness).

Beiden spelen ze tennis.  De oudste tegen haar goesting, de jongste met vol enthousiasme. Ook hier, als de kleinste les heeft, laat je dan de oudste wachten in de cafetaria ? Neen, je laat haar ook een uur tennissen .. Tennis voor zo'n kleine mensjes lijkt me inderdaad oersaai maar mensen; ik was zo blij toen ik op latere leeftijd kon genieten van een partij tennis. En ja, in de vakantie organiseren ze op de tennisschool kampen en heb ik weer vier weken op een jaar dat ik mij geen zorgen moet maken over opvang ... De tennisschool doet dat bovendien goed heel die organisatie waardoor ik mijn kinderen ook met een gerust hart kan achter laten.

Wat de oudste dan wel graag doet ? Korfbal ... Alleen wordt de les korfbal op een gek avonduur georganiseerd en moeten ze in het weekend ook matchen of trainen.  Maar, als ze dat graag doen, neem je ze dat dan af ? Neen toch ? De jongste is nu nog te jong om te starten en hangt dan maar te hangen.  Maar, blij zijn als de dag aankomt dat ook zij kan starten ? Neen, want in tegenstelling tot een gezamenlijk uur zwemmen en tennis, is korfbal apart te regelen .. Trainen en matchen op verschillende momenten! Hoe we dat gaan regelen op een zaterdagochtend wanneer twee kinderen matchen én hun moeder moet werken ?

Dat betekent dus al drie dagen taxi spelen, waarvan twee avonden. Avonden dat het heel wat kunst- en vliegwerk vraagt om een gezonde maaltijd op tafel te toveren. Kookten wij vroeger ELKE avond vers, durven we nu al over te schakelen op een snelle croque. Blij ben ik niet met deze evolutie.  Maar, als ik na vijf uur thuis kom en de zwemles start om half zes ??? Wie doet beter dan snel een croque toe schuiven ?! Soms ben ik gewoon al blij dat ik een kom verse soep op tafel kan toveren.

Huiswerk ? Nog zo'n drama .. De voorbije week stond ik huiswerk te dicteren terwijl ik als een echte Swedish Cook stond te jongleren in de keuken? Fier ? Neen, .. verdrietig dat wel! Verdrietig omdat het mij veel moeite kost om mee aan tafel te zitten en te helpen met huiswerk (en het is nog maar het eerste kind dat er mee naar huis komt), verdrietig omdat een kind van net zeven ELKE dag thuis komt met een blad rekenen, een blad schrijven, een hoofdstuk lezen, verdrietig als een kind van net zeven een toetsenweek moet afleggen en je hoort dat andere ouders hun kinderen dan verbieden om tijdens zo'n week nog te ontspannen ???? Beste ouders; wij komen gemiddeld tussen half zes en half zeven thuis van ons werk; hoe organiseren jullie huiswerk, koken, wasje&plasje&verhaaltje ???

Maar stoppen met werken ? Neen, dank u! Ik wil niet het type vrouw worden zoals mijn eigen moeder.  Een vrouw die thuis blijft om voor haar dochter te zorgen, stopt met werken en op die manier volledig afhankelijk wordt van haar echtgenoot.  Hoeveel verhalen hoor je niet van vrouwen van rond de vijftig die nooit gewerkt hebben en dan ineens in de steek gelaten worden door hun echtgenoot die plots in een midlife-crisis terecht komt en het elders gaat zoeken? Ik ben iets te fier om mij te laten afhangen van 1 inkomen; wil niet leven tussen vier muren met alleen een radio en kat om tegen te praten.  Ik werk graag, u leest het goed; ik werk GRAAG en wens dit zo te houden.  Helaas werk ik in een publieke instelling die het mij onmogelijk maakt om te glijden .. Wat zou ik graag om zeven uur 's morgens starten en om half vier stoppen zodat ik mij ten volle kan wijden aan mijn kinderen.

Mijn man en ik werken momenteel beiden 4/5 en nog steeds is het dagelijks puzzelen hoe we alles geregeld krijgen.  Op het werk lijkt het alsof we 6/5 werken omdat we een 5/5 combineren met nog een extra workload omdat er te weinig volk is. Thuis verliezen we uren tijd met rondrijden.  Minder gaan sporten als ouder ? Moet dat ? Moeten we het echt zover drijven dat we zelf stoppen met bewegen ?  Vorige maand betaalde ik een babysit om twee uur naar de fitness te kunnen gaan om daar   te investeren in een been dat niet mee wil als het niet bewerkt wordt.  Wil ik sporten opgeven ? Neen, ik heb sport nodig (idem voor mijn man) en bovendien zal ik voortaan altijd aandacht moeten besteden aan mijn lichaam. Beweeg ik een week niet, wordt mijn been stijf en onplooibaar. Maar, een babysit betalen om te kunnen fitnessen ?

Dus, beste ouder .. Hoe regelen jullie dit ?