Dat hardlopen van mij gebeurt weer zoals een kieken zonder kop ...
We zijn ondertussen op dreef, de snelheid is redelijk, de pijn ook ...
Stilaan wordt er nagedacht over loopjes, wordt de loopkalender bekeken, worden er afstanden ingepland .. En dan ? Mijn doel voor dit jaar is om opnieuw een halve marathon te rennen ...
En liefst -zoals al eerder gezegd- zo eentje waar je op het einde een medaille krijgt.
De kalender wordt bekeken, onderzocht, opnieuw bekeken, zonder resultaat.
Ergens eind februari en eind maart is er een halve die je kan rennen in Lier .. zonder medaille.
Je kan de dag zelf inschrijven dus ik besluit dat deze op mijn kalender geprikt wordt. Denk er voor de rest niet over na, bam, die datum staat erin; de rest zien we wel.
En zodoende maak ik dezelfde fout als een beginnend renner, gewoon wat loss gehen zonder nadenken ! P; waarom ? Als P zin heeft om te rennen, rent ze .. De ene keer al wat sneller en verder. Ik behoud mijn drie trainingen per week, combineer met fietsen op de niet zo elegante hometrainer en zorg ervoor dat ik op zondag wat langer ren en voldoende aandacht besteed aan core- training.
Kortom, een overvolle agenda zonder echt doel. Want eerlijk ? Ik wil die natuurloop eigenlijk niet rennen; ik wil een medaille voor mijn succes dit jaar !
Onbewust ben ik echter wel degelijk bezig met schematisch trainen ! Ik zorg ervoor dat alles netjes ingepland wordt in de agenda, zorg voor afwisseling in mijn lopen, probeer stilaan de intervallen terug op te nemen .. En vorige zondag liep ik dus net geen 16 km ! V o r i g e z o n d a g dus; in januari loop ik op een ochtend op mijn sokken 16 km aan 10 km / uur ... Onbewust; het ging goed, ik had er zin in, had voldoende drinken mee, wat druivensuiker. Nieuwe route uitgeprobeerd en gaan. Maar, ... ik heb vroeger nooit die afstand afgelegd in januari, op mijn sokken ... Ineens klokte de TomTom af op die afstand en dacht ik "tiens" .. Ik genoot zelfs van die loop!
Zodoende ben ik ondertussen opnieuw die loopkalender aan het bekijken want als dit vlot blijft gaan, zit ik in februari wel degelijk aan die halve marathon afstand .. zonder medaille (jaja, noem mij maar een klein kind!) ... Ik had dit jaar mijn zinnen gezet op De Urban Trail maar die komt al in gevaar want vermoedelijk kan De Man tegen dan niet mee lopen (ingreep) én de 20K van Brussel (wel een medaille maar pas in mei).
Opvallend; in Nederland worden veel meer lopen georganiseerd waar je een mooie medaille ontvangt, hier in Belgie is het niet te vinden, grom! Ben ik dan de enige Belg die gevoelig is aan een kapstok waar al die medailles aanhangen, waar je naar kijkt, over wrijft en even terug gaat?
Ik besluit om mijn Energy Lab schema er bij te halen en merk al snel op dat ik vandaag vlotter loop dan in 2013 en dus ook al ver op schema zit. Ik ondervind dat een kennis van mij afstanden post op Runkeeper die vergelijkbaar zijn met de mijne en vraag haar naar haar plannen. Zij heeft een nieuw schema opgeladen via My Asics en traint ondertussen voor De Marathon van Antwerpen. Die plannen heb ik echter niet want ik wil eventueel mee doen aan The Antwerp Ten (aan een lage snelheid om niet te vallen in de massa) en reken meer naar die 16 km.
Uit nieuwsgierigheid besluit ik ook een schema op te starten op My Asics en uit nieuwsgierigheid laad ik een schema op voor de marathon met als einddoel Antwerpen. Ik heb wel zin om mee te trainen met die kennis van mij en geniet van onze gezamenlijke resultaten op Runkeeper. Ik heb echter niet de intentie om een marathon te rennen ... Maar, de te leggen afstanden lukken mij momenteel wel ... Wat te doen ? Train ik gewoon verder met dit schema zonder een finish ? Bouw ik terug af naar de klassiek kleine afstanden en bouw ik terug op in april voor The Ten of Mei voor Brussel ? Wat als ik in februari zonder problemen 24 km ren maar niets officieels plan en dat getalletje alleen maar in de historiek van mijn Runkeeper beland ?
Ik maal maar door want ik kan en mag geen marathon afleggen zo kort na mijn herstel.
In mei net terug begonnen aan nul kilometer en een tussenpauze in de maand november met mijn nek. Ik weet te weinig over voeding (ook al liggen hier ettelijke boeken!); mijn lichaam is wel krachtig dankzij 18 maanden revalideren maar 42km ... Hoe reageert mijn lichaam bij het afleggen van 24 km, 28 km en 32 km. Ik ren altijd alleen, in mijn ukkie. Momenteel ren ik langs huizen en plaatsen die me heel vertrouwd zijn maar als er een Lange Duurloop van 24 km moet afleggen, moet ik afwijken van mijn klassieke omgeving en het elders gaan zoeken. Moet ik geen contact opnemen met een diëtiste die me leert hoe ik moet omgaan met voeding zodat ik mijn spiermassa niet kapot maak. Soit, ik maal ... én droom .. Onbewust droom ik ... En ik mag niet dromen; ik moet realistisch blijven. Maar het gaat zo lekker .. lekker.
Ga ik na het afleggen van zulke afstanden het lot niet tarten en alsnog mijn knie opgeven aan de wetenschap en zodoende helemaal moeten stoppen met hardlopen ... Stilaan komt ook het fietsseizoen eraan en ook dat wil ik niet missen. Want ergens dit jaar moet ik nog op tweedaagse met Mijnheer Museeuw; een wedstrijd die ik in een zotte bui gewonnen heb en waarbij ik niet eens meer wist dat ik mee gedaan had ...
Ga ik volgend jaar nog zoveel aandacht besteden aan mijn programma van vandaag. Want; dankzij mijn revalidatie periode, is het systeem hier thuis ingebakken in de de agenda planningen. Heb ik volgend jaar nog de energie om drie keer per week te gaan rennen, drie keer per week aan core- en krachttraining te doen, een keer per week te fietsen ... Heb ik er volgend jaar nog zin in om mij te blijven focussen aan het ritme van een pater ??? Zoveel vragen, zo weinig antwoorden ... En het erge; ik sta alleen in mijn beslissingen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten