Na mijn helse tocht doorheen Brussel had ik er even genoeg van.
Dat gevoel duurt echter niet lang, zeker niet met datgene in je hoofd zit.
In oktober besloot ik na te denken over mijn Droom: een marathon lopen ... Het werd een welles/nietes spel voornamelijk met mezelf. Ik vertelde niemand van mijn plannen omdat ik wist dat iedereen het zou afkeuren: familie, vrienden, collega's, artsen, kine's; iedereen zou me gek verklaren.
Na enige twijfel besloot ik te kiezen voor Antwerpen: dicht bij huis, gekend parcours, een kleinere loop, goede organisatie .. De klik in mijn hoofd was gemaakt.
Een marathon lopen doe je echter niet gewoon .. zomaar .. even. Een marathon vergt planning, karakter, doorzettingsvermogen, moed en vooral fysiek toch wel wat aandacht. Daar stond ik; de klik was gemaakt maar wie zou me steunen bij deze beslissing. Ik had namelijk een schema nodig en wilde niet lukraak werken met een schema vanop het net. Ik moest dus mensen gaan informeren over mijn beslissing .. De kine op de fitness, de huisarts, de mensen van Energylab; zij waren de eerste die ik aansprak.
Bij Energylab ging ik te rade voor een schema. Er waren een aantal belangrijke zaken: het schema mocht niet té belastend zijn voor mijn knie, ik zou "maar" drie keer per week trainen zodat ik ertussen voldoende kon herstellen. Er werd afgesproken dat ik niet voor een "tijd" zou trainen maar gewoon zou finishen. Best wel raar om zo met hen te praten omdat de meeste mensen een schema laten opstarten waarbij ze wel hopen op een PR! Het moest combineerbaar zijn met mijn trainingen op de fitness (ik ga nu nog steeds drie keer per week naar de fitness voor mijn been!), mijn gezin, werk .. Bijkomend nadeel: ik had geen zin om mijzelf opnieuw van nul te laten testen. Ik ging ervan uit dat mijn vroegere resultaten in lijn lagen met de toestand van vandaag; ik was sterker, altijd veel aandacht geschonken aan mijn hartslag en was ervan overtuigd dat mijn conditie hierdoor verbeterd was. Heel wat afspraken maar ze wilden me hierin volgen!
Omdat hardloopschema's maar werken met 12-trainingsweken en het nog maar oktober was; besloten we tussentijds een 12-weken schema op te stellen zodat ik kon blijven verder trainen, mijn conditie kon onderhouden; kortom wat algemene aandacht om niet stil te vallen tijdens de wintermaanden en te zien of mijn hartslag bleef dalen.
In januari kreeg ik dan mijn 12-weken schema voor de marathon zelf. Toen dit in de bus viel, had ik direct iets van "makkie", dit gaat lukken. Normaal was de langste training maar 28km en daar zag ik zelf geen graten in (nadien zou dit aangepast worden naar 30km en maakte ik er in de praktijk 32km van). Wat ik vergat was dat ik eigenlijk al drie maanden aan het trainen was met een schema en dat ik dit slaafs volgde samen met de wekelijkse trainingen op de fitness .. Ik leefde opnieuw als een controle freak dat tot in detail alles orchestreerde.
Uiteindelijk heb ik 24 weken geleefd met een constant schema in mijn hoofd! Maar vanaf de start wist ik dat het zou lukken. De weinigen die wisten van mijn plannen, stonden erbij en keken ernaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten