maandag 18 april 2016

Stilte ... Voor de storm

Sinds augustus vorig jaar heb ik niets meer geschreven op de blog. Bewust? Niet echt maar rond die periode ben ik van functie veranderd op mijn werk, sindsdien draai ik daar ook shiften wat de organisatie thuis wat veranderde.  Bovendien zat ik toen al met secret thoughts in my mind.

Anyway; bij deze een throwback naar mijn Halve Marathon van Brussel.  Die verdienen jullie nog. Het is zes maanden geleden maar het lijkt wel gisteren.  Het zit allemaal nog enorm vers in mijn geheugen, die halve ... Het ging voor geen kilometer toen; niet zo een mooie tijd gelopen, die dag : 2u13 en op dat moment zat ik eigenlijk al met mijn hoofd in een andere uitdaging: een stille uitdaging, een marathon uitdaging! Daarover later meer.

De Halve Marathon van Brussel. Als je de 20KM vlot loopt in mei, denk je dat je die extra kilometer wel vlot haalt. Wat is nu een kilometer, duizend meter, makkie toch ... Niet dus!
Wat er die dag zoal fout ging :

- Ik moest vroeg op. Samen met mijn redster in nood zouden we vandaag in Brussel lopen.  Een vriendin van haar zou starten op de marathon en we wilden haar aanmoedigen bij de start. Dus, vroeg op en knoeien met voeding .. Wanneer? Wat? Hoe?
- Het was koud in de vroege ochtend en eigenlijk legden we voor onze start al best wat kilometers af. Eerst het eerste loopmaatje begeleiden met het afhalen van haar nummer, het droppen van bagage, het droppen van drinken, plasstop, startsteun. Nadien deden we dit rondje nog eens opnieuw voor onszelf. Wij konden pas veel later starten; ik was toen eigenlijk als verkleumd en best hongerig.
-Bij de start had ik na vijf kilometer al het gevoel dat ik geheel opgebrand was.  Ik was veel te snel gestart en bovendien kwam ondertussen de zon erdoor. En die hadden we niet verwacht.  Het werd best benauwend om lekker te lopen.

-Op voorhand had ik de drankposten op mijn hand geschreven.  Had zelf geen drinken bij (doe ik nooit op die afstand) maar wilde wat spelen met de combinatie tussen gels (overigens niet de juiste weet ik nu) en water.  Dit ging geheel fout; hetgeen wat op mijn hand geschreven was, stemde niet overeen met de praktijk. Gevolg; ik naam gels zonder water en liep kokhalzend verder.   Bij één post was er geen water meer toen ik passeerde en één post heb ik gewoon overgeslagen uit pure frustratie omdat het te traag ging
-Bij de 20km van Brussel ren je vrij lang door het Ter Kamerenbos, het is er heerlijk rustig, groen en er hangt genoeg zuurstof.  Bij de halve van Brussel is dit niet het geval. Het is gewoon malen op beton, brede straten zonder bomen in de vlakke zon. Op en neer, OP en NEER, beetje doodgaan.
-Ook bij deze mag je dapper de Tervurenlaan opboksen.  Voordeel in mei, je weet dat je bijna bent, hier weet je dat je nog een tijdje verder moet.  Ook nu zie je mensen strompelen, op de grond liggen en deze keer ook een loper waar er medische hulp bij kwam kijken.  Ik verging toen al van de honger, de misselijkheid van de vieze gels, de warmte.

-De Triomfboog van het Jubileumboog, je weet dat je hem van ver ziet en dat je er dan nog niet direct bent. Maar, nu moet je eronder en dan nog eens ongeveer vier kilometer malen tot de Grote Markt. Het is niet plat daar, spijtig .. het is vechten tegen jezelf om die laatste "berg" om te rennen en dan ... Hemel, dan volgt een afdaling waarvan je lijf moord en brand gilt richting Grote Markt.

Ik was blij dat ik aangekomen ben maar man, die extra kilometer en dat veranderen van parcours, het doet wat met een mens ... Twijfel alom .. Ik voelde me niet lekker, liep een niet zo lekkere tijd en het kostte me veel moeite.  Op dat ogenblik leek lopen plots een opdracht, geen hobby. En plots leek al dat vechten niets meer waard. Ik had het even gehad; mijn lichaam was moe, mijn geest was moe. En ergens achterin borrelde stilaan een ander doel: een marathon lopen!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten