Verwerken verdriet

Iemand loslaten die je graag ziet ? Het doet pijn .. Dat weet iedereen.

Iemand loslaten die je HEEL graag ziet ? Daar zijn geen woorden voor ... dat is niet gewoon pijn, dat is een knagende stekende pijn die je in je maag port of in je hart steekt.

Een pijn die ineens oplaait .. Zomaar .. in je auto, op restaurant, in de cinema ... Gemis, liefde ...
Je krijgt moeite om te ademen, slikken doet pijn, het grijpt je gewoon naar de keel.

Bij mij manifesteert pijn zich vooral in bepaalde muziek die ik hoor ... ergens, maakt niet uit waar, auto, winkel, thuis, televisie.

Dit hoeft niet altijd een rustig nummer te zijn, zelf bij een vrolijk nummer overvalt het mij.
Soms zelfs tijdens het hardlopen ...

Maar, deze week ... Deze week hoorde ik deze :

Yiruma, River Flows In You

Deze keer niet alleen een steek, ook een traan.
En tranen ? Ik los ze niet makkelijk ... Ze komen bij mij gewoon niet ... Laat het niet toe.
Gelukkig (of juist niet) herpak ik mij snel en beveel ik ze te verdwijnen. Ik denk dan aan de leuke momenten uit het verleden ... En verplicht mezelf te geloven dat het "een vieze droom" is .. Morgen word ik wakker en ... je weet het wel.

Soms sta ik in de keuken te knoeien met de potten en praat ik met haar.
Jaja, ze staat fier te pronken op onze keukentoog ... Een klein foto'ke .. En dan praat ik .. Over de meest onzinnige dingen .. Tot een klein stemmetje vraagt wat ik in godsnaam doe ... Praten tegen een foto, dat kan toch niet ...  Ik vraag haar ook raad ... Vragen waar ik geen antwoord op krijg ..

"Ik zou zo graag" .. Weet je wel, alle dingen die je nog zo graag samen had willen doen ... We hadden het afgesproken hoor ... We gingen samen uit eten gaan, naar de Pizzahut, dat deed ze zo graag .... We gingen verder kleding naaien .. Want "je bakt er niets van, maar, je stikt wel recht" ...
Haar laatste kado staat dan ook fier te pronken in onze kast, een kei knappe naaimachine .. Alleen, ik krijg de draad er niet op, dat moest zij doen ... Zij moest inlepelen wat ik moest stikken.

We hadden haar zo graag op ons huwelijk gehad .. Ze had fier geweest ... Ze was al fier de laatste dag dat ik haar sprak ... Stiekem liet ik haar mijn foto's zien van mijn kleedje (of broek !).  Hebben er alles aan gedaan om dit jaar nog te trouwen zodat ze fier mee aan tafel kon genieten ... Helaas, het lot dacht er anders over.

Het is nu net geen maand geleden en de pijn ? De pijn van het missen wordt erger.
Lieve Pif, maak ons wakker uit die ellendige droom ...