Als stappen niet lukt ...

… Ga je fietsen, veel fietsen, ver fietsen .. Me like !

Vrijdag ging ik goedgemutst naar de fitness .. Ik voelde gewoon dat het plezant zou worden.
Vol goede moed begon ik met mijn opwarming op de fiets om nadien na enkele krachtoefeningen te werken aan mijn evenwicht ..

Zoals ik eerder vernoemde zorgt dit voor hilariteit bij andere sporters en ja; het lijkt ook banaal en dom dat het niet lukt .. Maar he, dat etiket kleeft er nog steeds niet ! Muziek voluit en oefenen maar ..
Volume hoog genoeg om mijn gedachten volledig los te laten .. En warempel, uiteindelijk is het mij gelukt zonder stok ! Ik fier want vanaf nu zal er met mij niet meer gelachen worden, neh ..

Nadien een core-training en ook hier een ontspannen gevoel en zelfs een andere sportster die me raad komt vragen omdat het bij haar niet lukt.  Het streelt mijn ego en stilaan begeef ik mij op een wolk waar ik niet meer afval.   De ligfiets op en opnieuw ogen dicht en trappen maar .. Het beeld van Alpes d'Huez oproepen en weg met de gedachten.

Wandelen is echter nog steeds een hel, het heeft mij zweet en tranen gekost om aan de twee kilometer te geraken maar uiteindelijk is het mij gelukt .. De "2" staat te blinken en die geef ik niet meer af.

Na de 2,5u durende training is het weer bang afwachten wat de knie zal doen .. Zwellen, water, pijn .. het zijn mijn bondgenoten de voorbije maanden.  Gelukkig valt alles mee. Zondag besluit ik om met een zeer goede vriend te gaan fietsen.  Ook nu met een bang hartje .. Het is mijn tweede rit buiten sinds een dik half jaar en het is afwachten of mijn lichaam het zal trekken.

De omstandigheden zijn super; zeer koud maar zonnig .. helaas wordt het heftig windbeuken en slaat de twijfel toe.  Het grote voordeel van samen fietsen is dat je een "tettertje" kan doen en de kilometers sneller voorbij vliegen.  Met mijn grote mond had ik gezegd om 20km verder te fietsen als twee weken geleden.  Typisch ik, altijd een Grote Mond opsteken …

Of ik het gehaald heb ? Ja, ik heb mijn eerste rit van 60 km erop zitten. Weliswaar in een vrij rustige tijd maar daar gaat het niet om (23 km/u). Het gaat om de kilometers in de benen. Kilometers die mijn spier- en krachtmassa moet doen aansterken.  En of ik pijn had ? Vooral mijn maag ging aan het knorren de laatste tien kilometers. En als de man met de hamer eraan komt, is het liedje voorbij !!!

De rest van de zondag genoot ik van mijn roze wolk .. Genietend van het fietsen, de buitenlucht, de koude.  's Avonds nog steeds een zeer warme gloed op mijn snoet en met een brede smile mijn bed in.  Ik hoop dat de trein stilaan vertrokken is en ik eindelijk terug kan denken aan deftig sporten !

Lopen ziet er alsnog niet in maar er is nog altijd die andere passie; kilometers malen op de fiets en wie weet binnenkort Een Ronde of Een Van Petegem en enkele cols in Duitsland of Oostenrijk !