Gedicht : sproeten

Altijd in de zomer
van het felle zonnelicht,
krijg ik honderd sproetjes
overal op mijn gezicht.

Ze zijn niet te tellen,
zoveel krijg ik tegelijk.
Het is alles zomersproet,
als ik in de spiegel kijk.

Kom maar elfen, kom maar kijken,
naar het mooiste sproetenkind,
en ik denk dat elk elfje
mij nu 't mooiste vindt