De Elliptical trainer

De Elliptical .. Wat een mooi woord !
Week word ik ervan !
Bij ons ook wel droogweg De Crosstrainer genoemd !

Na mijn crash nu drie weken geleden, zat ik met een probleem ...
Lopen mag niet, schoolslag mag niet.
Maar, het been en de knie willen wel, MOETEN WEL .. Een dag niet bewegen zorgt voor een stijf ben en een stijve knie. En dat wil ik niet, niet na een volledig jaar keihard trainen met de nodige tranen (en zweet).

Zoeken dus naar een oplossing .. Ik besloot te gaan crosstrainen.  Had er een enorm slecht beeld van overigens. Voor mij was de crosstrainer hét toestel in de fitness dat diende voor vrouwen die geen zin hadden in zweet, vrouwen die meer met hun hippe pak als met hun gezondheid bezig waren, vrouwen/mannen die op een vlotte manier wilden afvallen. Zoiets dus .. Ik zag er de meerwaarde niet van in. Bovendien werd dit beeld bevestigd toen ik eerder eens mee op de trainer ging en de functie vetverbranding koos ... Na twintig minuten koos het toestel voor pauze en stapte ik gefrustreerd af!

Er zat echter niets anders op dan het toestel te bezigen.  Het zou mijn lichaam soepel houden, zou mijn rug en nek niet belasten en hopelijk mijn conditie niet teveel aantasten.  Omdat de kine van de fitness mij al iets beter kent dan ik mezelf ken, besloten we te opteren voor "heuveltraining".

De eerste keer was ik nogal cynisch en besloot ik alvast niet te gaan voor een zwaar niveau, noch voor een lange training .. Ik kreeg echter de smaak te pakken en ging volledig loss ... Ondertussen sta ik 45min op de cross aan een behoorlijk niveau, zweet ik mij een ongeluk, verbrand ik keiveel Kcal en heb ik wel degelijk het gevoel gesport te hebben. Bovendien leg ik op die 45min 5km heuveltraining af .. ik kan er mee leven !!!

Maar, uiteraard wil ik de voordelen kennen van zo'n crosstrainer, net zoals bij fietsen, rennen, zwemmen .. Ik wil weten waarom ik daar sta te zwoegen tussen al die mooie blondines in hun reuze loopschoenen en dito pakjes. Dus alweer op zoek naar info op het net ... to be continued !

Dat hardlopen van mij ...

Toen ik gisteren door mijn berichten scrolde, ontdekte ik dat ik eigenlijk helemaal niets geschreven heb over mijn herstart als loopster, terwijl dat toch een zeer belangrijke (korte) periode was .. op vakantie !!! Jawel !!!!

Voorbije zomer (augustus) zijn we net zoals vorig jaar naar een camping aan het Gardameer getrokken. Ervoor een week gewandeld in de bergen van Oostenrijk .. Een bewuste keuze.  De camping moest geboekt worden in oktober 2013, net na mijn ongeval.

Omdat ik toen absoluut geen beeld had van mijn herstel en het nogal sober inzag, besloten we een kopie te doen van onze zomer 2013. Lekker makkelijk. Je weet wat de camping te bieden heeft, kent de omgeving, kent de voor- en de nadelen. Die week in de bergen is pas nadien geboekt omdat ik in februari het gevoel had dat die tochten wel zouden lukken met onze dames ...

Wij zijn bergliefhebbers, wandelaars, houden van natuur, tochten met rugzakken, berghutten etc .. Wij hopen natuurlijk dat onze meisjes hier ook van zullen houden, vandaar dat we elk jaar "oefenen".  Dit jaar de eerste keer zonder buggy op vakantie met een meisje van net dan vier !!! Een beproeving, dachten we .. Maar, omdat ik nog niet volledig hersteld ben, waren we genoodzaakt om het toch wat easy going te houden .. We kozen dus voor wandeltochten die haalbaar leken voor mezelf (en de meisjes).  Een totale verrassing ... Mijn meisjes wandelden beter als hun mama !!!! Geef hen een rugzak en stokken en ze wandelen niet door de bergen maar rennen door de bergen.  Op die manier deed de jongste tochten van vier uur !

Mijn moederhart compleet onderste boven want hier droom ik natuurlijk van, dat de toekomst ons mooie wandeltochten brengt met de rugzak en dat we kunnen logeren in berghutten. Spijtig voor mijzelf waren de tochten kindvriendelijk maar voor mezelf nog behoorlijk heftig ... Doemscenario's natuurlijk .. Wat als ik mijn meisjes in de toekomst niet kan volgen in de bergen en simpelweg niet meer beter kan ... Soit, mijn meisjes zijn zot van de bergen, hun mama ook, de toekomst is onzeker maar zien we wel !!!

Nadien dus richting Gardameer.  In 2012 liep ik daar elke twee dagen een kilometer of tien om niet te krap te zitten met mijn trainingsschema voor de halve van Eindhoven. Ik kende het parcours, wist waar ik moest op letten ... Het parcours is pittig, aan het Gardameer is het niet zo plat als bij ons ... Bovendien was het er in 2012 bloedheet.  Ik vertrok toen altijd rond zes uur in de ochtend om ervoor te zorgen dat ik de warmte voor was .. 2013 was echter anders .. Ik starte van nul; conditie wel in orde maar mentaal nog altijd een wrak.  Toch had ik voor mezelf uitgemaakt dat dit dé moment was om terug te starten .. Niemand die je daar kent, niemand die je uitlacht, niemand die ziet wanneer de tranen in je ogen staan, niemand die je scheef bekijkt dat je even wandelt .. Starten om zes uur zat er dit jaar niet in omdat ik mentaal gezien in een situatie zat (zit) die me nog steeds fysiek vermoeid tijdens het lopen.  Maar, het Gardameer is zo ontzettend mooi, hardlopen langs het water, over een boulevard, de bergen op ... Aan de nadelen wilde ik niet denken; stel dat je hier valt, stel dat je hier valt en niemand ziet het, stel dat je valt, iemand ziet het en je verstaat elkaar niet, hoever is het naar het ziekenhuis, welke behandelingen krijg je daar ... Ik weigerde bovendien te bevatten dat het parcours hier moeilijker was dan de piste thuis .. Slechte wegen, onverhard, putten ...

Ik besloot mijn muur te doorbreken in Italie, op mijn manier ... Mijn doel was om terug tien kilometer te rennen zonder al te veel stil te staan bij mogelijke vallen ...

En of ik gerend heb ? Braaf elke twee dagen, weer of geen weer ... Loodzwaar, want, helaas, wij hadden herfstweer daar aan het Gardameer ... Regen, ontzettend veel regen en tussen de buien door, werd het dan bloedheet en vochtig.

Omdat ik echt wilde streven naar die tien kilometer werd het alsnog stevig plannen tussen de buien door en vertrok ik op momenten tussen zes uur 's morgens tot vijf uur in de namiddag en zelfs op de middag, een uur dat je eigenlijk niet mag rennen.  De natuur zorgde er echter voor dat ik mijn mentale muren wel moest doorbreken ... Als je ergens naartoe rent en je moet terug en er hangt een ware muur van onweer, donder en bliksem boven je hoofd .. Dan ren je, snel !


Op deze manier ben ik geslaagd in mijn opzet :

- rennen buiten zonder gezelschap
- rennen op moeilijk parcours
- rennen tegen de tijd
- rennen zonder er rekening mee te houden dat je kan vallen .. lelijk kan vallen
- rennen zonder de taal machtig te zijn mocht er iets gebeuren.

Mission completed !!! En ja, eind augustus liep ik opnieuw 12 kilometer en de derde week van september -net voor mijn autocrash- rende ik aan Tien per uur ...  Ik kom terug ! Echt, ... ik kom terug. Ik weet dat het kan, heb de mentale weerbaarheid en wil perse in 2015 een halve marathon lopen.

Het leven zoals het is ...

... In het zwembad:

-te laat arriveren op de zwemles van je kinderen terwijl de andere mama's kant en klare zwemklare kinderen presenteren

-een hysterisch gillende kleuter berispt in diezelfde perfecte zwemmama's groepskleedkamer die krijst, gilt en als een blok aan je been plakt terwijl je worstelt met hopen kledij en schoenen

-je dezelfde hysterische kleuter achterlaat bij de zwemleraar waar alle brave kindjes wachten om in het bad te springen 

-je na vijftien minuten eindelijk het bad induikt en beslist om te zwemmen in de banen van de snelle zwemmers

-een knappe zwemmer vraagt of hij mee in de snelle banen van de zwemclub mag zwemmen en jij onnozel vraagt: 'van waar komen jouw flippers'

-je pas nadien beseft dat je eigenlijk wel niet slecht zwemt als ze vragen of je bij een club hoort 

-je nadien tegen diezelfde knappe zwemmer aanbotst omdat je je van baan vergist hebt tijdens je snelle baksteencrawl .. 

-je dan maar onnozel vraagt van waar zijn handplankjes komen

-je twintig minuten later twee waterkiekens uit het water vist samen met een zwemmende man die niet graag zwemt en dus de kronkelbanen gebruikt 

-je een familiedouche neemt met zijn vieren en alleen maar denkt ... 

IK WIL FLIPPERS .....

Muziek

Op Facebook verschijnen regelmatig zo van die uitdagingen; meestal negeer ik deze volledig ! Vooral de uitnodigingen om een farm uit te bouwen of om ijskoud water over mijn hoofd te gieten ... Of mijn  mantra, lievelingskleur, dier etc ... 

Ik doe niet mee aan die dingen .. Tot het over muziek en sport gaat. 

Ik werd genomineerd om Tien Albums te publiceren die veel voor mij betekend hebben in mijn leven. 

Nu, wij hebben hier thuis ruim 500 Cds en ze betekenen allemaal uiteraard veel voor mij ... 
Ik had dan ook beloofd om een mix te maken .. En deze wil ik eigenlijk met jullie delen. 
Feel free to react : 

Genomineerd door X om tien albums in een lijstje te gieten die me muzikaal gevormd hebben. Een zeer moeilijk vraagstuk en graven tussen een 500-tal CDs is niet makkelijk. Ik heb tevens DE Grunge Periode meegemaakt en ben daar ook gevormd, het was de periode dat we wekelijks door brachten op groezelige fuiven met verschaald bier en een sigaret :o)) Mijn lijstje is een mix van verschillende albums, verschillende stijlen ... Voor mij had hij veel langer gemogen ..

Pearl Jam : Ten (grote twijfel met Nirvana)
Adele : 21 (haar live @ the Royal Albert Hall zat er los op)
Moby : Play (onvergetelijke momenten op Werchter)
Ameilie Poulin : Soundtrack (cruise-controle)
Portishead : Dummy (rauw en donker)
Metallica : Black Album (niet altijd mijn stijl maar subliem album)
Lenny Kravitz : Mama Said (hij hing tien jaar aan mijn muur!)
Massive Attack : Mezzanine (Teardrop of zoiets :o))
Radiohead : The Bends (Puberale muziek die ik zelden nog hoor)
Michael Jackson : Thriller (mijn kinderheld)

Voor zij die mij beter kennen, is dit misschien een bizar lijstje, maar, ik wil eigelijk aantonen dat ik alle mogelijke stijlen wel mooi vind ... En die kinderhelden horen er uiteraard bij !!! Spijtig genoeg mocht ik er maar tien kiezen want ik houd bijvoorbeeld ook van Nederlandse Muziek, Klassieke Muziek, Filmmuziek ... en ook muziek van de laatste jaren kunnen mij uiteraard nog steeds bekoren. Zot van Nirvana, Faith No More, INXS, Editors, Interpol, Florence, London Grammar, Jeremiah, Hans Zimmer, The XX, Hoover, ... De lijst is ellendig lang ... 

Loopmaatjes : kiezen voor praktisch of hip ..

Je wordt ermee om je oren geslagen langs alle social media ...
Pinterest, Instagram, facebook .. Loopmagazines, de sportwinkels.
... Loopschoenen in de meest hippe kleurtjes .... Ik voel dan altijd enige wrevel opsteken want ik wil ook van die hippe schoenen in felle mode-tinten.

Helaas denk ik dan altijd aan de verkoper van ons running-center .. Kies nooit voor hip maar voor goede loopmaatjes.  Hij heeft mij altijd in de oren geknopen van nooit geen Nike Running Shoes te kopen. En zijn dat nu net de mooiste en de hipste en diegene die je overal ziet verschijnen in advertenties.

Een fout die ik tot op heden maakte, ik ren altijd met het zelfde paar schoenen.
Gelukkig wissel ik ze na 800 km maar; ik geef mijn loopmaatjes nooit hun rust.
Nu, in tijden van revalidatie doe ik uiteraard geen lange afstanden. Maar, ook in tijden dat ik train voor een halve marathon en toch afstanden afleg van 35 tot 40 km per week, waren het altijd dezelfde schoenen.  Ik weet dus al veel langer dat ik meerdere paar schoenen nodig heb. Alleen, een paar degelijke schoenen kost algauw 140 euro, als je deze dan tegelijk moet vervangen ...

Soit, nu ik in de periode zit dat ik alles zoek om gemotiveerd te blijven, nam ik de beslissing om mijzelf te trakteren op wat hippere loopkledij (loop meestal in het zwart/Nike) en bijkomende schoenen. Zeker omdat ik dan toch kamp met enkele serieuze blessures geen overbodige luxe. Een kinesist en onderzoeken zijn uiteindelijk altijd duurder.

Wat mij de beslissing versnelde waren de nieuwe loopschoenen van Brooks, de limited Ombre Collection (www.brooksrunning.com).  Eindelijk een loopschoen van Brooks in hippe, mooie kleurtjes en niet meer die typische mannelijke schoen die ik altijd moet dragen (u weet wel, size 42).

De kleur had ik snel gekozen, allez, eigenlijk kon ik niet kiezen tussen al het lekkers dat Brooks te bieden had.  En ik hield bovendien rekening met mijn levensles: blijf bij je merk en kies niet voor Nike.  Dus, gisterenmiddag naar het Running Center ...

Helaas, geen Ombre Collection te vinden ... Domper.  Ik bleef echter bij mijn besluit om toch voor een tweede paar te gaan en begon moedig schoenen te passen en te testen via de looptest.  En uiteraard komt Brooks er voor mij weer uit als dé loopschoen. Mijn oog viel tevens op de Nike Air Zoom Structure maar daar kreeg ik niet eens de kans om te passen. Die schoen paste niet bij mij als loopster met de bijkomende lichamelijke mankementen.

Moraal van het verhaal; ik ging opnieuw met een paar Brooks Defyance 7 naar huis.  Een paars paar deze keer .. Ze zitten gewoon het beste en in stilte hoop ik dan ook dat ze nog even bij de 7 blijven en niet naar een 8 gaan met een verlaagde hielzool ... Sexy kan je ze opnieuw niet noemen maar stilaan heb ik mij erbij neer gelegd dat ik nooit een sexy loopster zal worden zoals diegenen die passeren op Pinterest en Instagram.


Ooh ja, belangrijk nog; waarom nu meerdere paren loopschoenen ? Het zorgt ervoor dat de demping van je schoen langer kan herstellen, beter voor je schoen maar ook beter voor jezelf. Blijkbaar hoef je niet noodzakelijk te wisselen van merk .. Ik loop dus momenteel gewoon met twee paar Defyance 7. Misschien ook een stuk uit bijgeloof maar gisteren probeerde ik een paar Asics en het voelde gewoon niet lekker.

Bijkomend voordeel is dat ik nu ook schoenen online kan kopen ... Ik ken mijn maat, merk en type hardloopschoen ... Het is alleen wachten op een hip kleurtje :o)

En toen liep het mis ...

Vrijdag 26 september, exact twee weken volgend op mijn zwaar loopongeval en revalidatiejaar ...
Op pad met de auto ... braaf, netjes de baan op, .. Absoluut geen cowboy allures, kortom een super braaf automobilist .. Je ziet ze niet vaak, mensen zoals ik die nog nooit een bekeuring gehad hebben.

Exacte details kan ik niet geven, daarvoor is er nog een onderzoek maar plotsklaps staat mijn leven stil. Gelukkig staat het nog stil ... De klap is enorm; ik word links tegen een hoge snelheid geraakt door een zware jeep.  Gelukkig reed ik niet met mijn favoriete Fiat500 (mijn cruise-bakje) maar met de auto van De Man .. Hierdoor staat mijn leven even stil maar tikt de klok nadien wel verder.

Misschien kan ik ooit wel wat meer details kwijt, geen idee.  Misschien betere klasseren en verder!
Het komt er eigenlijk op neer dat ik met een ziekenwagen en met verwondingen aan nek/rug/schouders wordt afgevoerd naar de Spoed.  Ik krijg zo'n lekkere nekkraag en lig welgeteld twee uur op een spoedbedje te wachten op röntgen.  Niets dan goed over de mensen daar, ze zijn vriendelijk, behulpzaam en mijn cynisch gevoel voor humor redt mij hier wel door.  Een beetje valium in mijn lijf zorgt ervoor dat de operatielampen lijken op de figuren uit een clip van Gotye of Pink Floyd. Kortom, humor op zijn best !

Er worden geen breuken van wervels ed vastgesteld maar ik krijg wel al snel een stempel "whiplash" op mijn voorhoofd gedrukt.  Voor ik het goed en wel besef, sta ik op straat met verschillende medicijnen: pijnstillers, spierontspanners, ontstekingsremmers en met de duidelijke opdracht om die zeker te slikken. Op dat moment zit ik nog volop in adrenaline fase en voel ik niet eens erge pijn en wil ik die medicijnen al snel in de kast smijten.  Ze drukken mij echter op het hart dat het ergste nog moet komen en ik dankbaar zal zijn ze te mogen slikken.

Op maandag moet ik mij opnieuw aanmelden voor verder onderzoek van mijn rug ed.
Voilà, kous af .. En ja, dat ik nog zal ondervraagd worden door de politie enzo .. Formaliteiten, u kent het wel .. Nou, daar sta je dan ... Je bent nog volop aan't revalideren en opbouwen van een afgestorven been en slechte knie en het volgende dient zich aan.  Bovendien kunnen ze er ook geen tijd op kleven op zo'n herstel ... Bij mijn knie wist ik tenminste dat het mij minstens een jaar zou kosten voor ik terug kun joggen !!!

Ik prent mezelf goed in mijn oren dat ik leef, dat ik geluk gehad heb en blij mag zijn dat het dat maar weer is .. Tot ik mij maandag meld aan de balie bij Specialist X.  Het blijkt dat mijn hele lijf flink door elkaar geschud is en ik wel degelijk een whiplash heb opgelopen.  Voor ik het weet, heeft hij mij in een wurggreep genomen en zegt mijn rug op verschillende plaatsen "krak".  Ik word boos maar het is reeds gebeurd ... Voor het eerst in mijn leven ben ik "gekraakt". Wat hij er niet bij zegt is dat ik tegen de avond zal kermen van de pijn .. Ik krijg ook nog een briefje mee voor kine-beuren.

Leuk ... de vorige beurten zijn net voorbij en de nieuwe reeks biedt zich aan.  Ik vraag voorzichtig hoe het zit met sport maar wordt afgesnauwd dat sporten niet belangrijk is, mijn lichaam wel. Wat hij natuurlijk niet weet is dat ik nog volop revalideer voor mijn been/knie en dat die snel opstijft bij geen beweging.  Ik krijg het order om te rusten en vooral niet zot te doen.  Daar hang je dan .. Sinds januari van dit jaar heb ik leren stappen, leren wandelen, leren fietsen, leren buigen, leren strekken, leren gewichtjes heffen, leren op 1 been staan, leren op mijn tippen staan, leren mijn voet plooien etc .... En dat wordt met een klap weggeveegd.  Een jaar geleden wisten mijn hersenen niet meer hoe ik moest stappen, hoe ik mijn voet moest plaatsen en afrollen ... E e n J a a r !

Ik ben boos, woest, teleurgesteld, verdrietig alles tegelijk ... Ik heb pijn in heel mijn lichaam maar kan de pijn niet meer beschrijven. Ik heb al 380 dagen pijn, 24u/24, 7d/7d .. Door de rust en het niet mogen sporten, stijft mijn been op, doet mijn knie pijn en daar bovenop zorgt de kine er opnieuw voor dat nu ook mijn romp zodanig pijn doet dat ik niet meer weet waar kruipen.  Ben ik flauw en is deze pijn draaglijk of ben ik hard en ligt mijn pijngrens hoger zodat ik echt mag kermen ???

Zelfmedelijden heb ik niet; ik ben eerder boos op de wereld en mezelf.  Het vraagt karakter om bijna een jaar dagelijks met je lichaam te oefenen in de hoop dat het wordt zoals vroeger en je beseft dat dat niet meer zal gebeuren.  Het vraagt echter nog meer karakter om te beseffen dat er nu nog meer bij kijken komt.

Het hardlopen is dus weer even voorbij. Ik hoop stiekem dat het snel goed komt en gelukkig heb ik een kinetherapeute die me hierin volgt en positief mee denkt. Ik had nu eindelijk doelen gesteld; ik ga me inschrijven voor een 1/2 marathon, lees terug over hardlopen, probeer op mijn voeding te letten ... Maar, hardlopen, helaas, schat ... Streep erdoor ! Tijdslimiet: onbekend !

Wat ik dan wel moet doen ? Op de crosstrainer en zwemmen.
Zwemmen akkoord, dit stond al op de planning. Maar, ik mag geen schoolslag doen want dat is slecht voor de nek.  Wordt nu wel verplicht om crawl te zwemmen maar houd het maar 100m vol alvorens mijn longen op springen staan.  Het zal enorm veel van mij vragen om dit vol te houden. Bovendien heb ik geen zin om tussen al die taterende, drijvende moeders te hangen wanneer ik met mijn armslagen passeer en een linkse of rechtse uitdeel zonder het te willen. Als je op het net zoekt naar lesgevers kom je ook van een kale reis terug en sinds de media zich moeit met fake-lesgevers heb ik al helemaal mijn twijfels ...

En dan de crosstrainer ... Ik heb hier niet zoveel ervaring mee. Zoekresultaten op het net leveren niet zoveel op ... Kan je door middel van de crosstrainer je loopniveau evenaren ? Ook hier schiet Google te kort .. Er valt zo weinig over te vinden ... En als er nu iets is wat ik momenteel niet wil is het terug van nul starten met hardlopen !!!! Ik stond bijna terug aan mijn niveau van vroeger zijnde 10k/u en had eindelijk terug zin om te starten met intervallen en duurlopen ... Dat een crosstrainer je hele lichaam traint, akkoord. Dat een crosstrainer een goed vetverbrander zou zijn, akkoord ... Maar, ik hoef geen vet te verbranden, ik hoef niet te vermageren .. Neen, ik wil mijn huidig niveau aan houden en verbeteren ...

Wereld, wat wil je van mij vraag ik mij dan af ...

Smartmat : breng creativiteit in de je keuken

.. Dat De Man eens wat anders wilde eten dan pasta ..
.. Dat De Man via collega's de oplossing gevonden had voor a) fast cooking en b) fast shopping
.. Dat De Man de oplossing gevonden had om niet meer in file te staan op zaterdag in de Colruyt
..... Kortom; Mijn man kwam af met www.smartmat.be

Ik had er al wel van gehoord net zoals de mensen die grote hoeveelheden koken omdat ze graag koken en die dan voor kleine prijsjes verkopen aan mensen die niet graag koken of geen tijd hebben.
Alleen, tja ... ik zag niet direct de meerwaarde om dit toe te passen.

Maar, als de man enthousiast is, dien ik nu eenmaal te volgen, toch ?
Ik moest zelfs niet afkomen met "ja, maar" of "ben je zeker" of "geen goesting" "ik ben geen keukenprinses" "we hebben niet alle bij-ingredienten" ......
Hij had zich geregistreerd en het eerste pakket werd vorige week maandag geleverd.

Het concept is eenvoudig : gevarieerd en originele maaltijden, aan huis geleverd, gezonde seizoensgebonden producten, eco, in een handomdraai in elkaar geflanst .. Geleverd in zo'n grote papieren bruinen zak, menu's erbij etc.

De man koos voor een pakket voor twee personen, voor drie dagen aan een prijs van 65 euro. 
Zelf vond ik dat vrij duur maar vermits ik niets had in te brengen, wachtte ik hoopvol op het resultaat. De levering aan huis gebeurde rond vijf uur; wat mij alvast krikkel maakte want dat haal ik meestal al niet. Ik vertrok dus alvast met een hoop tegenkantingen ... Bovendien heb ik ook al gemerkt dat koken met een menu of kookboek heel wat bij kruiden, oliën, azijn etc vraagt en dat hebben wij niet, omdat we inderdaad nogal snelle kokken zijn (zoals de meeste jonge gezinnen met kleine kinderen die dan ook nog eens hobby's beoefenen).

Het pakket werd perfect op tijd geleverd, zo perfect dat ik er nog aankwam gereden met mijn fiets.  Ik moest dus al een lichte vloek onderdrukken en kon nog net vriendelijke bedanken. Nu zijn mensen eens op tijd en is het weer niet goed, bedacht ik mij nadien.  De levering gebeurt in een koelwagen, inderdaad in een mooie bruine papieren zak.

Nieuwsgierig als ik ben, begon ik die zak meteen uit te laden en alles te bestuderen, besnuffelen en op een hoopje te leggen in de hoop te kunnen uitmaken of het zijn prijs waard was. Toch lichte twijfel .. Ik kon mij ook moeilijk inbeelden dat ik uit die ingrediënten drie volledige maaltijden zou kunnen maken.

Het krantje daarentegen vond ik geweldig, helemaal mijn ding.  Een gazet(je) met mooie gerechten, duidelijke omschrijvingen om alles klaar te maken en zeer duidelijke meldingen van datgene ik extra in huis moest hebben ... De gerechten spraken tot de verbeelding en waren inderdaad gerechten die niet te moeilijk waren om te maken, er lekker uit zagen en heel wat anders dan de dagelijkse kost die ik op tafel breng.

Zelf ben ik -zoals eerder gezegd- een snelkoker.  Ik moet binnen het half uur een gerecht op tafel kunnen toveren, inclusief de opruim/afwas en afwerking.  Dat is bij deze gerechten niet mogelijk, het kost je gemiddeld vijfenveertig minuten om je gerecht klaar te stomen.  Mijn geduld werd dus al snel getest maar gelukkig stonden er geen jengelende kinderen aan mijn mouw te trekken of ruzie te maken met elkaar.

Zelf maakte ik het eerste gerecht, de andere twee gerechten werden door De Man Des Huizes in elkaar gestoken. Gelukkig maar ... Het was zijn idee, toch.

Ondanks het feit dat ik de prijs niet goedkoop vind (maar begrijpelijk want producten van eigen bodem, bio producten, vervoer, menu samenstelling etc), moet ik eerlijk toegeven dat ik GESMULD heb van deze gerechten !!!!! Ze zijn inderdaad niet moeilijk te maken en als je je keuken iets meer uitbreid met oliën, azijn, extra kruiden is het zeer haalbaar om te maken.  Bovendien leer je nieuwe producten kennen ... Zo had ik nog nooit gehoord van Bulgur en ben ik absoluut geen fan van venkel.

Of het uiteindelijk te weinig was ? Neen ! Onze buiken zaten meer dan vol, we hadden soms zelfs restjes die we de dag nadien nog oppeuzelden. Wat ze deze week wel gebruikten was room, vrij veel kaas en die calorie-bommen gebruik ik zelf weinig in de keuken. Maaaaaaar, ik ben ondertussen wel verslaafd aan de sinaasappelsaus die ik leerde kennen: heel eenvoudig, sinaasappel, soja en peper !

Moet dan ook bekennen dat ik snel gekeken heb naar de nieuwe menu en dat we waarschijnlijk nog wel gebruik zullen maken van hun aanbod.  Ik heb heel monter nog opgemerkt dat er in onze kast tientallen kookboeken staan en ik ook wel origineel kan kokkerellen uit een SOS Piet als het moet maar toch ... dit is zo makkelijk uitgelegd, geleverd aan huis .. Ik ben overstag !