maandag 23 december 2013

Het Sportgala

Het Sportgala
Ik kan over dat gala uren drammen .. doordrammen.
Zou beter niet meer kijken maar .. Eens de televisie aanstaat op een bepaalde zender ben ik gewoon te lui om het bakje te halen en te wisselen naar een andere zender. Dus, Gala it will be … gecombineerd met links een Humo en rechts een boek en Iphone.

Voor zij die mij beter kennen, ik houd van sport … Enerzijds beoefen ik zeer graag sport, anderzijds kijk ik ook graag sport.  Alleen … ik blijf het moeilijk vinden met Belgie vs. Sport
In mijn ogen stelt dit land geen toeter voor op Internationaal niveau en dat vind ik zeer pijnlijk voor al die atleten die elke dag uren trainen in wat voor discipline ook. Neem nu onze zwemmers, ELKE dag liggen die om 5 uur 's morgens in het Wezenberg bad banen te trekken … Voor wat ? Waar blijven ze die motivatie halen om te blijven vechten voor resultaten in een land dat niet degelijk investeert in zijn sportcultuur ?

Neen, in dit land bestaat er maar een sport en dat is voetbal ! En laat ik over dit voetbal alvast ook een mening hebben .. Dit land leeft voor het voetbal terwijl het Belgische voetbal potje stampen is.
Zijt nu eerlijk, wat voor een niveau kennen wij hier nu in dit land ? Akkoord, er shotten veel voetballers in het buitenland maar daar houd het op .. Neen, ik heb al lang afgehaakt wat het Belgische voetbal betreft, ik kijk dolgraag Champions League en daar houd het op …

Zodoende dat ik gisteren dus weer rood, vuurrood werd bij het zien van het Gala ..
De Duivels zijn weer met de prijzen gaan lopen terwijl ze nog niets bewezen hebben. Ja, ze mogen naar het WK .. so what ? Wat betekent in godsnaam een kwalificatie voor een WK ? Moet je daarom de beste trainer worden, moet je daarom de beste ploeg zijn ? Nee toch … De prestatie van onze mannelijke (amateur) hockey-spelers en de prestaties van onze vrouwelijke volleybalsters vind ik véél mooier .. Maar neen, in dit voetballand draaien we allen door want we zijn .. nog eens … gekwalificeerd voor een WK .. Om wat te bereiken ? Denken we nu echt wat voor te stellen in Brazilie, nee toch !

Neenee, geld smijten om in Brugge twee stadia te bouwen in plaats van één .. Het kan weer niet op. In Brussel een stadium bouwen zonder atletiekbaan want ja alles draait nu eenmaal rond die lelijke bal en zijn pionnetjes … Wanneer houd het nu toch op ? We hebben zo'n mooie atleten in zo'n mooie disciplines die veel beter verdienen : atletiek, zwemmen, judo, turnen, schaatsen, hockey, basket, tennis, volley … Investeer daar wat geld in plaats van twee groene grasmatten !

Soit, ik ga verder dromen over WK's Turnen, zwemmen, schaatsen.
Ik ga verder dromen over de Spelen .. Zomer en Winter … Spelen waar ik elke keer opnieuw nieuwe sporten ontdek …

Weken waar ik UREN voor de televisie hang om al die strakke afgetrainde lichamen te bewonderen.
Voor mij vanaf nu geen Gala meer … Ik ben blij dat Van Lierde en Flipper gewonnen hebben.
Vooral van Lierde is mijn held van het jaar .. Net zoals Van Alphen een pracht van een all-round atleet .. Dat zijn de mensen die de aandacht verdienen … Geen vuile voetballers die meer Rode kaarten dan gele kaarten verdienen !

donderdag 12 december 2013

Wat doe je ...

… als je dagelijks ettelijke uren spendeert op je hometrainer ?

TV kijken : not !
DVD kijken : ja …

Wij zijn hier thuis geen televisie kijkers.  Buiten ons gebruikelijke Thuis-moment (jaja, lach maar), kijken we nauwelijks, laat staan dat we series volgen.
De voorbije drie maanden heb ik meer als 4000 minuten gespendeerd aan de topreeks Prison Break !
Het is de eerste serie die ik van het begin tot het einde gezien heb en ik was diep onder de indruk.
De serie heeft werkelijk alles : een blaft van een plot, knappe verfilming, top-acteurs, spanning, …
Kortom ik was er weg van .. Zo weg dat ik regelmatig tijdens een aflevering de tv op pauze moest zetten omdat ik zo in het verhaal werd meegezogen dat ik het gevoel kreeg dat ze mee over mijn schouders keken (jaja, lach maar).
Ook momenten gehad dat ik de pauze toets induwde omdat ik niet wilde dat de aflevering bijna ten einde was … Proberen rekken noemen ze dat !
Wanneer de DVD box van een bepaald seizoen ten einde was, vloog ik naar mijn mobieltje om de desbetreffende gever te informeren dat ik snakte naar meer …
Ik heb vervangers geprobeerd hoor … The Sopranos, Mad Men .. Niets kon tippen aan Prison Break.
Helaas zit het er voor mij op … ze zijn allen verteerd. Alhoewel ik ze best opnieuw kan bekijken want er gebeurt zoveel en het gaat zo snel .. Hopen dus op netfix in Belgie !!!
En dat ik mijn favorietje had in de reeks, ik was helemaal weg van T-Bag ! Verrassing … :

Revalidatie : wat nu ?

Exact drie maanden geleden voltrok de sportieve hel zich over mijn leven.
Maanden van pijn, verdriet, ellende, hoop, vragen, frustraties ….

Morgen sluit ik een eerste hoofdstuk af van mijn revalidatie; vanaf maandag ga ik terug werken !
Met wisselende gevoelens want nee, ik ben niet hersteld, er wachten mij nog maanden van herstel en vanaf maandag moet ik die proberen te combineren met mijn werk en huishouden.
Dat boezemt mij angst is ..

De voorbije drie maanden was ik thuis, voor een aantal wellicht een "vakantiegevoel" ..
Helaas, ben ik na drie maanden nog vermoeider dan voor het ongeval.
Het waren maanden van véél pijn, slecht slapen, dagelijkse kine-beurten, dagelijkse fysio thuis, fietsen op een hometrainer die vooral erg log is, het gebrek aan sociaal contact, mentale ongemakken, een gezin dat op stelten staat. Neen, .. Als ik écht brutaal zou zijn, zou ik zelfs naar vakantie verlangen ! Even geen kine, geen fysio, geen oefeningen, geen fiets … Gewoon niksen, een lekker boek, …
Want mensen … ik ben het BEU !!!!!

Het waren maanden van nadenken ook .. Nog dagelijks passeert de film van die avond .. Nog dagelijks ontwaar ik angst, angst om te vallen, angst om in het openbaar te komen, angst om geduwd te worden, angst dat het nooit meer goedkomt … Drie maanden heb ik mezelf bijna opgesloten, buiten komen deed ik niet, leuke feestjes afgezegd, mijn eigen trouwfeest geannuleerd … De weinige keren dat ik in het openbaar verscheen, kreeg ik links en rechts een venijnige opmerking, ben ik bijna gaan vechten tijdens een concert omdat ik té traag stapte, kreeg ik te horen dat het toch goed met me ging want dat ik -naar het einde toe- kon/kan stappen.

Jaja, ik kan stappen … Mooi hoor zo'n manke tred, leuk hoor als je 100m kan "stappen" en dan mankt en vertraagt en nog meer hobbelt …
Jaja, ik kan plooien … Met héél veel moeite .. Als ik drie uur in dezelfde positie sta of zit kan ook dat niet meer … Mijn been moet constant in beweging blijven of het gaat fout.
Mijn fiets is mijn beste vriend, liefst zou ik met mijn fiets gewoon binnen rijden bij de bakker of de beenhouwer .. Zolang ik maar niet hoef te stappen !
Wat mensen niet zien ??? De pijn, het ongemak van een been niet volledig te kunnen plooien, het gebrek aan kracht in je benen … De mentale pijn ..

Nadenken over mijn leven, nadenken over vriendschap, mijn ouders, gezin, werk …
Nog maar eens mogen ontdekken wat échte vriendschappen betekenen.
Contacten hersteld met mensen die ik eerder uit het oog verloren was.
Nieuwe, innige contacten, soms uit heel onverwachte hoek.

Er zijn ook positieve elementen uiteraard. Na het ongeval kon ik werkelijk niets meer ..
Als ik vandaag zie wat ik terug kan .. Magisch gewoon.
Na midden september heb ik mijn loopmaatjes in een hoek gesmeten, nu denk ik erover om vanaf maart terug te beginnen trainen op een loopband. Doelen worden gemaakt, bijgesteld .. Lopen zal ik !
Conditioneel gezien sta ik vandaag -denkelijk- sterker als in september.  Mijn nieuwe vriend de hometrainer heeft me tot in Oostenrijk geleid, deed me duizenden Kcal verbranden, zorgt er ook voor dat ik in de buitenlucht wellicht aardig mijn vrouwtje kan staan op de koersfiets .. Alleen, het lef ontbreekt me om momenteel buiten te fietsen … Komt wel …
Dacht ik vorig jaar aan de marathon van Rotterdam, denk ik nu aan de Ventoux !
Dacht ik vorig jaar aan 42 km, denk ik nu aan een wedstrijden van 5km .. Hoop ik dat ik de Ten Miles van Antwerpen mag "stappen".

Wat de toekomst zal brengen is echter onzeker. Dankzij het harde werk ben ik ondertussen voorzien van lekkere beenspieren, wanneer ik herstart met werken, zullen die spieren voor een stuk verdwijnen. Ik loop wellicht altijd het risico om dit opnieuw mee te maken.  Ik hoopte in september op een operatieve ingreep, die kwam er niet … Vanaf vorige week meng ik mij terug in de menigte en altijd maalt hetzelfde door mijn hoofd "niet vallen P" … Wat als ik voor de eerste keer alleen weg ben met mijn koersfiets … Wat als ik voor de eerste keer mijn eigen rondje buiten zal hardlopen ? Dat zijn beiden nog enorme bergen waar ik over zal moeten … Helaas …Volgens de specialist heb ik ondertussen het Peloton ingehaald, ik zal er ook niet meer afgereden worden … Enige vraag is of ik ooit nog als overwinnaar over de eindstreep zal komen !!!


vrijdag 6 december 2013

De Sint

Gedicht van de Sint voor de mama's … De ploetermoeders onder ons :

De Sint kijkt vol bewondering naar jou
Wat ben je toch een geweldige vrouw
Je rent en vliegt de hele dag
Soms met een grimas, maar vaak met een lach
's Ochtends kinderen uit bed, kleren aan
Zodat iedereen op tijd naar de juiste plek kan gaan

Je buffelt de hele dag in of buiten huis
En maakt het 's avonds weer gezellig thuis
Nu maar hopen dat iedereen het eten lust
En er geen ruzies moeten worden gesust
Acht dan zet je ze gewoon voor tv
Of doet een dansje, nog een beter idee

Tot ze braaf naar bed toe gaan
Als er maar geen drama's ontstaan
Want dan is de tijd voor jezelf aangebroken
Tenzij er nog een klein monster gaat spoken
Acht is maar een fase denk je dan
En net zo makkelijk verander je je plan

Sint weet best dat dat niet altijd makkelijk is
Nee, moeder zijn is geen kattenpis
Maar jij doet het goed zoals je het doet
Ook al denk je soms dat het nog beter moet
Sint drukt daarom nog eens op het hart
Die andere moeders doen ook maar wat !