maandag 25 februari 2013

Lopen vs. Muziek : downloaden : To Do !

Voilà, een nieuwe to do lijst om muziek te downloaden ... 
Wij hebben hier ontzettend veel CD's thuis maar weinig dance, ttz de klassiekers van Faithless, Underworld, Chemical Bros, Moby, Massive Attack hebben wij ook .. Maar, ik vind het tijd voor vernieuwing op mijn I-nano. Dus, werk aan de winkel .. En vermits ik toch even bezig geweest ben met het noteren van al deze hitwonders .. Deel ik ze graag met jullie ... Met deze platen, kan je vlot een Ten Miles of Halve Marathon lopen ... 
Genieten jullie mee : 

Disco Volante : Ida Engberg 

Maan : Trentemöller 
Sky and sand : Paul en Fritz Kalkbrenner 
Knobbers : Crookers 
Morumbi : Tocadisco 
Prix : Etienne De Crecy 
Sexy Bitch : David Guetta 
Am I Strond : Etienne De Crecy 
Play The Game : Kenny Hawkes en Louise Carver 
The House of God : DHS 
Dominator : Human Resource 
Out Of Space : Prodigy 
Don't you want me : Felix 
Silence : Delerium 
Les Djinns : Djuma Soundsystem 
Feel what you want : Kristine W 
Our darkness : Anne Clark 
Crispy Bacon : Laurent Garnier 
Happiness : Sam Sparro 
Turn around : Phats en Small 
Plastic Dreams : Jaydee 
Can't get better than this : Parachute Youth 
It's gonna be allright : Deep Zone 
The message : Carat Trax II by Zolex 
Flashdance : Deep Dish 
.... : Carly Kae Jepsen 

We can only live today : Netsky 

Infinity Ink : Infinity 
Disclosure : Latch 
Hallelujah : Candi Statton 
What I might do : Ben Pearce 
Kölsch : All that matters 
Gossip : Get A job 
In my arms : Mylo 
Funk Dat : Sagat 
Remember me : Blue Boy 
King of my castle : Wamdue Project 
Take you  higher : Goodwill en Hook N Sling 
Take me baby : Jimi Tenor 
Men with the red face : Laurent Garnier 
Sing it back : Moloko 
Sleeper in Metropolis : Anne Clark 
Killer : Adamski 
No Good : The Prodigy 
The age of love : Age of love 
Quadrophonia : Quadrophonia 
You don't know me : Armand Van Helden 


Ai se eu te pego 

Call me maybe 
Balada (Tche Tche Rere) 
We no speak Americano 
I follow rivers : Triggerfinger 

donderdag 21 februari 2013

Lopen : herkenbare weetjes

Omdat ik niet in een loop- of atletiekclub zit en "zomaar" wat ren, besloot ik eind vorig jaar om mij te abonneren op Runner's World .. Op die manier hoop ik altijd om wat tips te versieren die me helpen verbeteren. In het vorige nummer op die manier weer herkenbare en leerrijke dingen gelezen :

a) Klotsende buik : heb je dat soms ook ? Voor ik start, drink ik altijd twee zeer grote glazen water omdat ik altijd schrik heb dat ik onderweg ga uitdrogen en momenteel nog niet de juiste drinkenbus gevonden heb (of belt).  Je voelt dan het water als een zee in je maag klotsen .. Wel, blijkbaar heb je dan te weinig gedronken .. Je moet blijkbaar minstens 2DL water opnemen zodat je van die klotsende zee verlost geraakt

b) Nuchter trainen : Doe jullie dat soms ? Ik ga op zondagochtend altijd lopen voor het ontbijt. Niet omdat ik moet afvallen maar gewoon omdat ik dan lekker gedoucht en uitgerust aan de ontbijttafel beland. Ja, lach maar .. Na een loopsessie heb ik het gevoel uitgerust te zijn ! Nu, ... iedereen weet dat als je nuchter gaan rennen, je een hogere vetverbranding hebt.  Maar, wist je dat indien je een aantal sterke tassen koffie of groene thee drink voor het lopen,  je nog meer verbrand ? Bij deze dus !
In mijn geval geeft dit tussen mijn oren een beetje geruststelling want ik drink graag en veel koffie ... En, na het lopen, ren ik meteen naar ons koffiemachien voor een lekker bakje straffe koffie want ... Mijn darmsysteem schiet dan in gang waardoor ik vlotter .. U weet wel :o))

c) Rennen een aantal uren na het ontbijt : Ken je deze ? Je gaat lopen zo'n twee uur na je ontbijt ... Je kiest voor een lekkere lange loop van vlot 13 Km of zo ... En na de tiende kilometer krijg je ineens visioenen van frietjes ???? ... Het bestaat en wat een opluchting want ik ben dus zo'n loopster die na een dik uur en half ineens wandelende frietzakken ziet verschijnen !!!! Ben dus niet gek .. het betekent eerder dat ik beter voor het lopen nog een gezonde hap zou nemen !

d) Rennen op een loopband : omdat ik zelf niet zo wild ben van intervallen buiten, ga ik wekelijks lopen op een band in de fitness. De aardige eigenaresse geeft me dan stiekem toelating om te rennen op een kei goede loopband, dicht bij een televisietoestel. Het maakt 50 minuten rennen al pakken leuker want eerlijk ? Rennen op een band ... Ik vind het niet zo leuk maar het geeft me wel de ideale controle over mijn hartslag, tijd, snelheid en versnellingen.  Nu, op de band loop je anders als buiten, zoveel is duidelijk.  Je rent korter, je spant je meer op .. Nu las ik ook dat je de hellingsgraad best wat aanpast naar 1 of 2 percent ... Als je lang traint kan je met die hellingsgraad ook wat spelen. Op die manier maak je het lopen op de band aangenamer en je kan meteen trainen voor hellingen !!!

Ben ik nu de nieuwe Loop Tante Kaat ?
Neen hoor, maar wat ik lees, wil ik graag delen ...
Ik word er alvast weet wat slimmer door ... Enne, weet je wat ze nog zeggen ? Als je graag en veel rent, kan je je IQ verhogen !!! Ha !

woensdag 20 februari 2013

Clouseau - Afscheid van een vriend (live)



Liefste Pif,
Afscheid nemen doet pijn !! Heel veel pijn ...
Maar, Je was de allerbeste, de allerliefste ...
Je hebt mijn leven verrijkt op verschillende vlakken ...
We hebben nog kei hard gelachen vorige week ...
We hebben nog een geheim met elkaar gedeeld ...
En plots ben je weg ... Voorgoed ...
Je hebt gevochten als een leeuw maar helaas ... Het ging niet meer.
Ik ga je nooit of te nimmer vergeten maar ga je wel keihard missen ...
Slaap zacht Lieve Pif, en ooit .. Ooit zien we elkaar weer en gaan we opnieuw keihard lachen !!!!
P.

(°17/2/2013)

zondag 17 februari 2013

Loslaten

Mijn kleine meid heeft voorbije week afscheid genomen van alweer een hoofdstuk in het Boek Des Levens .. En mensen, ik heb het er zoooo moeilijk mee.

Vanaf maandag gaat ons Madame naar School ... En ze is er klaar voor, echt ... Zij, ik niet !
Neen, ik wil mijn kleine meid klein houden en heb het gedaan ... Normaal moest ze vanaf januari naar school en dat heb ik kunnen trekken tot na Krokus. Maar, nu moet ze gewoon ...

Een moeder mag haar kind niet tegenhouden in haar ontwikkeling ... Ze snakt naar nieuwe dingen aanleren, nieuwe vriendjes. Mensen, ze wil al maanden mee met haar Grote Zus door Die Grote Poort van haar Nieuwe School ! En haar Grote Zus is zo fier dat ze voor haar kleine zus mag zorgen en stoefen bij haar vriendjes "Dat is wel MIJN zusje".

Waarom het zo'n pijn doet ? Tja, .. Er komt geen derde kindje ... Deze tijd komt nooit meer terug.  En ik vond die tijd geweldig leuk ! Die onhandige hummeltjes die nog zo weinig kunnen vertellen, onhandig rond waggelen en boenk ergens tegen knallen ...

Alhoewel .. Ik word knetter van "Met Twee is het Nee".  Ik zou haar soms de nek kunnen omwringen wanneer ze 's morgens zorgt dat een mens ALWEER te laat de deur uitgaat !

Maar, dan draait ze zich om, komt naar mama om mama over haar bolleke te wrijven en nen dikke kus te geven. Ik ben dan alweer verkocht ...

Neen, we moeten hierdoor ... Het opent nieuwe perspectieven .. Een nieuw hoofdstuk !!!!

vrijdag 15 februari 2013

Intervallen : week 2

En hopsa; week 2 is alweer voorbij ..
En opnieuw een nieuwe leersessie intervaltraining. En eerlijk, het bevalt me wel .. Het is bizar maar ik loop ineens een pak meer ontspannen, net alsof ik dat schema ECHT nodig heb ... Geen gepieker meer over te snel/te traag, te hoge/lage hartslag. Neen, gewoon het papier afwerken en hop, klaar.
Heb bovendien het gevoel dat lopen een pak beter gaat, net alsof ik nu al sneller ben .. Ach, ik zal al wel sneller gekund hebben na 1,5 jaar rennen maar de klik in mijn hoofd is gemaakt ondertussen ...
Of je dit al echt een intervaltraining mag noemen weet ik niet, maar, een mens moet ergens beginnen ! En uiteindelijk moet ik naar 12 weken ... Het zal niet altijd bij zo'n tempo blijven ...
Belangrijkste is dat ik mij er goed bij voel, denk/voel dat ik vooruitgang maak en nadien een gezonde geest in een gezond lichaam ben !!!
De structuur en de mental coaching doet hier zijn werk !!!


donderdag 14 februari 2013

.. Mocht je me vergeten

Mocht je me vergeten

Wil ik dat je 1 ding weet

Als ik kijk naar de kristalmaan
De rode tak van trage herfst bij mijn raam
Als ik bij het vuur gezeten
De ongrijpbare as neem
Of rimpelig lijf van brandhout

Weet je
Dat alles mij tot jou voert
Alsof alles mij tot jou voert
Alsof alles wat bestaat

Geuren, licht, metalen
Scheepjes zijn die varen
Naar jouw eilanden
Die me verwachten

Welnu dan
Als beetje bij beetje
Jouw liefde voor mij minder wordt
Zal beetje bij beetje
Mijn liefde voor jou minder worden

Als je me plotseling vergeet
Zoek me niet
Want ik zal je reeds vergeten zijn

Als ...

Neruda Pablo

dinsdag 12 februari 2013

Kapitein Winokio

Iemand op zoek naar Kapitein Winokio tickets voor nu vrijdagnamiddag in Gent?
Laat het mij weten ....
Wij kunnen wegens familiale omstandigheden niet gaan !!

zondag 10 februari 2013

Respect ...

Voor moeders die het ELKE dag alleen moeten klaren .. En sorry, dan heb ik het niet over de "co-ouderschap"ouders die hun kinderen de ene week wel en de andere week niet hebben.

Ik ben voorbije week gewoon weer zoveel jaren ouder geworden of op zijn minst weer zoveel extra rimpels en grijze haren bij.

Een werkweek, een Lief dat in het buitenland zit, en een kleine meid met zware griep !
Je mag dan nog zoooooo werken met een goede planning, het loopt dan gewoon simpelweg in het honderd.  Punt !

Vooral de nachten zijn dan dodelijk. Drie/vier keer eruit omdat de kleinste weent voor een tuut, een hoest, een fles, koorts, pijnstiller, te warm/te koud ... En dan de oudste die plotseling droomt over slechte clowns omdat ze carnaval heeft op school.  En dat nacht na nacht zodat je op nacht vier gewoon in coma ligt en je kind zelfs niet meer hoort hoesten en proesten (sorry sweeties).

Overdag lukt het nog hoor .. Alhoewel ik dan liever een "inktvis" zou zijn met acht armen, twee keer zoveel oren en handen ! Want, er is tennis, zwemles, school, carnaval op school ... er zijn de huishoudelijke taken die onderbroken worden door oa. doktersbezoeken. Het valt ook ineens op dat een mens wel heel veel wast en strijkt !!!! Er zijn kinderen die de eerste dagen woest zijn op hun papa en dan na dag twee beginnen te huilen om de papa en dat dan compenseren met de mama nog meer op te eisen !

Het leven gaat nu eenmaal verder ook al is 1 paar handen/benen op pad voor een week.
En als die week dan nog verlengd wordt omdat er een sneeuwstorm over The United of S raast, dan is het helemaal omzeep .. Want, dat stukje heb je dan net niet ingepland ... En dan is het chaos .. Als je op zaterdag moet werken.

Maar, gelukkig is er mijn mama !!!!!
En la mama, die stond er deze week voor haar dochter !
ELKE avond kookte la mama voor haar dochter, kleinkinderen en zichzelf en de papa ! ...
Er werd samen gegeten ... en vooral veel ge-aperitiefd en wijn gedronken
Er werd gelachen aan tafel met de zotte bekken van de kinders
En la mama was zo content .. Want deze week, heeft ze haar dochter gewoon VET gemest !!!!
Het enige waar ik dan wel niet zo gelukkig mee ben es dat Mamaatje mijn keuken omtovert tot een grote chaos waardoor P ook 's avonds laat nog zit te ploeteren om alles spik en span te krijgen.

Dus, bij deze wil ik mijn mama vereeuwigen op het eeuwige net als zijnde The Best Mother A Girl Can Have !!!!!!! (dat teveel aan kilo's ren ik er wel weer af)

Gangnam Style - PSY (Jayesslee Cover)



De Volwassen versie ...

donderdag 7 februari 2013

Intervaltraining : week 1

Deze week mijn eerste intervaltraining. Het ziet er angstaanjagend makkelijk uit .. en toch was ik doodop ! Begrijpen wie begrijpen kan.

Ik geef toe, het is een moeilijke week. Lief zit in het buitenland, kleinste meid heeft griep, werken ... en daarbuiten tijd maken om het schema te volgen. Maar dan nog ...

Deze training lijkt op papier zo makkelijk en toch liep het zweet me van het lijf ! Wat ik wel een voordeel vind, ik loop echt naar die grenzen toe ... Toch een mooi hulpstukje !!!

Heb deze week gemakkelijkheidshalve gekozen voor de loopband op de fitness, gewoon om mij te focussen op die hartslag. Ben het niet gewend om naar 169 te lopen ... Had nu al het gevoel dat ik doodging terwijl het buiten een makkie lijkt.


 Het lopen is nog steeds een mysterie voor mij maar wie weet, lach ik ooit met mijn tweets/postjes wanneer ik eindelijk slaag in een eerste halve of hele marathon. Want, wat ik altijd geleerd heb : never give up, never stop dreaming !!!

Antwerpen : Urban Trail

Vorige maand op kantoor .. Een collega komt mij dolenthousiast vertellen dat hij mee doet aan een nieuwe wedstrijd in Antwerpen "The Urban Trail", een wedstrijd van 12K langs en door de schoonste plekken van Antwerpen.

En ja, als fervent liefhebber van "A" schiet ik direct in gang en schrijf me zonder veel nadenken in; als ik de 16K kan, past dit zeker in het traningsschema, peulenschil.

Wat ik op dat moment nog niet weet, is dat de route ook trappen aandoet, heel veel trappen ... En dat 12K lopen dat wel heel anders zal aanvoelen.

Ondertussen is het volledige parcours bekend, zijn de inschrijvingen volzet en word ik dus op zondag 17 maart verwacht aan Het Steen in loopoutfit om te zwoegen op trappen, tunnels etc.  Maar, ... Ze garanderen dat je het niet voelt omdat je zo opgaat in al het pracht van de Stad !

En nadien ontvang ik een lekker ontbijtje ... Een toptijd zal het alvast niet worden, wel een harde training in het verstevigen van de billen !!!! Hopelijk zonder blessures ...

Mmmm ....

http://sport.be.msn.com/antwerpurbantrail/2013/nl/

Carly Rae Jepsen - Call Me Maybe



Ik zit met ne -flash mob- in mijn hoofd.
Hier moet je toch een blaft van een danskeu op kunnen maken ...
Mmmm, onthouden

woensdag 6 februari 2013

Stof tot nadenken : de carriere !!

Artikel uit Netto !!!!

Ze delen alles: carrière, liefde, agenda, gezin en kinderen. Als man en

vrouw er allebei een topcarrière op nahouden, betekent dat: balanceren
tussen een razende drukte op het werk en een strak geplande privéagenda. 

“Enkele jaren geleden spraken mijn man en ik af op luchthavens, tussen
twee continenten in.”

Bernard Frenay (47) en Hadewig De Corte (39) hebben een hectische ochtend
achter de rug. “Vanmorgen moest onze kinderoppas met een van de kinderen
naar het ziekenhuis. We hadden een zorgvuldig in elkaar gestoken planning,
zoals altijd, maar die mocht meteen de prullenmand in. Het was even
vloeken, maar dat doen andere paren met kinderen soms ook, denk ik. Wij
misschien iets meer, maar dat weet je als je allebei een topcarrière
hebt”, zegt Hadewig. Zij en Bernard Frenay zijn al zeven jaar een paar. 

Een ietwat ongewoon paar: hij is rustig en bedaard, zij barst van de
energie en gesticuleert druk als ze praat. “Een Duracell-konijn”, noemt
hij haar met een grijns. Frenay is ‘head of Finance, Procurement &
Facility Management’ bij Euroclear, de grootste specialist ter wereld in
de afhandeling van effectentransacties, De Corte mag ‘chief operations
officer’ genoemd worden bij het Nederlandse concern Wolters Kluwer. Samen
hebben ze drie kinderen van één, drie en vijf jaar oud. Hij heeft nog twee
kinderen van 19 en 21 uit een vorig huwelijk. Zij was tot voor kort ook
voorzitter van het Brusselse cultuurhuis De Warande. En allebei sporten ze
elke weekdag een uur lang. Zij zwemt, hij loopt.


Energie moet je er ongetwijfeld voor hebben, maar energie alleen volstaat
niet. “Je moet vooral goed kunnen organiseren. Dat is precies wat ik doe
in mijn job en waar ik goed in ben”, zegt Hadewig. “Een goede organisatie
is echt héél belangrijk. Ook als er onverwachte dingen gebeuren, zoals
vanmorgen. Of zoals vorig jaar, toen ik zwaar ziek was. Ik heb twee
operaties aan mijn hoofd moeten ondergaan, om een tumor weg te halen. Ik
ben zes maanden buiten strijd geweest. Makkelijk is dat niet, maar
uiteindelijk moet je ook dat gewoon organiseren. Dat is de sleutel tot
alles, als je allebei een topfunctie hebt.”


Improviseren

Claire Tillekaerts (55) en Dirk Brossé (52) kunnen dat beamen. Zij is
sinds midden vorig jaar ceo van Flanders Investment & Trade (FIT), hij is
een bekende componist en dirigent, en sinds 2010 artistiek leider van het
Chamber Orchestra of Philadelphia. Allebei reizen ze de wereld rond voor
hun werk. 


“We hebben elkaar tien jaar geleden leren kennen. Claire was

toen nog geen algemeen directeur bij FIT. Twee topcarrières, dat zou nooit
gelukt zijn, mochten we elkaar vroeger hebben leren kennen. Ik heb nooit
kinderen gewild, omdat ik wist dat het moeilijk te combineren zou zijn”,
vertelt Dirk. “Nu heeft Claire wel twee kinderen met haar vorige man, die
overleden is, maar dat zijn twintigers die op hun eigen benen staan.”


Claire en Dirk investeren allebei zwaar in hun carrière. Ontspanning, daar
hebben ze soms amper tijd voor. Claire: “Het was van meet af aan duidelijk
dat we allebei voor een carrière zouden gaan. We zijn twee sterke
persoonlijkheden die heel veel plezier beleven aan wat we doen. Je moet
daar de consequenties van aanvaarden. Je ziet elkaar minder dan andere
paren, en je moet alles tot in de puntjes organiseren. Het vergt energie,
maar dat nemen we er graag bij. Het is natuurlijk altijd een beetje een
sprong in het duister als je eraan begint. Niemand zegt: ‘En nu gaan we ‘s
allebei aan een topcarrière beginnen’. Toen we elkaar leerden kennen,
wisten we niet dat ik ceo van FIT zou worden en dat Dirk in Philadelphia
zou werken. 


Je moet je aan die nieuwe situaties kunnen aanpassen. Nu ben

ik bijvoorbeeld 40 procent van de tijd in het buitenland, terwijl Dirk ook
vijf maanden per jaar weg is. Je moet telkens weer bekijken hoe je dat kan
organiseren. Er zijn veel praktische beslommeringen waar je rekening mee
moet houden, van het huishouden over koken en strijken tot het onderhoud
van de tuin. We hebben dan wel een huishoudster, maar als je het echt druk
hebt, moet je soms improviseren. Enkele jaren geleden, toen Dirk veel op
tournee was, spraken we soms af op luchthavens, tussen twee continenten
in.”


Herkenbaar, vindt Sandrine Meyfret, een Franse sociologe en
managementcoach die met ‘Le couple à double carrière’ een boek schreef
over paren waarvan beide helften een topfunctie hebben. “Ik heb voor mijn
boek gesproken met tien zulke paren. De rode draad in die gesprekken was
dat ze eraan begonnen zonder goed te beseffen wat het allemaal inhield. Ze
rolden erin, en ze leerden al doende. Logisch, want een paar met een
dubbele topcarrière is een nieuw fenomeen, dat in de loop van de jaren 80
en 90 ontstaan is. Er zijn geen rolmodellen waar je iets van kan leren.
Nochtans is het iets dat we in de toekomst steeds meer zullen zien, want
steeds meer vrouwen hebben een topfunctie en bouwen hun eigen carrière
uit.”


Werk (ge)en privé

Organiseren is dus het sleutelwoord, maar dan moet je ook zelf je agenda
kunnen sturen. Hadewig De Corte: “Hoe hoger je functie, hoe meer je dat
kan, denk ik. Bij veel bedrijven verwachten ze ook al lang niet meer dat
je van 9 tot 5 aan je bureau zit, maar wel dat je resultaten haalt. De
assistentes van mijn man en van mezelf kunnen er dus voor zorgen dat onze
agenda’s goed op elkaar afgestemd zijn. Sinds kort letten we er ook meer
op dat we nog wat ‘quality time’ hebben als paar. Dat moet, want voor je
het weet, heb je geen tijd meer voor elkaar. We gaan binnenkort een weekje
samen op reis, voor het eerst sinds de kinderen er zijn. Daar moet je echt
aan werken, want anders komt het er niet van.”


Het thema is aangesneden: de balans tussen werk en privé. Een heikel punt
voor veel mensen. Zeker voor hoogopgeleiden, bij wie de grens tussen werk
en leven soms flinterdun is. Claire Tillekaerts lacht even. “Wij kennen
dat niet, een balans tussen werk en privé. Dirk en ik werken allebei zeker
80 uur per week. Ons werk komt op de eerste plaats, punt uit. Ik moet
zelfs toegeven dat ik amper weet wat ontspannen is. Ik heb onlangs een
iPad gekocht om zoveel mogelijk verloren momenten te benutten. Zelfs als
ik even naar buiten kijk om van de natuur te genieten, ben ik met mijn
mails bezig. Dat moet ook, want anders raak ik niet rond. Ik ben dikwijls
weg van zeven uur ‘s ochtends tot elf uur ‘s avonds. Ik heb daar geen
probleem mee. Ook dat is een kwestie van keuzes maken. Wie dat niet kan,
moet er niet aan beginnen.”


Dirk Brossé moet dan weer toegeven dat hij soms een hoge prijs betaalt
voor zijn carrière: “Ik zie mijn vrouw niet veel. Bovendien hebben we
amper tijd voor vakantie, omdat het zeer moeilijk is om op voorhand te
plannen. Altijd weer komt er onverwacht iets tussen. Allebei zijn we voor
onze tijdsindeling namelijk nogal afhankelijk van anderen. Vorig jaar zijn
we daardoor maar negen dagen op reis gegaan. Te weinig naar mijn zin. Ook
met vrienden afspreken is moeilijk. In 2005 had ik er even genoeg van. De
boom in met alles. Ik wou anders gaan leven. We zijn allemaal gek, zei ik
tegen een medewerkster. Ik vond dat ik te veel miste in het leven, maar
twee weken later was ik toch weer bezig. Het blijft me dus aantrekken,
ondanks alles. Ik betaal een hoge prijs, maar ik betaal hem graag.”


Ook Bernard Frenay moet beamen dat er voor mensen in een topfunctie geen
duidelijke scheidingslijn is tussen werk en privé. “Tijdens de week werken
mijn vrouw en ik twaalf uur per dag. We proberen onze kinderen ‘s avonds
nog wel in bed te stoppen, en in het weekend proberen we er helemaal te
zijn voor hen. Al zijn we ook dan beschikbaar voor ons werk, natuurlijk.”
Zijn vrouw Hadewig vult aan: “Het is zeker vol te houden, maar af en toe
moet je evalueren. Doen we niet te veel? En soms moet je ook toegeven dat
je te veel hooi op je vork genomen hebt. Ik heb onlangs bijvoorbeeld
beslist om niet langer voorzitter te zijn van De Warande. Dat viel niet
langer te combineren met mijn gezin en mijn job bij Wolters Kluwer.”


Delegeren

Drukke agenda’s vallen te beheren als je met twee bent. Maar dat verandert
zodra er kinderen zijn, vertelt Sandrine Meyfret. “Kinderen krijgen is
vaak een kantelpunt. Een koude douche ook, omdat het leven dan ingrijpend
verandert. Er komt een abrupt einde aan de spontane modus vivendi die
typerend is voor paren zonder kinderen. Plots moeten ze zich afvragen
hoeveel tijd ze vrijmaken voor hun kinderen en welke plaats die krijgen in
hun leven.”


Bernard Frenay: “Kinderen maken het niet makkelijker, dat is duidelijk,
maar ook daar vind je een oplossing voor. We hebben een voltijdse
kinderoppas, die ook het huishouden doet. Het helpen opstaan van de
kinderen, hen aankleden, te eten geven, hen naar school brengen, hen
afhalen, met hen spelen: dat is allemaal uitbesteed. Een serieuze
financiële investering, maar die keuze moet je maken. Als je een
topfunctie hebt, kan dat. In een eerder stadium van onze carrière zou dat
niet gelukt zijn.” 


Bernards vrouw Hadewig vindt dat er geen andere optie

is: “Een dag telt slechts 24 uur. Je kan niet alles zelf doen. Dit is dan 
ook een raad die ik zou willen geven aan alle mensen in ons geval, en aan
vrouwen in het bijzonder: wees bewust van wat je belangrijk vindt en kies
voor het leven dat je wil. Denk niet dat je alles zelf kan doen. Besteed
dingen uit. Veel vrouwen kunnen dat niet, heb ik de indruk. Ze krijgen
schuldgevoelens wanneer ze niet zelf hun kinderen opvoeden. Vergeet dat, 
het is absoluut noodzakelijk om te delegeren. Trouwens, ik vraag me af of
werkende paren die wel zelf de was en de plas doen zo veel méér tijd
hebben voor hun kinderen. Je moet hen liefde geven en steunen, maar je
moet ook duidelijk maken dat het leven niet alleen om hen draait.”


Knopen doorhakken, is dus de boodschap. Afwegingen en keuzes maken. En
vasthouden aan die keuzes. Claire Tillekaerts: “Dat is wellicht het
belangrijkste, dat je vooraf alles bespreekt met elkaar en duidelijk maakt
wat je individuele ambities zijn.” Dirk Brossé: “Ik herinner me dat we
negen jaar geleden op Kreta een serieus gesprek hadden met elkaar. Claire
wou toen beginnen als algemeen directeur bij FIT en het was duidelijk dat
ons leven daardoor grondig zou veranderen. Claire had toen net borstkanker
gehad en ze wou voor zichzelf tonen dat ze het nog kon. Wel, wij hebben
toen niet lang gediscussieerd over die beslissing. Ze moest haar passie
volgen, vond ik. We hebben er nog geen minuut spijt van gehad, ook al
brengen we nu minder tijd door met elkaar. Ik heb veel respect voor wat ze
doet, en omgekeerd. Onze relatie heeft een heel solide basis. Op dezelfde
manier hebben we beslist dat ik een contract zou tekenen in Philadelphia
en een manager in New York onder de arm zou nemen die me kan plaatsen bij
grote orkesten in de Verenigde Staten. We weten van elkaar waar we mee
bezig zijn.”


Een carrière in sprongen

Soms vergt een dubbele carrière ook persoonlijke opofferingen, vindt
Hadewig De Corte. Ze kreeg vorig jaar het voorstel om een topfunctie in de
financiële wereld in Luxemburg uit te oefenen. Helaas niet te combineren
met haar gezin en met de carrière van haar man. “Je moet daarover
overleggen, anders loopt het fout. Je houdt zo veel mogelijk rekening met
de carrière van de ander. Je bent immers een paar, en je hebt een gezin.
Het zou onredelijk zijn om daar plots over te beginnen jammeren.”


Ook Sandrine Meyfret merkte dat de paren die figureren in haar boek
opofferingen deden voor elkaar. “Ze toonden een zekere souplesse in hun
carrièreplanning. Als één van beiden bijvoorbeeld de functie van ceo
aangeboden krijgt, is het voor de ander op dat moment niet mogelijk om een
gelijkaardige functie op te nemen. Het is dan ook geen uitzondering dat de
topcarrière van zulke paren sprongsgewijs verloopt: ze kijken er op een
niet-lineaire manier tegenaan. Net daarom is het voor bedrijven belangrijk
dat ze die mensen zo veel mogelijk flexibiliteit geven en hen mogelijkheid
bieden om hun agenda zo veel mogelijk zelf in te vullen, om te vermijden
dat ze plots andere oorden opzoeken.”


Hadewig De Corte geeft toe dat twee topcarrières binnen hetzelfde gezin
soms moeilijkheden en spanningen met zich meebrengen: “Het zet druk op
onze relatie, dat is duidelijk. Er zijn momenten dat je bijna explodeert.
Zolang je genoeg stoom kan afblazen, lukt het, hoewel het ritme echt zwaar
is. Maar goed, ik zou onuitstaanbaar zijn als ik niet meer zou kunnen
werken.”


Sandrine Meyfret: “Spanningen zijn normaal. Elk paar in zo’n situatie
maakt al eens een crisis door. Je beseft niet hoe zwaar en vermoeiend het
is, vertelde een man me. Het is echt heel intens.” Hadewig De Corte: “Toch
genieten we van ons leven, voor alle duidelijkheid. We kunnen allebei doen
wat we willen. Individueel en samen. We hebben ons eigen lot in handen,
ook als er problemen zijn.”

Sandrine Meyfret is op 25 en 26 april aanwezig op het JUMP Forum in
Brussel om te spreken over het thema 'Koppels met een dubbele
topcarrière'. Meer info op www.forumjump.be.
Tekst Dominique Soenens
Fotografie Yves Coussement

maandag 4 februari 2013

Lopen : nieuwe uitdaging : snelheid

Gisteren heb ik mij fysiek laten testen om te zien of ik Uberhaupt mag blijven rennen.
Want, beste mensen, .. Ik kom uit een familie met hartfalen.

En vermits ik stilaan graag mijn grenzen wil verlengen, leek het mij een verstandig idee om dat hart ed. te laten nakijken.

Het resultaat was verrassend ... Het is nog niet zo slecht gesteld met de conditie en ondertussen is het ook duidelijk waarom ik geen vooruitgang maak op snelheidsvlak ...

Het grootste probleem is dat ik nog steeds loop alsof ik vet wil verbranden. Met andere woorden, het zit een beetje fout tussen mijn oren.  Ik mag dan al 35K of meer per week afleggen, als ik vasthoud aan hetzelfde tempo aan een lage hartslag .. Tja ...

Maar, op die manier ben ik mijn zwangerschapskilo's kwijt geraakt, want traag en laag lopen aan lage hartslag zorgt voor vetverbranding en in mijn geval aan zeer snel gewichtsverlies. En vermits er 24 Kg afmoest, was er flink wat werk aan de winkel.

Dit zorgde uiteraard voor de nodige frustraties want, ik wil liever sneller als 10k/u en dat lukt(e) maar niet.

En, na mijn fysieke testen, blijk ik daar wel toe in staat ! Conditioneel gezien ben ik ondertussen in staat om 12k/u te rennen, helaas, moet ik ik meer vertrouwen krijgen en van die lage hartslag-dwang af geraken.

Gisteren ook, een looptest op een loopband, toch een ding dat mij vertrouwd is. Op een gegeven moment wordt de snelheid opgedreven tot 13,5 K/u .. Tja, het doet mij dan zoooo bibberen dat ik na twee minuten stop ... Gewoon omdat dat stomme getal er staat !

Zelf dacht ik altijd dat hoe ouder je bent, hoe lager je hartslag moet zijn.
Dus, als ik 12k of 14k ren, doe ik dat aan zeer lage hartslag.  Je ziet mij dan bijna over de straat kruipen van traagheid maar alles voor de lage hartslag.  Helaas moet je dit geen drie of vier keer per week doen want dan geraak je geen stap vooruit.

Zo ook de Ten Miles vorig jaar ... Het was een training in lage hartslag. Heb ze toen ook in een enorm traag tempo uitgelopen aan een gemiddelde hartslag van 146 s/m. En dat hoeft blijkbaar niet tijdens een wedstrijd.  En ja, ik stapte dan ook te fris over de finish, het leek alsof ik net gestart was ! En dat is natuurlijk niet het gedachtengoed van een wedstrijd !

Tijdens een wedstrijd mag je gerust je tempo zodanig opdrijven waardoor je in mijn geval gerust al van bij de start naar 170 s/m mag gaan. Ja, deeeeeuh .... Hier had ik uiteraard geen idee van !
Helaas zit het tussen die twee oren fout, want mijn hersenen linken 170 s/m aan hartfalen ...

Soit, ik heb nu ondertussen een 12 weken schema gekregen met daarin intervaltraining en eindelijk ook een schema met duidelijke vermeldingen naar welke hartslag ik mag gaan in mijn eigen situatie .. Een schema op maat, die ervoor moet zorgen dat mijn conditie en snelheid verbeterd, die mij meer zelfvertrouwen geeft en die eindelijk afstapt van de vetverbranding ... Want eerlijk ? 58 Kg voor iemand van 174 cm groot, die hoeft niet meer zo nodig vet te verbranden.

Hopen vanaf nu dat er geen sneeuw meer arriveert, niet te veel regen en wind, een niet overvolle agenda zodat ik niet meer vergeleken wordt als een wandelaar tijdens het lopen !
En dan ? Verrassen ...

zaterdag 2 februari 2013

Trouwen : het kapsel

Ladies ...

Nu ik hier toch de trezebeze uithang, ga ik meteen maar verder met mijn "trouwenblog"
Mijn lijst wordt verder afgevinkt, organisatorisch is er echter nog niets in orde !

Deze ochtend zat ik bij de kapper en dacht ik ineens aan HET Trouwkapsel !
En dames .. Dit is ne moeilijke, nog véél moeilijker als een "Pak Wit" kiezen ...

In mijn situatie al helemaal lastig want ... ik heb nauwelijks haar op mijn hoofd staan ... Kort en rood !
Als je dan in een impulsieve bui beslist om te trouwen, heb je een probleem !

Want .. elk boekje dat je vastneemt, je ziet altijd van die bruiden met van die wiskundig opgestoken haarkapsels met kraaltjes en lintjes en ne sluier.  Ge kent het wel zo'n kapsel waar de kapper in kwestie uren zoet mee is en waar je dus wel even rekening mee moet houden in uwen "trouw-draaiboek" !

In mijn geval is het kapsel dus al een hopeloze zaak ... Tegen eind dit jaar ga ik alvast geen weelderige bos krullend haar kunnen toveren tenzij ik resoluut kies voor een pruik (dat is nog eens een idee) of extensions (lelijke en soooo marina).

Heb totaal geen idee welke richting ik uitmoet met mijn haar, laat staan of ik uberhaupt tijd zal maken om naar een kapper te gaan .. Een "deux-minute-après-le-lit" look lijkt me veel origineler en stoerder.
Ben bovendien ook gezegend met een viertal weerborstels wat de totale look erg sexy maakt !

Maar, voor de ladies die in een wit pak willen trouwen, plan die trouw gewoon drie jaar op voorhand zodat jullie haar kan groeien en jullie een knoert van een wiskundig kapsel kunnen dragen !!!