zaterdag 30 juni 2012

Misschien wisten zij alles ... Toon Tellegen

Op een ochtend klopte de mier al vroeg aan op de deur van de eekhoorn.

‘We moeten elkaar een tijdje niet zien,’ zei de mier.
‘Waarom niet?’ voeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist heel gezellig als de mier zo maar langs kwam. Hij had zijn mond vol pap en keek de mier met grote ogen aan.
‘Om erachter te komen of we elkaar zullen missen,’ zei de mier.
‘Missen?’
‘Missen. Je weet toch wel wat dat is?’
‘Nee,’ zei de eekhoorn.
‘Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.’
‘Wat voel je dan?’
‘Ja, daar gaat het nou om.’
‘Dan zullen we elkaar missen,’ zei de eekhoorn verdrietig.
‘Nee,’ zei de mier, ’want we kunnen elkaar ook vergeten.’
‘Vergeten! Jou?!’ riep de eekhoorn.
‘Nou,’ zei de mier, ‘schreeuw maar niet zo hard.’
De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen.
‘Ik zal jou nooit vergeten,’ zei hij zacht.
‘Nou ja,’ zei de mier. ‘Dat moeten we nog maar afwachten. Dag!’
En heel plotseling stapte hij de deur uit en liet zich langs de stam van de beuk naar beneden zakken.
De eekhoorn begon hem onmiddellijk te missen.
‘Mier,’ riep hij, ‘ik mis je!’ Zijn stem kaatste heen en weer tussen de bomen .
‘Dat kan nu nog niet!’ zei de mier. ‘Ik ben nog niet eens weg!’
‘Maar toch is het zo!’ riep de eekhoorn.

De volgende middag hield hij het niet langer uit en ging de eekhoorn naar buiten. Maar hij had nog geen drie stappen gedaan of hij kwam de mier tegen, moe, bezweet, maar tevreden.
‘Het klopt,’ zei de mier. ‘Ik mis jou ook. En ik ben je niet vergeten.’
‘Zie je wel,’ zei de eekhoorn.
‘Ja,’ zei de mier. En met hun armen om elkaars schouders liepen zij naar de rivier om naar het glinsteren van de golven te gaan kijken ...

vrijdag 29 juni 2012

Hoogbegaafdheid bij kinderen

Een zeer interessant artikel in De Tijd !

School voor onbegrepen whizzkids
Alle schoolkinderen tellen dezer dagen af naar de grote vakantie. Maar Sien, Sven, Jasper en Jonas net iets meer. ‘Mama, ik ga dood op school.’ Hoogbegaafd zijn is geen garantie op een vlotte schooltijd of een succesrijke carrière. Verslag vanuit de slimste klas van het land.
Maandagochtend halftien. Terwijl hun ‘normale’ klasgenootjes gewoon op school zijn, zitten in het Centrum voor Begaafdheidsonderzoek (CBO) in Antwerpen acht kinderen op het puntje van hun stoel in een speciale klas voor hoogbegaafden. Deze week krijgen ze het gezelschap van een ‘échte journalist’. Zodra ik binnenkom, word ik overstelpt met vragen. Ga jij ons interviewen? Mogen we je bandopnemer eens zien? Schrijven jullie in de krant ook over de Zuidpool? Vind je het niet erg dat zoveel bomen worden gekapt om elke dag kranten te drukken? Dit zijn geen ‘gewone’ zes- tot twaalfjarigen.

‘Ik kan het niet!’ - Sien (9)
Sien* komt naast juf Danielle staan. ‘Ik kan het niet’,zegt ze met een iel stemmetje. Op haar blad heeft ze alle vraagstukken die ze het uur voordien heeft gemaakt, doorgeschrapt. Met driftige halen. Op sommige plekken zitten gaten in het papier. Juf Danielle overloopt geduldig de oefeningen. ‘Meisje toch, je had bijna alles juist!’ Een typisch geval van faalangst, besluit Danielle Verheye, die jaren ervaring heeft met hoogbegaafde kinderen. Sien zit een jaar voorop op school. Maar twee keer per week wordt ze uit haar klas in Ninove gehaald en naar de speciale klas in Antwerpen gebracht. Omdat ze op school haar draai niet vindt.

Vanaf september start het CBO met een privéschool voor whizzkids. Elitair volgens sommigen, omdat het prijskaartje 15.000 euro per schooljaar per leerling bedraagt. Onverstandig volgens anderen, omdat je zo hoogbegaafden isoleert. ‘Ik heb meer dan tien jaar getwijfeld’,zegt initiatiefneemster Tessa Kieboom, zich bewust van de gemengde reacties op haar privéschool. ‘Maar ik doe het toch, omdat sommige kinderen zo op de dool raken dat ze niet langer in het reguliere onderwijs terechtkunnen. Als we voor hen geen speciaal aanbod creëren, haken ze af.’ Behalve directrice van het CBO is Kieboom dé autoriteit in het onderzoek en de begeleiding van hoogbegaafden. ‘De privéschool is een laatste redmiddel. Na twee jaar gaan de kinderen opnieuw naar hun gewone school. Maar dan beter gewapend.’

Zorgen, problemen? Hoogbegaafdheid is een luxeprobleem, toch? Wie wil er niet hoogbegaafd zijn en hoge punten halen zonder er een klap voor te moeten doen? Altijd meer weten dan de rest. Altijd sneller klaar met schoolwerk. Zo redeneert het overgrote deel van het onderwijzend personeel in Vlaanderen.

Onderzoek naar hoogbegaafdheid staat nog in de kinderschoenen. In tegenstelling tot autisme, ADHD of dyslexie is er vrij weinig over bekend. Zelfs wereldvermaarde wetenschappers maken al eens een uitschuiver als het over hoogbegaafden gaat. Zo besloot de Amerikaanse onderzoeker Lewis Terman in 1920 een groep van 1.500 ‘superkinderen’ levenslang te volgen. Alle Terman-kids waren tussen acht en twaalf jaar en haalden topscores op intelligentietests. Hij was ervan overtuigd dat ze meer dan één diploma zouden behalen, hoog op de maatschappelijke ladder zouden klimmen, veel geld zouden verdienen en een lang en gelukkig leven zouden leiden. De Terman-kids die vandaag nog leven worden nog steeds opgevolgd. Maar aan het einde van zijn leven in 1957 moest Terman al toegeven dat hij zich schromelijk had vergist. Zijn pupillen hadden lang niet allemaal een fabelachtige carrière en veel geld. Laat staan dat ze allemaal gelukkig waren.

‘Ik heb elke dag verschrikkelijke buikpijn.’ -Sien (9)
Eerlijk, de ouders van Sien zouden al blij zijn als ze hun kind zonder ongelukken aan de drempel van de volwassenheid kunnen afzetten. Sien - lief kind, schrandere oogjes achter een rode bril - heeft geen enkel vriendinnetje op school. ‘Ik voel me anders dan de andere kindjes’, zegt ze nauwelijks hoorbaar. ‘En mijn juf is niet zo lief. Ze is vaak boos en ze roept als ik iets fout doe. Ik weet niet waarom.’

Kristel, de mama van Sien, kwam enkele weken geleden ten einde raad bij het CBO aankloppen. ‘Ze wordt gepest, ze mist lotgenoten. En met haar juf botert het niet.’ De problemen met Sien begonnen al snel na de geboorte. ‘Ik moest voortdurend op zoek naar dingen om haar te boeien. Toen ze peuter was, kocht ik een keer vijf legpuzzels. Ze gooide ze allemaal op een hoop en maakte ze in één keer. Daarna gingen ze de kast in. Ze heeft nooit gespeeld, met niets.’

Kristel dacht dat het beter zou gaan zodra haar dochter naar de kleuterklas ging. Even leek dat ook zo. ‘Wij hoorden van de juffen dat we een doodbraaf kind hadden. Thuis was ze onhandelbaar. Ze deed haar broer en zusje pijn, daagde mij constant uit.’ Sien was nog geen drie en haar ouders zaten met haar al bij een psycholoog. Ook de jaren nadien liepen ze met hun dochter de deur plat bij therapeuten en psychiaters. Niemand kon helpen. ‘De ene sprak van autisme, de andere sprak dat tegen.’Volgens Kieboom worden hoogbegaafde kinderen en hun ouders met de regelmaat van de klok met verkeerde diagnoses naar huis gestuurd. ‘Ik zou ze niet te eten willen geven, al die kinderen die pillen slikken tegen ADHD of die een diagnose autisme kregen, terwijl ze eigenlijk hoogbegaafd zijn.’

Intussen ging het van kwaad naar erger met Sien. Tegen dat ze in het tweede leerjaar zat, crepeerde ze van de buikpijn. ‘Mijn man is kinderarts. Hij helpt zoveel kinderen, maar voor zijn eigen kind kon hij niets doen. Op echo’s zagen we dat de buikwand vol klieren zat. Haar pijn was dus niet ingebeeld, maar kwam door hevige stress. Alleen wisten we niet wat die stress veroorzaakte.’
Sien biecht op dat ze nog altijd elk dag buikpijn heeft. Haar mama zucht. ‘Dat wist ik niet. Ze durft het me niet meer te zeggen. Ik ben er niet trots op, maar als ouder reageer je vaak verkeerd. Kom niet af met alweer buikpijn! Soms begint het gevecht om niet naar school te hoeven al op zondagochtend. Vermoeiend.’

‘School lijkt op een wachtzaal, waar nooit iets gebeurt.’ - Jasper (10)
Psychosomatische klachten bij hoogbegaafde kinderen zijn een gevolg van verveling. Ze hebben van nature een grote leerhonger, maar binnen de vier muren van de school staan deze kinderen op een crashdieet. Jasper: ‘Telkens als we iets nieuws leren, leef ik op. Dan ga ik één miniseconde graag naar school. Maar daarna volgen honderdduizend herhalingen. Ik snap wel dat het voor de andere kindjes nodig is, maar ik word er ziek van. Altijd maar wachten. Eindeloos, tot iedereen klaar is. School is een herhaling van een herhaling van een herhaling…’

Soms worden hoogbegaafde kinderen onhandelbaar in de klas, soms geven ze een ongeïnteresseerde indruk. Maar even vaak zijn het modelleerlingen. Sien: ‘Als ik thuis niet stout ben, kan ik het op school nooit een hele dag volhouden’.

Ouders van hoogbegaafde kinderen krijgen vaak de stempel‘pushers’. Ingrid, de mama van Sven, kan het aantal gesprekken met de schooldirectie niet meer tellen. Al twee keer heeft haar zoon een klas overgeslagen, al drie keer is hij van school veranderd. Sven zit in het derde, hoewel hij nog maar zeven is. ‘Nog geen drie maanden nadat hij in de kleuterschool was begonnen, zaten we in het kantoor van de directeur. Een dovemansgesprek. Ik herkende mijn kind niet. Thuis kon hij al moeilijke puzzels leggen nog voor hij een stap in de peuterklas had gezet. Op school kon hij blijkbaar de simpelste legpuzzel niet en kon hij de basiskleuren niet onderscheiden.’

‘Uw kind is niet hoogbegaafd, want ze haalt niet altijd tien op tien‘ - Kristel, mama van Sien
Ook Sien is intussen van school veranderd, omdat de directeur van de dorpsschool niet warmliep voor het plan om haar te laten aansluiten bij een hogere klas. De boodschap die de ouders te horen kregen, was niet mis te verstaan: ‘Iedereen gelijk voor de wet, de school wil voor één leerling haar beproefde aanpak niet veranderen.’ Kristel: ‘Toen ze aan het einde van de tweede kleuterklas woordjes begon te lezen, zeiden de juffen: ‘Je moet dat tegenhouden, blokkeren, afremmen.’ Wij wisten niet beter.’

Het was een verscheurende keuze, want op de dorpsschool had Sien wel vriendinnen. Maar omdat de psychosomatische klachten erger werden, besloten Siens ouders haar in te schrijven in een grote school in Ninove. Even leek het goed te gaan, de buikpijn verdween. Tot ze in september een nieuwe juf kreeg. ‘Ik herinner me het eerste oudercontact. Uw kind is echt niet hoogbegaafd, hoor. Ze haalt op toetsen lang niet altijd tien op tien. Sien is nu zo bang om fouten te maken dat ze niets meer invult, tenzij ze tweehonderd procent zeker is. Dingen die ze vroeger wel kon, kan ze plots niet meer. Ze gaat achteruit in plaats van vooruit.’

De mama van Sven herkent dat. ‘Soms gaat het een tijd beter. Maar dan komt hij weer terecht bij een leraar die niet gelooft in hoogbegaafdheid. ‘Mevrouw, we denken toch niet dat uw zoon hoogbegaafd is. Tijdens het rekenen zit hij voortdurend naar buiten te kijken.’ Ja, wat wil je, ze leren tot tien tellen en dat kan hij al drie jaar!’

Sven heeft een IQ van meer dan 150 en mocht in de derde kleuterklas al meelezen met de kindjes in het eerste leerjaar. ‘Drie keer per dag liep hij van het kleuterblok over de speelplaats naar de grote school. Hij kon enkel via de toiletten binnen, want de grote deur was te zwaar voor hem.’
Ook voor Sven was dit schooljaar een martelgang. ‘Zijn meester is nog jong en hij staat voor een klas met veel zorgenkindjes.‘Hij heeft hét écht, hè mevrouw. Maar wat moet ik in godsnaam met een zesjarige in mijn klas?’ Na de kerstvakantie zijn we naar de dokter gegaan omdat ons venteke zo bleek werd en de buikpijn niet meer overging. Er zat van alles mis in dat hoofdje. Hij had ook concentratiestoornissen. Weet je wat het moeilijke is: op een bepaald moment kruipt zo’n kind in zijn schulp en kan hij niets meer. En dan vraag je je af: we zijn hem toch niet aan het overstretchen?’

‘Ik begrijp dat mijn kind wordt gepest.’ - Mama van Sien
De mama van Sien aarzelt even. ‘Als ik haar van school ga halen, denk ik soms: het verbaast me niet dat jij wordt gepest. Als ik zie hoe ze zich op de speelplaats gedraagt. Ze staat daar op een tegel als een geslagen hond en verzet geen voet.’

Het vertrouwen in haar juf is zoek. ‘Er zijn zoveel misverstanden geweest, zoveel niet nagekomen beloftes. Sien durft haar niets meer te vragen. Soms zijn er dingen die ze niet weet, omdat ze een klas heeft overgeslagen. Dat 1 kilogram 1.000 gram is bijvoorbeeld. Dan hoor ik mijn hoogbegaafde dochter zeggen: ‘Ik ben dom, ik kan niets.’ Thuis gooit ze haar boeken tegen de muur, maar in de klas is ze altijd braaf en flink.’

Braaf en flink. De mama’s van Sien en Sven hebben een hekel aan die woorden. ‘Braaf en flink maken hen ziek. Het zijn synoniemen voor ongelukkig.’

‘Je moet die kinderen een beetje pushen.’ - Juf Danielle
Typisch aan hoogbegaafde kinderen is dat het ene jaar beter gaat dan het andere. Meestal hangt dat samen met een juf of een meester met wie het klikt. ‘Cruciaal is niet of de leerkrachten boeken hebben gelezen over hoogbegaafdheid. Leerkrachten bij wie hoogbegaafde kinderen openbloeien, zijn diegenen die van nature differentiëren tussen de kinderen’,zegt Kieboom.
Differentiëren is het toverwoord. In zowat alle scholen in Vlaanderen wordt aan differentiatie gedaan voor zwakkere leerlingen. Wie een achterstand oploopt, wordt bijgespijkerd door een leesmoeke of in een telklasje. Wie niet meekan, blijft een jaartje zitten. ‘Het is jammer dat de sterkere leerlingen niet dezelfde voordelen krijgen.’

In de time-outklas van juf Danielle breekt Jonas (eerste leerjaar, één jaar ‘versneld’) zijn zesjarige hoofd over een vraagstuk. Gaultier (8) worstelt met een stamboom. Hij moet alle familieleden rangschikken volgens leeftijd, maar de leeftijden zitten verstopt in een tekst die hij eerst moet ontcijferen. Sven bijt geconcentreerd op het puntje van zijn tong terwijl hij staartdelingen maakt.
Veel leerkrachten voelen zich bedreigd door een wijsneus in de klas, die af en toe een vraag stelt waar ze het antwoord niet op kennen. Maar ook goedbedoelende leraren maken fouten. Als een kind in een mum van tijd alle oefeningen juist heeft opgelost, krijgt het meestal te horen: ‘Prima, meer hoeft echt niet.’ Juf Danielle windt zich daarover op. ‘Die kinderen worden nooit aangemoedigd zich tot het uiterste in te spannen zoals andere kinderen. Veel leraren zijn bang om hen te overbelasten. Maar het is belangrijk om fouten te maken, om te leren dat niet alles vanzelf gaat. Zodra het kind een beetje tegensputtert, zeggen ze: ‘Stop maar, het is normaal dat jij dat nog niet kan.’ Eigenlijk komt het er vaak op neer dat leraren hoogbegaafde kinderen zelf laten beslissen wat ze wel en niet doen. Daardoor wordt zo’n kind nooit gedwongen zijn grenzen op te zoeken.’

‘We zijn gewoon dat we alles kunnen.’ - Louis (9)
Louis beseft al goed waarom hij andere oefeningen moet maken dan zijn klasgenootjes. ‘Wij zijn gewoon dat we alles kunnen. In de grote school zal dat slecht aflopen.’

De analyse van deze negenjarige klopt. Veel hoogbegaafde kinderen krijgen het pas echt moeilijk op de middelbare school of op de universiteit. ‘Het zijn ook vaak deze mensen die vroeg of laat in de problemen komen op hun werk’, zegt Kieboom. ‘Ze zijn nooit tevreden en verliezen zich in perfectionisme. Maar het omgekeerde komt ook voor. Veel hoogbegaafden hebben op professioneel vlak alle ambitie losgelaten en werken aan een band, met het verstand op nul. Thuis bouwen ze dan ingenieuze websites, puur ter compensatie.’

Stilaan richten steeds meer basisscholen ‘kangoeroeklassen’in, waar hoogbegaafde kinderen terechtkunnen. Daar krijgen ze uitdagende taken, maar evengoed leren ze er plannen en een agenda invullen. Juf Danielle geeft naast haar werk bij het CBO ook les in zo’n kangoeroeklas. ‘Het contact met gelijken is belangrijk voor de ontwikkeling. Net zoals omgaan met frustraties. Ze ondervinden dat iets vluchtig lezen soms niet volstaat, dat ze niet altijd kunnen terugvallen op hun fabuleuze geheugen.’

Kieboom is hoopvol, want de afgelopen jaren heeft ze, vooral in het lager onderwijs, een en ander zien veranderen. ‘Het is schrijnend dat in de meeste lerarenopleidingen nog altijd met geen woord over de problematiek wordt gerept, maar op het terrein beweegt toch wat. Steeds meer scholen pikken de signalen tijdig op.’ Of haar initiatief van de privéschool zo niet overbodig wordt? ‘Zou dat niet zalig zijn? Het zou betekenen dat geen enkel hoogbegaafd kind tussen de mazen van het net glipt.’ Maar dat is nog niet voor morgen. Haar school voor onbegrepen whizzkids komt er, maar het wordt geen school voor de lucky few.

Voor ik de school verlaat, geeft Kieboom me nog deze breinbreker mee. ‘Er is nauwelijks iemand die zich afvraagt wat het betekent voor een samenleving als zoveel hoogbegaafde kinderen uit de boot vallen. Onze intelligentie is onze enige natuurlijke grondstof, en net dat hebben deze kinderen op overschot. Van kleins af aan zijn ze getraind om out of the box te denken, om dingen op hun eigen manier onder de knie te krijgen, zonder gebruik te maken van methodes of systeempjes. Beeld je eens in dat je al dat talent kan ontginnen in plaats van het te verkwanselen. Welke wereldproblemen zij misschien kunnen oplossen.’

* De namen van de kinderen uit de time-outklas zijn veranderd om privacyredenen.

woensdag 27 juni 2012

Starry Night - Vincent van Dominogh



Je moet het maar kunnen ...
Iedereen speelt wel graag met domino-speeltjes maar dit is kunst !
Ik zou er absoluut het geduld niet voor hebben.
Knap !

dinsdag 26 juni 2012

Lange autotrips met kleine kinderen

Gelezen op www.peuteren.nl 

Zorg voor een goede voorbereiding en stippel van te voren al een goede route uit.
§ Rust goed uit voordat je aan de reis begint. Het autorijden is al vermoeiend genoeg en hoe uitgeruster je bent, hoe beter je tegen alles bent opgewassen.
§ Stop regelmatig om even je benen te strekken en doe dit op een plek waar je kindje ook even lekker kan rennen.
§ Laat je kindje altijd in zijn autozitje zitten en kom niet in de verleiding om hem op schoot te nemen.
§ Stel het snoepen zo lang mogelijk uit. Van veel snoepen zal je kindje snel misselijk worden. Maak liever van te voren wat fruit of rauwkost klaar.
§ Zorg voor een goede temperatuur in de auto en laat je kindje nooit in de brandende zon zitten. Geef je kindje bij warm weer voldoende te drinken. Dek eventueel zijn ramen af met zonneschermen of doeken.
§ Een nat washandje kan voor een lekkere verfrissing zorgen.
§ Speel het spelletje: Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en de kleur is...
§ Zet een leuke liedjes CD op en zing gezellig mee. Het is aan te raden de CD al een aantal keren te draaien voordat je op reis gaat, zodat de liedjes al een beetje bekend zijn.
§ Laat je kindje zijn ogen dichtdoen en schrijf met je vinger een letter op zijn hand. Hij moet raden welke letter je hebt geschreven. Als letters nog te moeilijk zijn, kun je het natuurlijk ook met vormen doen (vierkant, driehoek, cirkel, etc).
§ Iedereen doet zijn ogen dicht (uiteraard behalve de bestuurder) en raadt welke kant de auto oprijdt. Links! Rechts! Degene die het fout roept, die is af.
§ Neem een leuk voorleesboek mee en lees een paar leuke verhaaltjes voor.
§ Als je kindje een plankje voor zich heeft, kun je natuurlijk papier en een paar potloden meenemen, zodat hij een tekening kan maken. Een kleurboek is natuurlijk ook een leuk idee.
§ Maak leuke woordjes van de lettercombinaties van de nummerplaten op auto's die je tegenkomt. Elke letter is dan de eerste letter van een woord.
§ Met plastic plakplaatjes, kan je kindje het raam mooi versieren. Het is weer makkelijk te verwijderen zodat hij weer opnieuw kan beginnen.
§ Begin een verhaaltje te vertellen en laat je kindje het verhaaltje afmaken.
§ Speel het spelletje: Wie ziet de eerste...? (Rode auto, vrachtwagen, zwarte auto, vrouwelijke chauffeur, bus, etc). Maak van te voren alvast een lijst met onderwerpen. Je kunt er natuurlijk ook kleine briefjes van maken en deze uitdelen. Heb je het juiste onderwerp gezien? Mag je een nieuw briefje pakken. Degene met de meeste briefjes heeft gewonnen.
§ Maak van te voren een soort bingobriefjes met een paar onderwerpen erop, bijvoorbeeld: zwarte auto, politieauto, vrachtwagen, molen, etc. Als je een voorwerp ziet wat op je briefje staat, mag je hem wegstrepen. Degene die als eerste zijn briefje vol heeft, heeft gewonnen. Je kunt natuurlijk ook varií«ren door meer exemplaren te moeten zien, van een bepaald onderwerp. Dus bijvoorbeeld: 3 belgische nummerplaten, 5 rode auto's, 4 witte vrachtwagens, etc... Voor de kleinere kindjes die nog niet kunnen lezen, kun je natuurlijk ook met plaatjes werken.
§ Speel het spelletjes woordslang: de één noemt een woord, de volgende moet met een woord komen dat begint met de laatste letter van het vorige woord. Je kunt het moeilijker maken door voor een bepaalde categorie te kiezen (dierennamen, steden, landen, etc).
§ Tel bepaalde dingen die je tegenkomt, bijvoorbeeld: rode auto's, molens, vrachtwagens, koeien, etc. 
§ Neem een persoon, voorwerp of dier in gedachte en laat je kind door middel van vragen raden wat je in gedachte hebt. Je mag alleen antwoorden met 'ja' of 'nee'. Als hij het heeft geraden, dan mag hij een persoon, voorwerp of dier in gedachte nemen.
§ Neurie een liedje en laat de ander raden welk liedje dit is. Als iemand het raadt, mag diegene een liedje uitkiezen.
§ Speel het spelletje: Ik ga op vakantie en neem mee: een..., ik ga op vakantie en neem mee: een... en een ... Degene die als eerste een fout maakt, is af.
§ Speel het spelletje: Geen ja en geen nee. Wie het langste volhoudt geen ja of nee te zeggen, heeft gewonnen.
§ Een uiterst rustig spelletje: Wie kan het langste zijn mond dichthouden?
§ Zeg een willekeurig woord en de ander moet daar een (bestaand) woord op rijmen. Degene die uiteindelijk geen woord meer weet, is af. Voor de allerkleinste hoeft het niet persé een bestaand woord te zijn, het is al heel goed als hij weet hoe hij moet rijmen.
§ Een walkman met leuke kinderliedjes of een luisterverhaal. Zeker handig als er meerdere kinderen in de auto zitten of wanneer je zelf al die kinderliedjes een beetje zat begint te worden.
§ Geen zin om tijdens het autorijden zelf voor te lezen? Neem van te voren alvast een verhaal op wat je voorleest op een cassettebandje. Zo hoort je kind tóch je stem en jij kunt je gewoon op de weg concenteren.
§ Je kunt van te voren natuurlijk ook alvast wat kinderliedjes zingen en opnemen...
§ Geef baby's (vanaf 1 jaar) 'fingerfood', kleine, lekkere eetbare spullen om mee te kliederen. Denk hierbij aan popcorn, soepstengels, peuterchips, etc.
§ Vergeet zijn favoriete knuffel niet!
§ Lievelings speelgoed is natuurlijk altijd prettig om bij de hand te hebben. Houdt er wel rekening mee dat hij ermee kan gooien, dus liever geen harde materialen.
§ Er zijn (goedgekeurde) plankjes in de handel voor over het autostoeltje. Hierdoor heb je meer mogelijkheden om je kindje te laten spelen (puzzelen, lego, tekenen, etc)
§ Als je kindje al wat ouder is kun je hem een dagboekje geven met stiften, tijdschriften en folders van jullie vakantiebestemming. Hij kan dan een vakantiedagboek maken met plaatjes en tekeningen erin. Onderweg en in de loop van de vakantie kun je vervolgens allemaal spulletjes verzamelen die er vervolgens in geplakt kunnen worden (suikerzakjes, folders van wegrestaurants, bonnetjes, servetten, et cetera).
§ Pak van te voren een paar kleine kadootjes in die je om het uur aan hem kan geven. Denk hierbij aan: handpopjes, (raam)stickers, potloden, kleurboek, bellenblaas etc.
§ Een eigen stuurtje, zodat hij kan 'mee rijden' is een gegarandeerd succes.
§ Om het speelgoed bij de hand te hebben, kun je zakken maken met allemaal vakjes waar je zijn spullen in kunt opbergen. Dergelijke zakken zijn wellicht ook te koop.
§ Met afwasbare stiften (stiften voor Whiteboards) kan je kindje gewoon op de ramen tekenen. Met een nat doekje kunnen ze het zelf uitvegen en weer opnieuw beginnen.
§ Laat je kindje zijn oogjes dichtdoen. Geef hem iets in zijn hand en laat hem raden wat het is (uiteraard zonder dat hij kijkt).
§ Vanaf vijf jaar staat een gameboy garant voor urenlang speelplezier.
§ Even een financiële investering: een draagbare DVD-speler met zijn favoriete film! Je hebt voorlopig geen kind aan hem...
§ Twee kinderen op de achterbank? Zet een klein kratje met deksel tussen de kinderen op de achterbank. Zo hebben ze een armleuning én opbergruimte voor hun spulletjes. Daarbij geeft deze afzetting gelijk minder gelegenheid tot ruzie omdat ieder nu zijn eigen plekje heeft.
§ Laat je peuter aan zijn favoriete knuffel vertellen wat er allemaal buiten te zien is.
§ Vergeet ook de terugreis niet! Bewaar wat nieuwe zoethoudertjes voor de terugreis.
§ Is je kindje nog een baby? Dan kan een knisperboekje, rammelaar, bijtring of sokje met een belletje eraan al heel leuk zijn.
§ Noem een dier en je kindje moet het geluid erbij maken. Wat doet een koe? Wat doet een schaap? Draai de rollen ook eens om.
§ Koop van te voren een stickerboek en laat hem lekker stickers plakken.
§ Een toverlei is voor meerdere leeftijden een groot vermaak.
§ Zing eens een kinderliedje expres fout en laat je kindje de fout ontdekken. Zing het vervolgens samen goed. 
§ Speel het spelletje 'koe-paard-hond'. Als je een koe of paard tegenkomt, moet je je mond dichthouden totdat je een hond tegenkomt.
§ Neem een paar poppenkastpoppen mee en voer een stukje op vanaf de voorstoel voor het publiek op de achterbank.
§ Maak een speciaal koffertje voor je kindje, waarbij je de inhoud aanpast aan zijn leeftijd en interesse. Er zijn van die plastic akte-koffertjes te koop, met dit koffertje hebben ze gelijk een harde ondergrond op schoot. Dingen die je erin kunt stoppen zijn bijvoorbeeld: tekenblok, stiften, kleurpotloden, casettebandje met muziek of luisterverhaal voor in de walkman, nieuwe autootjes, lievelingssnoepjes, Donald Duck, Sesamstraat, kleurboek, Teletubbies, etc. Voor de terugweg vul je het koffertje weer opnieuw.
§ Als je kindje al iets ouder is kan hij met wat fruit (van te voren klaar gemaakt) en een saté-stokje een lekkere fruitstick maken. En daarna natuurlijk lekker opeten!
§ Laat je kindje ook eens (uiteraad in zijn autostoeltje) voorin zitten! Let er wel op dat er op zijn plaats géén airbag zit.
§ Laat je kindje woorden bij letters verzinnen. Dus bijvoorbeeld de A is van aap, de B is van brood, etc.
§ Speel het spel: Kleur bekennen. Iedere speler noemt een kleur. Het gaat erom wie het eerst tien dingen in die kleur heeft gezien. Het kan alles zijn.Auto's, verkeersborden, kleding van medeweggebruikers, gebouwen, etc.
§ Zorg ervoor dat het autostoeltje hoog genoeg is, zodat hij lekker naar buiten kan kijken.
§ Neem een bal mee voor onderweg. Als je een pauze houdt, kan je kindje even lekker achter de bal aan rennen.
§ Neem een (leeg) plastic tasje mee voor het afval onderweg.
§ Er zijn flessenwarmers die je op de sigarettenaansteker kunt aansluiten.
§ Bij tankstations of wegrestaurants kun je de baby verschonen.
§ Houd een plekje op de achterbank vrij (mits dit mogelijk is) om bij je kindje te kunnen zitten.
§ Neem mee: keukenrol, verfrissingsdoekjes, fles water, rijstwafels of biscuits.
§ 's Nachts rijden is minder warm, maar zorg er wel voor dat je zelf bent uitgerust.
§ Betrek een oudere kleuter bij de keuze en voorbereidingen van de vakantie.
§ Zorg ervoor dat zijn maagje een beetje gevuld blijft. Met een lege maag loopt hij ieder de kans misselijk te worden.
§ Parkeer je auto het liefst tijdens de pauzes in de schaduw.
§ Zet geen twee ramen tegen elkaar open.
§ Bij de ANWB kun je informatie krijgen over de rustplaatsen met speelgelegenheid. Zo kun je de reis in stukjes hakken en blijft het voor kinderen overzichtelijk. Bij de ANWB zijn er kinderkaarten te krijgen voor wat oudere kinderen. Zo kunnen zij zelf een route volgen. Natuurlijk kun je van te voren ook zelf een kaart maken met allerlei leuke plaatjes van bezienswaardigheden onder weg. Je kunt op deze kaart van te voren al de stopplaatsen aangeven.
§ Maak een (broek)riem vast aan de deur of chauffeursstoel. Doe door alle gaatjes een touwtje en maak daar de favoriete speeltjes aan vast. Zo kunnen de knuffeltjes en/of andere speeltjes van de allerkleinsten niet vallen en hoef je niet al je spieren te verreken om iets van de vloer, (schuin) achter je te pakken.
§ Zonneschermen van favoriete vriendjes zijn erg populair bij kinderen. Ze zullen onderweg hele verhalen verzinnen met hun favoriete vriendje in de hoofdrol.
§ Koop een goedkope wegwerpcamera, zodat je kind op de tussenstops foto's kan maken! 

maandag 25 juni 2012

Reisstress

Nog heel effe en de vakantie begint en stilaan ontwaar ik "reisstress".
En verdikke, dat is érg ... Vroeger in mijn/ons vorig leven, boekten we een vliegtuigticket, een Lonely Planet, bezoekje aan het Tropisch Instituut en weg ... Vijf, zes weken naar het andere eind van de wereld.

Nu is reizen voor mij "stress".
Ligt het aan de kinderen, aan de bestemmingen, aan de manier van reizen, heb geen idee ...
Nu ook weer ... Vorig jaar was Denemarken nog makkelijk reizen (hemel, ik ga het nog missen).
De camper zorgde ervoor dat je kon bollen zoals je wilde.  Je stopte ergens om iets te bezoeken, je kon makkelijk iets klaar maken om te eten. Geraakte je niet op je bestemming, geen probleem dan maakten we gewoon een tussenstop.

Maar nu ? Nu moeten tot vier keer toe ellendig lange afstanden doen (allez, in mijn ogen toch, een Amerikaan zal er al gauw mee lachen).  En ik vraag mijzelf af, welk zijn de beste opties :


A) de ochtend zelf vertrekken en heel de dag met jengelende kinderen zitten, een snikhete auto, urenlange files
B) 's nachts rijden met slapende kinderen maar in het donker, vechtend tegen slaap en vermoeidheid
C) de avond ervoor al vertrekken en hopen dat je kinderen slapen, je geen files hebt, je kan doorrijden en niet oververmoeid geraakt zodat je tegen 2am in je bedje ligt

Ik weet het niet, ECHT niet ...

zondag 24 juni 2012

To Twitter or not To Twitter : NOT !


Twitter : is een internetdienst waarmee gebruikers korte berichtjes van maximaal 140 tekens publiceren. Het is een sociaalnetwerksite waarop men zichzelf, zoals bij Facebook, een profiel en een avatar kan aanmeten.
De activiteit bij het gebruiken van Twitter heet twitteren (of tweeten), dat kwetteren betekent. Het logo van Twitter is een vogeltje. Twitteren komt neer op in real time communiceren via een microweblog op een pc, mac of gsm, smartphone of andere mobiele apparaten met een internetaansluiting. Door de combinatie van webloggen met instant messaging wordt het microblogging genoemd.
Oorpronkelijk was de vraag van de dienst "Wat ben je aan het doen?". Nu is het "Wat gebeurt er?"[3] Iedere twitteraar kan op elk moment van de dag in maximaal 140 tekens vertellen waar hij/zij mee bezig is, wat hij/zij van plan is of wat hem/haar bezighoudt. Er zijn ook mensen die vooraf aankondigen dat zij bij een evenement aanwezig zijn en met anderen, al dan niet aanwezig bij het evenement, willen twitteren. Dit creëert een virtuele aanwezigheid.
Twitter wordt steeds vaker ook door bedrijven ingezet als marketing tool. Twitter kan gebruikt worden om makkelijk contact met de doelgroep te onderhouden en naamsbekendheid te verkrijgen.[4]

Twitter .. een aantal maanden geleden besloot ik een twitteraccount aan te maken.
Onder het mum "je moet mee zijn met uwen tijd meid".

Maar, eerlijk ? Ik vind er geen bal aan ... Ik tweet af en toe eens domme hersenpinsel en publiceer een foto links en rechts maar ... Wie leest zo'n dingen ? Niemand toch ?

Volgen vind ik wel plezant, ik gluur graag binnen bij oa. De Drie van K3 en ben ook best nieuwsgierig naar de hersenspinsels van oa. Siska, Sam, Peter, Karl etc.

Mensen die mij volgen zijn reclame-makers die ik er momenteel door mijn onhandigheid niet af krijg. Zo heb ik een volger van het blad Margriet, een volger die mij proteine-shakes wil aansmeren en ook eentje die denkt dat hij mij op financieel vlak nog verder kan uitbuiten.

Neen, ben niet verkocht.  De voorstanders mogen mij altijd overtuigen van verder te "tweeten" of mij tips geven want ik snap er nog steeds geen jota van !!!

zaterdag 23 juni 2012

Gers Pardoel - Ik Neem Je Mee



Nooit te laat om dingen te ontdekken. Hij stond op Pinkpop en toen vond ik ik er niet veel aan ...
Maar ja, de dochter van vier komt er dan mee af en dan moet je wel ...
Tot we het clipje ontdekten .. En meteen overstag.
Dit is gewoon true love !!! Altijd verliefd tot op het einde van je dagen.
Schoooooooooooooon !!! Story of my live .. Alleen het huwelijk ontbreekt hier nog :o(

vrijdag 22 juni 2012

Instagram camera : hebben !

Gelezen in de Standaard :

Socialmatic, de Instagram-camera die enkele conceptontwikkelaars enige tijd geleden bedachten, zal binnenkort echt te koop zijn. Enkele privé-investeerders hebben zich achter het project geschaard en laten deze maffe camera in productie gaan.

Enkele weken geleden was de Socialmatic niets meer dan een concept, ontsproten aan het brein van de creatievelingen van ADR Studio. De camera ziet eruit als een Instagram-icoon, maar kan echt fotograferen, heeft een aanraakscherm aan de achterkant en kan zelfs de retrokiekjes meteen afdrukken met de ingebouwde printer.

Met de hulp van enkele privé-investeerders kan ADR Studio binnenkort niet alleen een werkend prototype maken, maar zal de Instagram Socialmatic ook echt in productie kunnen gaan.
Het is nog te vroeg om te kunnen zeggen wanneer en waar deze maffe instant camera te koop zal zijn, en hoeveel het gadget zal kosten, maar het is alleszins een speeltje om naar uit te kijken.

tIs echter wel zo dat wij een Polaroid camera hebben, die een dezer hersteld zal worden.
Soit ... Mocht dit hebbeding betaalbaar zijn dan is NIETS of NIEMAND nog veilig voor mijn oog en ben ik officieel verslaafd !!!!

donderdag 21 juni 2012

De Efteling

De Efteling ... Zo meen ik mij te herinneren, een sprookjesbos dat werkelijk ELK kind super vind.
Maar, in tijdens van pc, i-pad, too many toys & stuff een risico. Want, welk klein kind kent nog de klassieke sprookjes ? Afwachten dus wat de Madammen er van zouden vinden.
De Efteling ... Als kleine deugniet herinner ik mij nog de dansende schoentjes. Niet zo zeer omdat ik deze zo geweldig vond maar eerder omdat ik toen niet beter vond een koprol te doen over de leuning en ei zo na tussen de schoenen te belandden. Soit ...
De Efteling ... Inkomprijs : EUR 33,- voor kinderen vanaf 3 jaar ! Auch ... slaat heerlijk tegen ! Ik begrijp niet dat een klein kind dezelfde prijs moet betalen als een volwassene.  Maar, zal wel aan mijn logica liggen die waarschijnlijk niet logisch is.  Gelukkig had ik dit weekend goesting om de gierige pin uit te hangen (zo zijn de Nederlanders toch ook met hun sleurhutten volgepropt met voeding) en koos ik voor bergen sandwiches, heerlijke cake, fruit en sapjes. Ne !

Het duurde eventjes voor we het Sprookjesbos gevonden hadden want het park is groot ... zéér groot en ik was heerlijk lui om het plan deftig te bestuderen.  En ja, in het tijdperk van snelheid en kleine kleuters die te snel denken groot te zijn, sloeg de verveling al snel toe. De dames wilden actie en attracties.  En net dan willen ze een boottochtje op het meer maken van ruim 30 minuten ... Grrr ...

Wisten vooral te bekoren; Langenek, Olle-bolle, de trol (of vond mama die vooral geweldig) en de Sprookjesboom (maar ja, daar heb je een film van !). 

Dankzij het interessante boottochtje, een licht verdwalen in het Sprookjesbos en het lang aanschuiven aan de autootjes,  kwamen we pas om 17u40 aan in het 1001-spektakel en ging de deur pal voor onze neus pottoe.  Auch ... Het park sluit "al" om zes uur en dat betekent dat de attracties al vanaf half zes sluiten (het was nochtans nog geen Nederland/Portugal). Mmmm ... mijn gevoelens over de Nederlanders zijn er niet door verbeterd.  De deur pal voor twee vierjarigen sluiten ... Leg het maar eens uit !!!

Neen, is het chauvinisme, een lichte Oranje-haat maar .. Plop weet mij (en mijn kinderen) momenteel meer te bekoren. Het kan uiteraard ook aan de opvoeding liggen, misschien moet ik de oude, klassieke sprookjes vanonder het stof halen.  Maar, eerlijk ... ik vond die sprookjes als kind altijd een beetje creepy ..



woensdag 20 juni 2012

Modern Art@Kato's

Kato, modern art, june 2012

Soms ben ik gewoon HEEL trots op mijn meisje !!!!!

dinsdag 19 juni 2012

Het EK !

U denkt dat vrouwen niet van voetbal houden ? U hebt het mis !

Ploetermoeder kijkt graag voetbal. Ploetermoeder ging vroeger als klein meisje mee naar Beerschot en werd op latere leeftijd een fan van Blauw/Zwart. 
EK en/of WK, het was altijd feest bij ons thuis. Zo erg zelfs dat mijn ouders het huis uitvluchtten wanneer ik weer riep te foeteren op een zoveelste vuil spel.
Ik groeide bovendien op in een jongeswijk en was dus bijna verplicht om te leren sjotten ... En wat is er leuker dan pleintjesvoetbal ? En vandaag ook, geef mij een bal en ga ik ga als een agressieveling tekeer tegen onze tuinmuur.

Nu, eerlijk .. Het voetbal is niet meer wat het geweest is.  Agressie, potje stampen, theater .. We kennen het allemaal.
En nu ook, wie zit er achter de buis ? Ploetermoeder en niet Het Lief .. Neenee, Het Lief kijkt geen voetbal.  Veel schoons heb ik nog niet gezien, hopelijk brengen de volgende rondes wat meer spektakel. Is mij vooral bijgebleven (buiten het verdiende exit Oranja) ... Ierland ! Ik heb nog nooit zo'n massa supporter weten zingen voor hun verliezende ploeg, prachtig !

Mogen voor mij verder : Italie, Portugal en Spanje. (noot : dit bericht werd vorige week reeds opgeslagen als concept !)

De knapste spelers, de knapste tenues, het mooiste spel (alhoewel ... ). 
Naar mijn gevoel kunnen Italie en Portugal ook ferm theater spelen.
Knappe sjotters ? Ik houd eerlijk gezegd niet van voetballersbenen (staan zo'n beetje héél erg krom) en bovendien kan ik niet tegen tatoeages.  En het is vandaag de dag een sport om een voetballer te vinden zonder tatoe !


Mmm, moet er dan winnen ? Spanje ????  Kan Spanje winnen ? Ze spelen - naar mijn gevoel - momenteel wel het mooiste voetbal ! We shall see ...

Wordt er door mij gemist ... COLINA ! Bij deze dus nog even een ode aan Colina : jij maakte het voetbal altijd net dat ietsje mooier om naar te kijken ! Bedankt !




maandag 18 juni 2012

De Roompot or not ?

Bungalowparken .. Als je mij er tien jaar over gesproken had, had ik je gek verklaard. Geen haar op mijn hoofd dat er aan zou denken om te logeren in een bungalowpark.
Maar toen kregen we een vakantiebon via het werk en ging ik overstag ... Een midweek naar Centerparcs en warempel het viel best mee, vooral als waterratje (Les Trois Forêts in France).

Nu, persoonlijk vind ik Centerparcs té duur waardoor we al snel op zoek gingen naar varianten.
De Roompot werd uitverkorene en vorig jaar was dit ook een groot succes met drie gezinnen en ettelijke kinders (Roompot Domburg).

De Nederlanders zijn helden in het maken van vakantiehuizen en weten perfect wat een gezin met kleine kinderen wenst. So far, so good. Ik vond het super dat onze bungalow een wasmachine, droogkast én droogrek had ... Een bolderkar en heel wat kindervoorzieningen. G E W E L D I G !

Eerder dit jaar ontvingen we via Libelle de mogelijkheid om voor een voordeeltarief naar De Roompot te trekken en wat deden we .. Roompot, Efteling en Beekse Bergen combineren.
Dat stond er dit weekend te gebeuren ...

Helaaaaaas was ik ettelijke maanden vergeten dat het EK er ook aankwam en was ik naïef te denken dat de Carnavalvierende Nederlanders zouden opteren voor een feestweekend in de Roompot wat toch omschreven wordt als een kindvriendelijke en rustige vakantieplek.

Bij aankomst vrijdagnamiddag (ja sorry, we waren een beetje lui in het gezin) kreeg ik het al meteen koud en warm ... Over ons een bungalow met tien jonge kerels, links van ons een bungalow met marginale Hollandse wijven en achter ons een nog grotere bungalow met nog marginalere jonge kerels.  Daar stonden we; twee gezinnen met kinders tussen twee en vier ...

Ik hoef er niet nog verder een plaatje van te maken.  De eerst nacht was al meteen "Het is een nacht, die je normaal ... " (u kent het liedje wel).  Carnaval tot in de meest extreme vorm. Tot vijf zes uur 's morgens één massa feestende schlagerzingende Nederlanders die duidelijk niet tegen het Nederlandse pisbier kunnen. Tja ... Wat doet een mens dan  om zeven uur 's morgens wanneer onze kinders wakker zijn "Oooooh wat zijn de kezen stil" .... Brullen, gillen doorheen het park.
De avond nadien deden ze het feestje gewoon nog een keertje over.

Tja ... exit Belgie ... Na twee slapeloze nachten, gebroken flesjes bier voor onze deur en een bende zatte Nederlanders hadden we er genoeg van.  En gelukkig voor ons ... 's avonds stond de bus al klaar ... Exit Nederland.  En ja hoor ... "Ooooooh, wat zijn de kezen stil" ...  Heb zelden zo hard genoten van een portie voetbal en zelfkennis is een meerwaarde ... Ze hadden reeds hun zwarte rouwplunje aan.  Proficiat Nederland met deze zelfrelativering ... !!! Bravo.

donderdag 14 juni 2012

The Afghan Whigs - See And Don't See



“We’re from the future, where the present is the past,”

Laat ons hopen !!!

The Afghan Whigs in concert !

Een concert van The Afghan Whigs is altijd afwachten zegt De Vriend.
Als hij goesting heeft, is het dik in orde en anders heb je pech.
Plaats van het gebeuren, Het Koninklijk Circus van Brussel, prachtige (afgeleefde) locatie, klein ook, ideaal voor een intiem onderonsje met Greg Dulli !
Acht uur stond er op het ticket dus racen maar weer naar Brussel ... En wachten maar. Op een gegeven moment kreeg ik het alvast op mijn heupen omdat ik al het gevoel had van "hij heeft geen goesting".

In een ver verleden vond ik de band top, CDs heb ik niet maar wel ergens cassettekes, want, beste mensen, de band werd hier echt bekend in het Verre 1994 (nochtans bestonden ze al veel langer)! En toen had Ploetermoe nog geen CD-speler maar een enorm grote hoeveelheid cassetjes want ... Het was het begin van de "grunge" en ik ben een grunge chick (en lap, in Humo verklaart hij geen grunge band te zijn)! Soit, .. probleem is dat ik vandaag de dag geen cassetjes meer kan spelen en dus ook niet meer geluisterd had naar hun vroegere albums.  Een beetje lastig want de nummers zaten diep, héél diep.

Maar niet getreurd, ... Het Circus is klein, de groep wat ouder en rijper en de fans dus ook al een beetje ouder, afgeleefder en écht fan ... We hadden bovendien het geluk ergens van voren te staan dus echt mee zingen was niet nodig, dat deden de anderen wel ... Ogen toe en genieten maar. En dat heeft iedereen gedaan van het begin tot het einde, Greg was in form ... Greg zag er fris uit, iedereen content.  Mijnheer is duidelijk iets gezonder gaan leven.

Het was een aaneenschakeling van emoties, harde nummers verwoven met zachte nummers. Was het zachte nummer voorbij bleef je even bedrempeld achter bij de start van het hardere werk (allez, mijn gevoelens he !).  Snoeihard tempo vond ik, kreeg niet de tijd om alles even te laten bezinken.
Ben wel zeer content dat ik ondertussen op maat gemaakte oordoppen heb, het geluid was niet altijd in orde en door mijn oordoppen had ik geen last van de niet altijd zo zuivere stem.

Nu, ik ben gen journalist en heb zero muziekkennis .. Voor de echte verslaggeving stuur ik je graag door naar Focus Knack ... http://focus.knack.be/entertainment/muziek/muzieknieuws/afghan-whigs-koninklijk-circus-een-emotionele-splinterbom/article-4000116571079.htm

De setlist geef ik wel nog mee ... Kwestie van nog eens na te genieten ...
Crime Scene, Part One / I’m Her Slave / Uptown Again / What Jail is Like / Going to Town / When We Two Parted + Over My Dead Body / Gentleman / Crazy / Somethin’ Hot / My Enemy / See and Don’t See / Lovecrimes / 66 / Debonair / Bulletproof / Summer’s Kiss / Faded // Come See About Me / If I Were Going / Milez Iz Ded / Kiss the Floor.

Waarom 24 uur op een dag ?

"Waarom" .. een vraag die ik hier dagdagelijks te horen krijg, vooral dan van de oudste.
Om zot te worden want ik ben nogal sec in die dingen en begin dan meteen een hele uitgebreide uitleg terwijl het waarschijnlijk veel makkelijker kan.

Soit ... Daarnet vroeg ik mij af waarom er 24 uur in een dag verrekend werden .. ooit .. Want, hemel ik kom niet toe met 24 uur.

Staan/stonden deze week op de planning :

Alle dagen werken, een late op donderdag, een zaterdagvoormiddag (en fris dat we waren)
Drie keer lopen (ondertussen herleid tot twee keer, regen dwarsboomde mijn planning)
Bloggen (kweet het, waarom ?)
Een juwelenavond bij buurvrouw A, een sjakosjenavond bij buurvrouw E.
Koken voor zeven mensen ... waaronder spaghetti, cake en tiramisu.
Werken in de tuin (het was nodig), een trouwreceptie, een etentje met de ouderraad, een etentje met twee female colleague's om es goe te roddelen :o) ...
Twee verjaardagsfeestjes voor K. (waren de eerste dit jaar, was al overbezorgd)
Een concert in Het Koninklijk Circus; Afghan Whigs ! (+ Quickskeu, traditie)
Het invullen en berekenen van de belastingbrief (wat gemiddeld twee tot vijf uren in beslag neemt)
Inpakken voor een Roompot Trip om De Efteling en De Beekse Bergen te overvallen met een bezoek
Inpakken betekent dus ALLE kledij van alle gezinsleden maar ook de nodige voedingswaren, poetsspullen, zwemgerief, schoenen (!!!), buggy's, lakens, handdoeken  ....  STOP !
Het huishouden ie. koken, poetsen, strijken, wassen, boodschappen, machientjes draaien (!!)
Voetbal en tennis kijken ! Hup Hup Oranje ... Spijtig :o)) (dikkenekken ! Italy rules)
De vakantie proberen inplannen want ... een van de eetcollega's zit in de buurt
Birckenstocks bestellen via een overjaarse computer (wat gemiddeld twee tot vijf uur in beslag neemt)

Quality Time met Lief & Kinderen !

Neen, eerlijk .. Dit is zelfs teveel voor een Ploetermoeder met een grondige agenda en een stipte planning ... Wordt er echt moe van !
Zeven dagen van 24 uur .. In principe verlangt mijn nederig lichaam 8 uur slaap .. Maak er 6 uur van en dan kom ik er nog niet .. En toch gebeurt het !!!

En wat die tijdsmeting betreft ... watch this : http://nl.wikipedia.org/wiki/Tijdmeting
Zeker es lezen ...

dinsdag 12 juni 2012

Poetsen vs. Perfectionisme .. fout !

Een Ploeterverhaal !

Al lang geleden en trouwens al érg lang geleden dat ik eens lopen zeuren heb (als ik dat al gedaan heb op de blog !). Ploetermoeder(gezin) én poetshulp gaan hier niet samen ! En dat frustreet mij énorm ...  Ze zeggen altijd "wat je zelf doet, doe je beter" .. Als je dan van het perfectionistische soort ben zoals ikzelf, is dat een ramp.

Mijn huis moet pico bello in orde zijn .. En simpel : dat lukt niet met twee kinderen, twee fulltimers, twee sporters en een blogverslaafde ... Het gevolg is dat ik zo goed als dagelijks stofzuig én dweil.
Van mijn badkamer moet je kunnen eten.  Bijna dagelijks ben ik dus bezig met mijn kranen te doen glimmen, mijn wc-pot uit te poetsen etc.  Ziekelijk ? Neeje ...

Soit, in een vorig leven woonden we in een appartement met ons tweetjes en hadden we een poetshulp. Waarom weet ik niet meer want als ik mijn leven van toen vergelijk met mijn leven nu ... Zeeeeee-en van tijd ... Maar ja, alle vrije tijd ging toen naar fietsen, fietsen, fietsen én reizen.
Ook een beetje uit medelijden, de dame in kwestie kam wekelijks onze appartementenhal poetsen en ze kon de extra centen wel gebruiken.

Ging allemaal goed toe ik beviel van de oudste en zij de avond dat ik thuis kwam belde met haar GSM met de vraag of ze mij mocht bezoeken. Toen ik haar vertelde dat het niet echt paste, kreeg ik de melding dat ze voor de deur stond en wel heel zeker wist dat we thuis waren en geen bezoek hadden. Poetshulp buiten .. En gelukkig iets daarna verhuisden we naar onze huidige woonst.

Op zoek naar een nieuwe hulp ... De eerste die zich aanmeldde had blijkbaar wat problemen met Nederlands.  Toen we haar uitdrukkelijk vroegen om onze inox gasvuur niet te bepotelen, ging zij dezelfde dag te keer met een schuurborsteltje .. Exit poetshulp nummer twee ...

De volgende meldde zich vrij snel maar toen ik haar betrapte tijdens dweilen-met-1hand had ik er ook al snel genoeg van .. Exit poetshulp nummer drie ...

En toen kwam K.  K. was super enthousiast, zag de kinderen graag, deed haar best ... Maar als K. gepoetst had, rook ik dat niet ... Als ze om vijf uur gedaan had en ik kwam om half zes van mijn werk, rook ik nooit dat ze gewerkt had.  Toen ik haar meldde dat ze wat meer zeep mocht gebruiken, kreeg ik een sneer dat dat zeer slecht is voor de slijtage van je woning (que ?).  Ik liet het varen, moest bevallen van nummer twee ... En toen begon het .. K. eiste geld voor haar vakantie naar haar thuisland. K. eiste meer geld in het zwart want ze vond de verdiensten met dienstencheques ondermaats ... En zo ging het maar verder .. Ik ketste dan terug dat ze maar beter moest werken. Deed ze in het begin het hele huis, merkte ik op dat ze meer en meer begon te foefelen ... Elke keer moest ik gewoon alles opnieuw doen .. En toen op een dag was ze zelf weg, exit poetshulp nummer vier ...

Na lang overwegen toch maar overstag gegaan om nog eens te proberen ... Poetshulp nummer vijf kwam niet eens opdagen op de afspraak.

Gevolg is GEEN poetshelpers meer in mijn huis ... Gevolg is dat ik nu gewoon continu bezig ben met poetsen, strijken en mij dood erger wanneer de kinderen rijst eten, zwemmen in bad, binnen/buiten in de tuin racen, cracotten eten in de living, teveel speelgoed laten rondslingeren (en ocharme, die van mij zijn al flink gedresseerd want ruimen beiden op), crocs die overal rondslingeren (en believe me, dat zijn er veel) etc. 

Mijn meubels worden nu zodanig geplaatst dat ik er perfect tussen kan met de stofzuiger (bv. een bedje dat op de exacte afstand van de muur staat), de aanschaf van een mega goeie Dyson voor het gelijkvloers, de oude stofzuiger die boven staat, overal een bus Mr. Proper, een microvezel doekje, emmer en Mr. Proper in de badkamer ... Er komt niemand bij ons binnen of hij/zij moet zijn/haar schoenen uitdoen, er hangen wel drie wc-blokjes in de pot, een mega bus dethol etc .. Maar, ziek ? Ikke ? Neeeeeeu ...

maandag 11 juni 2012

Lopen vs. looprokjes

Jawel, we lopen nog ... En goed .. Heb mijnen draai terug gevonden.
Na de Tien lukte het mij een aantal weken niet meer om boven de acht kilometer te gaan. Het was alsof mijn lichaam in overdrive ging en spontaan blokkeerde.

En dan na een feestje met teveel bier was hij er terug ... Afstand was geen probleem meer en de goesting terug. Zodoende dat we terug vlot drie keer per week halen met afstanden tussen de acht en veertien kilometer.  We maken tijd voor intervallen en vallen niet meer halfdood na 100m piste-rennen.  Het ochtendrennen lukt aardig, rond half acht vertrekken voor een uurtje en genieten van de dauw, zachte zon .. Soit, den drive is terug.

We surfen dus ook weer geregeld naar loopblogs, running sites en zodoende ontdekte ik het "looprokje". Het lijkt mij wel iets ... Niet dat ik vies ben van een loopbroek, verre van ... En lopen met een kort shortje is ook leuk.  Maar, zo'n rokje steekt nu toch mijn ogen uit.   Als dat zo lekker flappert in de wind .. Trouwens, een vrouw mag er toch ook leuk uitzien tijdens het rennen ? Of moet je dan weer opletten dat je het "niet zelf zoekt" als mannen dan omkijken en bijna met hun koersfiets tegen een verkeerspaal botsen ??

Nu, ik heb geen idee of er loopsters tussen de lezers zitten (ik hoop uiteraard stiekem van wel).  Maar, weet er iemand waar je leuke looprokjes kan vinden en van welk merk je dat best koopt ? Ga je dan voor een flashy kleurtje of zweer je trouw aan zwart ????
Laat het mij weten énne .. Dat er op zijn minst eens 1 iemand reageert op dit bericht .. Het geeft mijn zelfvertrouwen een boost :o))

zondag 10 juni 2012

Die Chinezen toch ...

In China is zaterdag een gekopieerd dorp ingehuldigd. Het gaat om het pittoreske Oostenrijkse dorp Hallstatt, werelderfgoed wegens zijn pastelkleurige huizen op de oevers van een schitterend meer. De Chinese versie is bestemd voor de rijke lokale gezinnen.

De Chinezen bouwden een kopie van het Oostenrijkse dorp Hallstatt.
Het nagebootste dorp bevindt zich op de oevers van een artificieel meer in de Chinese provincie Guangdong. Het subtropische klimaat dat daar heerst heeft echter niets te zien met het Oostenrijkse bergdorp.

De openingsceremonie in China gebeurde in aanwezigheid van een delegatie uit Hallstatt. Nochtans reageerden de inwoners aanvankelijk verontwaardigd op het nieuws dat hun stad zou worden nagebootst. Ze vonden dat ze voor een voldongen feit werden gezet, zonder voorafgaand overleg.

Zelfs de kerk en bekende engelenbeelden van Hallstatt werden nagemaakt in de Chinese versie, wat dan weer tot een religieuze polemiek leidde. In de Chinese pers benadrukten de projectleiders dat het onmogelijk was om een dorp van meer dan 800 inwoners volledig te 'kopiëren', maar ze gaven wel toe dat ze zich door het Oostenrijkse dorp lieten inspireren. Dat gebeurt wel meer in de Chinese vastgoedsector, stelden ze.

Onze vakantie deze zomer zal net dat ietsje anders voelen :o))

vrijdag 8 juni 2012

Mijn Nore'ke

Liefste Nore,

Jij bent mijn kadootje en je zal dat altijd blijven voor mij .. We hebben twee jaar geleden een valse start gekend maar met jouw verjaardag is de meest kritieke periode eindelijk voorbij.
De voorbije twee jaar waren zwaar ... Op een avond besloot het lot dat je ons moest verlaten, gelukkig waren we er op tijd bij en konden mama en papa op dat moment hun verstand laten primeren boven hun gevoelens. 

Heel wat onderzoeken later werd duidelijk dat je aan slaapapneu(s) leed, voor volwassenen niet zo ernstig maar voor baby's van twee maanden wel ... Want kleine baby's hebben niet de kracht om zelf terug in gang te schieten. De eerste zes maanden na deze akelige gebeurtenis stond ons leven opnieuw even stil.  De combinatie van loodzware nachten, borstvoeding en een Grote Meid die ons ook al heel wat ellende bezorgd had, zorgden voor heel wat druk en verdriet .. Onderzoeken links en rechts, hartmonitorren, bezoeken aan Leuven, niemand die op je wilde babysitten ...

En wij ? Op, leeg, verward en verdrietig ... Want ook met baby nummer twee vonden we de roze wolk niet. Twee jaar moesten we rekenen ... En reken maar, jij hield het ook nog eens twee jaar vol om ons elke nacht wakker te huilen omdat je dorst en honger had. Twee jaar schrokken wij ons 's nachts een ongeluk omdat de monitor ons rust liet en wij schrokken van het uur en je niet hoorden of je niet zagen verschuiven in je bedje.  Zelden zo tegen de tijd een trap opgecrosst.
Sinds een maand gaat het beter met je mama en papa ... Af en toe lukt het een nachtje doorslapen zonder in paniek naar je te komen kijken en voelen ...

Maar !!!

Liefste Nore,

Ondanks alles ben jij onze hartendief geworden.  Een kleine, guitige meid met kwajongensstreken.  Een meisje, kei stoer, fier ook ... Je mag nog zo ontzettend klein zijn maar je weet perfect wat je wil ... Vijf keer per dag verander je van paar schoenen, twee keer per dag verander je van outfit ... Je lacht ontzettend graag, schaterlachen ... Je draait iedereen rond je vinger met je lach, je mooie blauwe kijkers, je prachtige rossige krullen. 

Je haren, ahum ... We noemen je soms onze witte neger met je kroezelig krullenhaar dat werkelijk naar alle kanten steekt.  Je papa gaf je voor je twee jaar een Afro Kam in de hoop dat we eindelijk die knopen eens uit je haren zouden krijgen. 

Je wil je grote zus achterna en deinst voor niets terug ... Dat zorgt voor heel wat kwetsuren, wonden, blauwe plekken .. Op Spoed kennen ze je al en als mama en papa niet opletten, wordt er een dezer een dossier opgesteld ... Want overal klauter je op en val je even snel terug naar beneden. Niets is veilig, je kon niet stappen maar klauterde wel de glijbaan en de trampoline op.  Je kon niet stappen maar ging stoer je zus achterna op de trap !

Als je eigen schoenenarsenaal erdoor gedraaid is, begin je aan de schoenen van je zus.  Met alle gevolgen; overal struikel je over en val je pal op je hoofd ! En neen, die van je zus zijn ook niet voldoende, de schoenen van mama moeten er ook aan geloven. En laat het net de moment zijn dat mama beslist van een beetje vrouwelijker te worden door meer hakken te dragen ... 

Momenteel ben je nog iets te klein om naar school te gaan, dat zorgt voor helse taferelen.  Elke ochtend wil je met je zus de schoolpoort door, elke dag enorm veel verdriet als Zuslief trots de school binnen holt met haar boekentas bijna tegen de grond hangend en een lieve, jonge zus die verdrietig achter blijft. Maar, niet getreurd in januari is het jouw dag, je boekentas is klaar.

Praten doe je niet, waarom zou je ook ? Iedereen springt voor jou en we begrijpen je allemaal ... Als je dan toch wat woorden  uit, spreek je met een fiere Genste "Rrrrrrr" .. Straf, waar leer je dat ? Of zit zoiets ook in de genen ?

Je bent al ruim een jaar ontzettend vies van je pampers maar pipi op je potje ? Neeeeeu ...
Elke keer sta je fier recht doch zonder resultaat, uuuuuren blijf je proberen ... Maar het komt, meisje, het komt !

Nore,

Ik  zou je het liefst klein willen houden ... Een klein lief meisje dat tientallen keren per dag aan de borst hing ... Maar, met je twee jaar ben je een van de grootste knuffels die er rond lopen. Niets is zaliger dan jouw handje over mijn arm te voelen wrijven, je hand die mijn hand naar jouw kaakje trekt, je mondje die mij duizend zoenen geeft.  Kon ik al deze momenten maar vast houden maar helaas, jij ontwikkelt verder ... En gelukkig ook ... De poort naar het leven staat voor jou nog wijd open.  Geniet van je derde levensjaar meisje, een jaar met heel veel ontdekkingen.  Ontwikkel dat karakter van je maar verder, het is niet eenvoudig voor je mama en papa maar het is fijn te zien dat je weet wat je wil.  Xxxx

Je mamietje (zoals jij het zo mooi zegt)

Nore, twee jaar

Nore werd onlangs twee; onlangs is relatief, haar verjaardag dateert eigenlijk van 21 mei.
Maar, verjaren staat hier gelijk aan 1 lange week feest !
Ik houd van feestjes en mijn kinderen houden ook van feestjes dus verjaren is 1 langgerekt feest ...
We hadden bovendien geluk met het weer, jawel, ploetermoederen ging deze keer gepaard met zon !
Stond op het programma: een barbeque, een feestje met oma en opa, een feestje met alle familie-leden, een feestje met de meter, een feestje op de crèche ... Zalig toch !
Lekker eten, lekker drinken, zon, water, gelach en lots of presents ...
Nore liet het zich welgevallen, ze begreep het allemaal niet zo goed. De slingers, de hoedjes, de kaartjes, de kadootjes ... Maar, tegen het laatste feestje lukte een kadootje uitpakken zeer makkelijk, alles went zoveel is duidelijk !


donderdag 7 juni 2012

Een zomerse panty is hip !

Gelezen op het net :

Het is weer volop de trend om ook in de zomer een hele fijne huidskleurige panty te dragen die de imperfecties van je benen verdoezeld. De panty is als een soort make-up voor je benen, en is veel aangenamer dan een plakkende bruin zonder zon crème te smeren. Zo is de Shelina reeks van Falke een zeer dunne zomer panty die zelf de warmte weerkaatst waardoor je benen aangenaam fris blijven. Draag je graag open schoentjes of pumps, dan is de teenloze zomerpanty van Falke een must. Deze toeless panty bestaat ook in verschillende tinten, al naargelang je huidskleur. Nu is ook de toeless stay ups beschikbaar!

Mensen, ik ben hip ! Zoals ik eerder al vernoemde heb ik problemen met zomerse schoenen die dicht zijn, leder of geen leder, heel dikwijls staat het bloed in mijn zolen. Als ik een hak wil dragen, opteer ik soms voor huidkleurige panty's van Falke.  Eerder toevallig, een lieftallige dame van Veritas hielp mij bij het kiezen.
En nu blijkt het dus hip te zijn ! Dus, dames, ... ideaal voor het blote-benen-moment in juni !!!
Euh, kanttekening, verbergt geen blauwe/groene/gele plekken ! Voor de rest oogt het super natuurlijk en het stoort ook niet, alhoewel ik liever de wind op mijn blote huid voel.

woensdag 6 juni 2012

Weg ochtendhumeur



meer wil er niet over kwijt ... het zijn elke dag opnieuw pogingen om mijn vreselijk humeur te verbeteren .... En dat is deze keer goe gelukt ... Sorry mede auto-mobilisten, het was sterker dan mezelf.  Reminds me of the 90's ! Ik dacht dat het nummer van begin jaren 90 dateert; mijn eerste stappen in het fuifmilieu van scouts, chiro en jeugdhuistoestanden ... Voor zover ik meen te weten, ongeveer dezelfde periode als het nummer van Felix met "don't you want me" en de nummers van The Prodigy ... Zalige muziek om es goe los te springen ...Het zijn er maar enkelen van een stevig feestjaar :o) Er zouden er nog velen volgen ...

dinsdag 5 juni 2012

Blote benen ? denk het niet !

De maandag begon met bloten benen ... Tegen acht uur kwamen er echter al kousen aan te pas ...
A) mijn beide benen zagen groen/blauw van de blauwe plekken opgelopen op Pinkpop en het schoolfeest
B) het was toch wel een beetje heel koud
Het spijt me ... Blote benen in juni met regen ... Bedankt !

Ah ja .. Dat witte goedje op mijn laarzen ... Geen slagroom maar schoen-smeer-schuim ...
Dat is dat ziekelijk kantje van mij, een grote bus blink in mijn bureau zodat ik steeds met nieuwe laarsjes kan werken :o))

En ook de dinsdag was niet om over naar huis te schrijven ...
Toen ik deze ochtend mijn lelijke groene/gele plekken zag, ben ik meteen maar in een broek gestapt ... Het is toch al omzeep ... Ik probeerde nog met een zeer dun kousje maar helaas, mijn benen geven een groenachtig licht af ... Niets aan te doen, alles voor de medemens ...









maandag 4 juni 2012

Melk, koffie, water, wijn, thee, water

Melk, koffie, water, wijn, thee, water ... zo ziet een doorsnee dag eruit van ploetermoeder !
De ochtend begint met een stevig glas melk om dan in versneld tempo over te schakelen op sloten (slechte) kantoorkoffie zodat ik de ochtend (en andere ongewenste momenten) op een redelijke manier kan overleven. In de namiddag gaat er meestal een nerveuze alarmbel draaien in mijn hoofd en lichaam, tijd voor water, vruchteloos proberen er 1L uit te persen.
Tegen de avond ben ik meestal zo zot gedraaid dat ik aan de wijn ga thuis aan tafel (niet de hele fles, een glaasje !). Soms durf ik ook een aperitiefje mee te pikken tijdens het koken, dat staat wa chiquer.
Na de avondspits lukt eventueel nog een koffietje maar dan begint het .... 1 tot 2L thee !

En nee, ik ben niet zo'n liefhebber van thee maar het is de enige manier om voldoende vocht binnen te krijgen.  Met Liters kap ik het erin. Vanaf nu echter met meer liefde want ik heb een theepot gekregen !!! Eentje waar net geen 2L water in kan ! Zalig toch, ... kan ik lekker blijven hangen in de zetel in plaats van elke vijf minuten naar de keuken te hollen voor een tasje.