Geen enkele modetrend komt zomaar uit de lucht vallen. Toch is dat voor de kokerrok wel een beetje het geval. De afgelopen week ging op de BBC immers de Amerikaanse televisieserie Pan Am in première, een dramareeks over de piloten en stewardessen van de iconische luchtvaartmaatschappij Pan American World Airways. De serie speelt zich begin jaren zestig af en wordt, mede dankzij het gigantische succes van de eerste afleveringen, nu al vergeleken met Mad men. Toch is er een belangrijk verschil tussen de twee: in Pan Am zwaaien geen zuipende en rokende reclamemannen de plak, maar sexy stewardessen. Een van die stewardessen wordt bovendien vertolkt door Christina Ricci. Zij fungeert met de nodige flair als een wandelend reclamebord voor de stewardessenlook van de jaren zestig. Een stijl die ook modeontwerpers en streetwearlabels wist te inspireren. Span uw veiligheidsriem dus alvast aan voor een bijzonder strak 2012.

Flatteert iedereen

De invloed van de Amerikaanse stewardessenhype, samen met de release komende week van de Britse film My week with Marilyn met Michelle Williams in de kokerrok van Marylin Monroe, is al een tijdje zichtbaar op de catwalk. Zowel in de collecties voor dit najaar als de shows voor volgende zomer zitten opvallend veel (semi-) doorschijnende blouses, hoedjes en vooral kokerrokken. Rokken die strak rond de billen zitten en versmallen naar beneden toe tot net onder de knie. Van dikke wollen exemplaren met ritsen bij Alexander McQueen over rokken met pailletten bij Marc Jacobs tot een parade aan smalle rokken, korte jasjes en bijpassende hoedjes in de zomercollectie van Jil Sander.

Stiliste Linda van Waesberge is mee. ‘Hoewel ik niet de gewoonte heb strakke stukken te dragen, ben ik toch een fan van de kokerrok. Ik heb een geweldig exemplaar van de ontwerper Jean-Paul Knott. Zo'n rok flatteert werkelijk iedereen, van ranke en slanke meisjes tot de meer voluptueuze vrouwen.'

Split achteraan

De kokerrok in het Engels vanwege zijn rechte vorm ‘pencil skirt' genoemd - werd in de modegeschiedenis geïntroduceerd door Christian Dior en diens ‘new look' eind jaren veertig. De gedachte achter die stijl was dat de vrouw na jaren van oorlog wel toe was aan iets nieuws. Dior zelf haalde de mosterd bij een van zijn voorgangers, de Franse couturier Paul Poiret, die zulke strakke lange rokken ontwierp dat ze in het Engels de bijnaam hobble skirt (waggelrok) meekregen. Dior maakte in zijn versie de rokken ietsje breder en korter, tot grote opluchting van zijn vrouwelijke fans.

‘Een echte kokerrok reikt tot net onder de knieën', zegt Van Waesberge. ‘Niet net erboven, dat is not done. Het is nog steeds belangrijk dat een kokerrok een split heeft aan de achterkant. Zoniet word je gedwongen voort te bewegen in van die kleine geishastapjes.'

Valkuilen

De klassiekste manier om een kokerrok te dragen is als onderdeel van een mantelpakje. Met bijbehorend kort jasje dus – zodat de taille zichtbaar blijft - en een klassieke pump met hoge hak. ‘Met zo'n kort jasje krijg je al gauw een uniformlook', legt Van Waesberge uit. ‘Een kokerrok is ook tof met een losse, wijde trui erop, een oversizede kabeltrui of een aansluitend truitje met daarover een dikke cardigan.'

Het lijkt wel of alles mag en alles kan met dit wonderlijke kledingsstuk, maar er zijn valkuilen. ‘Wie relatief klein is, kan de rok best niet met platte schoenen dragen. Ook laarzen zijn een beetje raar, al kunnen korte enkellaarsjes prima', aldus Van Waesberge, die de rok als een klassieker beschouwt in de vrouwelijke garderobe. Het kledingsstuk is in de harde modebusiness immers nooit echt ‘fout' geweest, al valt het Van Waesberge ook op hoe aanwezig het kokervormige item vandaag is op de catwalk.

Vrouwelijke vormen

Maar minstens zo interessant als de geschiedenis en de stylingopties van de kokerrok, is de psychologie achter het kledingstuk. Vrouwen die zo'n rok strak rond de billen dragen, stralen zelfvertrouwen uit. Het is zoals met hoge hakken of knalrode lippenstift, ook qua effect op mannen, die elke accentuering van de vrouwelijke vormen alleen maar toejuichen. ‘Je stapt ook automatisch eleganter met een kokerrok', weet van Waesberge. ‘Door de strakke snit worden je benen ietwat tegen mekaar gedrukt en word je verplicht je voeten recht achter mekaar te zetten in kleinere passen.'

Toch is het voor heel wat kokerleken wennen aan de strakke omlijning van het achterwerk. Maar die ronde vormen, dat ‘net een beetje spannen rond de billen', dat is wat de kokerrok zo sexy maakt. Jarvis Cocker schreef met ‘Pencil skirt' zelfs een ode aan het kledingstuk, een liedje dat begint met de verleidelijke woorden ‘when you raise your pencil skirt, like a veil before my eyes'. Het vervolg verzint u er zelf maar bij.

Shapewear

Is het toeval dat de kokerrok weer hoogdagen beleeft net nu heel wat vrouwen zonder gêne naar zogenaamde shapewear grijpen? (U kent dat wel, het weinig sexy ogende ondergoed dat rondingen accentueert maar overtollige kwabben uitvlakt). Uiteraard niet. Want als één ding de hele kokerbeleving verpest, dan is het wel ondergoed dat zichtbaar is door de rok heen. Met de naadloze shapewear van vandaag is dat alvast een zorg minder. Wat wel nog een struikelblok kan vormen – letterlijk dan – is de beperkte bewegingsvrijheid van de kokerrok. De wagen enigszins deftig in- en uitstappen vraagt oefening, terwijl fietsen een heel andere dimensie krijgt in zo'n benenkorset. Paardrijden of ladders beklimmen ten slotte laat u best achterwege. Elegantie kent ook zo haar grenzen.