Frustratie

Zes maanden geleden ging ik een rondje rennen ...

Vandaag bezocht ik een meubelzaak en hang/zit/lig/sta ik op de zetel. Een meubelzaak bezoeken op een zondag ? Vroeger beschouwde ik dit als een 'ouw-memmekes-uitje' … Vandaag gebruik ik het als excuus om even weg te vluchten uit mijn huis … 

Mijn lichaam is een bom die op ontploffen staat, vol van comfort food en mieren .. Nog maar eens een koekje en waarom niet nog eens een zakje chips … Eten uit verveling … Nooit gedacht dat dit mij ooit zou overkomen. 

Wanneer zie ik een lichtje aan het einde van deze donkere tunnel? Eerlijk, ik red het niet meer ... 

Vrijdag ga ik naar de fitness en stel ik vast dat mensen om me lachen bij een voor hen eenvoudige evenwichtsoefening ... Ik lach er wel mee maar eigenlijk ga ik door de grond van diepe schaamte .. Als ik alsnog weerwerk bied en zeg dat ik vier maanden geleden niet meer kon stappen en een rolstoel had, krijg ik een beleefd knikje ... Tot de volgende sporter zich met een grijns aan me voorbij gaat.

Ik ben boos, verdrietig ... Raap mijn moed bijeen om dan te ontdekken dat de  krachtoefeningen die dag ook niet lukken ... Zin om te tieren maar ik gedraag me ... Wandelen op de band terwijl naast mij iemand het beste van zichzelf geeft. Ik troost me met de gedachte dat ik vorige week 1,5 km wandelde aan 5 km/u, ik vandaag 1,8 km wandel aan 5,5 km/u. 

Boos en gefrustreerd vertrek ik na twee uur fitness. Geen wauw gevoel zoals na het rennen of fietsen ... Eerder in diepe tranen.  Heb het gevoel van niets gedaan te hebben, geen druppel zweet, geen inspanning .. alleen pijn en het weergaloze besef dat ik van ver kom.

's Avonds de confrontatie met mijn ziek lijf, tranen van pijn en een ijszak rijker. De borrel die erop volgt, brengt geen soelaas ... Die ene kilometer hardlopen zit er alsnog niet in .. De nacht is er eentje van regelmatig wakker worden en een sneer in mijn knie voelen, knietje is boos !!

Een lang en vermoeiend weekend bankhangen dient zich aan terwijl mijn omgeving weer heerlijk aan zijn/haar gezondheid werkt ... 

Zelf blijf ik zoeken naar het licht aan het einde van deze tunnel !