Heb in mijn leven al ALLES geprobeerd:
Als mini snotneus in een maillot pakskeu omdat ik perse beter wilde doen dan de dansfilm Fame. Al snel ontdekt dat dansen wel fun is maar dan eerder richting headbangen en zonder die tutu achtige toestanden.
Via school overgestapt op tennis, basket, base-ball en veldlopen ... maar nooit in iets uitgeblonken want slungel in mij, het is toch geen gezicht .. zo'n lange smalle spriet ... ik zat altijd in de knoop met mijn lange benen en overzetboten (schoenmaat 41).
Als jonge volwassene overgestapt van tennis op badminton in combinatie met wallyball ... Dat laatste heb ik overigens zeer lang gedaan met als gevolg een gebroken pols en gebroken vingers (oh ja, die vingers had ik ook al gebroken tijdens mijn basketperiode ... reken daarbij nog gekke toeren tijdens een wilde fuif (met als resultaat een ontwrichte knieschijf x 2) ...
Kortom .. ik vond mijn weg maar niet ... Ben dan overijverig beginnen spinnen met goed resultaat ... Ik zat als een blok op mijn bike en had na bijna drie jaar verschoven nekwervels ... Maar, kreeg wel van iedereen complimenten dat ik als een Ullrich op mijne fiets zat. De nodige kine en nen hoop verwijten dat ik maar beter kon stoppen.
En toen kwam vriendlief in mijn leven; ne Flandrien ... En ikke dus ook Flandriennen ... met matig succes maar ben er wel in geslaagd om met mijn fietske door Toscane en Oostenrijk te bollen ... Elk weekend waren we samen op pad ... genieten van de wind, de regen, de muziek van draaiende wielen, de geur van een gesmeerde ketting, ... ik en mijn zemen velleke ... Een waren we.
En dan wordt een mens zwanger en keert het tij .. Gedaan met samen crossen ... Moederen is de boodschap en net dat past nu niet bij mijn karakter ... Dus zoals reeds eerder gezegd; ik heb mijn babygirls altijd mee naar de fitness genomen. Na zwangerschap 1 als gek terug gaan spinnen, na zwangerschap 2 al snel beseft dat het meerdere knip en naaiwerk niet echt handig was op de fiets.
Duuuuuuuuuuuuuuus na zes maanden heftig trainen op de loopband en crosstrainer van de fitness, ondertussen terug gestart met lopen in de buitenlucht !!! Start to Run is te saai voor mij, ik ga direct voor het grote werk. En daar staan we dus weer he; ne mijlpaal in ons sportleven .... Ik geraak maar niet door die 6O minuten lopen.
Gisteren mijzelf bijna een voetbreuk gestampt tegen a) de autoband van vriendlief b) een boom c) een betonnen brievenbus ... van pure frustratie. Ik blijf hangen op die 60 minuten ... geraak geen meter meer vooruit .... Hoe slaagt ne mens er in godsnaam in om Ten Miles te lopen, 20 km van Brussel, nen halve marathon, nen hele marathon ... of zelfs die gekke looptocht door de woestijn !! ???
Ik weet het niet ... maar deze keer ga ik mijzelf verplichten om eindelijk es in iets uit te blinken ... en trainen zullen we !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten