Onzen trouw …

.. Daarnet snuisterde ik even tussen mijn "labels" en vond ik een label "trouwen"

Jaja, 2013 zag er sprookjesachtig uit .. Eind december 2012 werd ik "gevraagd" aan de Tower Bridge met mooie oorbellen en een prachtig fotoboek van ons tien jaar samen zijn …

Een maand later besloten we in intieme kring te huwen in Toscane en om een feest te geven in Antwerpen.  Ik zag de ellenlange teksten al verschijnen op de blog .. Man, over het organiseren van een huwelijk kan je boeken schrijven … De bedoeling was om jullie te doen watertanden van ons huwelijk .. Een "klassiek" huwelijk vooral bedoeld om iedereen te verrassen omdat vooral ik niet zo heel klassiek ben aangelegd.

Toscane bleek al niet zo eenvoudig als gedacht.  Een hele mallemolen aan administratie omdat Belgie (oh ja) als enige land in Europa een bepaald Verdrag niet getekend heeft waardoor Belgen die in Italie willen huwen langs het Consulaat in Rome (persoonlijk) moeten gaan om daar toestemming te vragen ! Nadien moeten alle mogelijke documenten door een vertaler vertaald worden .. Soit, ik ga er niet meer over uitweiden …. Een officieel huwelijk is het niet geworden. Dus mensen, bezin eer je begint .. Huwen in Italie is een ramp !

Gelukkig hadden we daar een weddingplanner die het spel mee wilde spelen waardoor we een "niet-zo-officiele-huwelijksviering" kregen in The Tower in Volterra met de nodige toeters en bellen.
Lachen, want Mijn man en ik waren eind juni in stilte gehuwd in Antwerpen ..

En dat huwen was ook al zo bijzonder; op de laatste schooldag, een kwartier voor schooltijd gingen we snel een papiertje tekenen op de Gemeente .. We werden ontvangen met één of andere bruidsmars en kwamen toen in jeans samen binnen .. ZONDER onze ringen want die waren we thuis vergeten.  Op ons verzoek niet de gehele preek ontvangen omdat we een kwartier later aan school moesten staan. Een burgemeester in shock wij breed glimlachend naar huis om in de namiddag pannenkoeken te gaan eten met een lekker glas Toscaanse wijn (exit huwelijksfeest).

Ons intiem huwelijk in Toscane was een droom die werkelijkheid werd .. Een huwelijk zoals wij het wilden. Met enkele heel close vrienden hadden we een Agriturismo geboekt, eentje waar Mijn Man en ik enorm goede herinneringen aan overhielden zoveel jaren geleden tijdens onze rondrit per fiets.  Ik droomde van lekker eten, wijn en een zeer lange tafel met wit tafelkleed .. Meer hoefde niet .. Vooral veel en lekkere pasta en rode wijn ! Super .. Een droom die werkelijkheid werd.

De dag zelf, een receptie voor The Tower in Volterra met de nodige hapjes en cava, een toneel van jewelste maar wij .. Wij genoten met volle teugen.  Lekker brunchen, avondeten, ontbijten .. Bezoekje links en rechts en zwemmen. De kindjes vonden het super, het gezelschap was top .. Het kon niet meer stuk … En met dat gevoel kwamen we richting Belgie om hier verder te werken aan ons eigenlijke feest in Antwerpen.

Het zou een dansfeest worden met heel veel muziek, een Jazz bandje dat we leerden kennen tijdens The Urban Trail in Antwerpen, lekker Italiaans eten … Tegen eind augustus had ik een viering in elkaar gebokst, een quiz in elkaar gestoken, versiering gekocht .. Alles was in paraatheid gebracht voor een onvergetelijke feest ! Alles was tot in de puntjes geregeld .. Tot ik viel !

De avond van mijn val heb ik liggen gillen als een varken .. Wat er toen allemaal door mij in de lucht gegild is … Ik vond mijn bevallingen leuker, miste mijn meisjes maar vooral .. Ik wist toen al dat ons feest in duigen viel … Gebruld, gegild, gehuild … De week nadien hebben we ons feest moeten annuleren … Tot vandaag ligt alles klaar, uitnodigingen, quiz boekjes, foto-kaders, photo-booth versiering, teksten voor de viering, onze openingsdans … Alles ligt in een doos, ik heb er sinds mijn val niet meer naar gekeken … Mijn boeket, mijn kleed, zijn kostuum .. Het ligt in de zakken en heeft nog geen lucht gezien .. De kindjes hun kleedjes zijn ondertussen té klein, de kaarten gedateerd !

Wat we van plan zijn ? Wellicht krijgen we in de loop van dit jaar weer een schitterend idee om op onze eigen manier iets te doen … Maar voorlopig denk ik niet aan "dansen" of "vieren"… Ergens dit jaar zal ik in mijn kleed rondhuppelen en hij in zijn nette pak .. We weten hoe te acteren want dat deden we ook in Italie .. Ergens dit jaar zullen we menig mens versteld doen staan :o))