Koppen en kinderopvang

Gisteren voor het eerst sinds lang nog eens naar Koppen gekeken.

Dat had ik beter gelaten want het eerste onderwerp was meteen al een schot in de roos: Kinderopvang
Nog maar eens een reportage over het prangende tekort aan opvang ... Vooral in grote steden een Probleem. Wel ... Voor zover ik weet, was dit al een probleem tien jaar geleden !

Voor wij hier zwanger werden, waren wij al op zoek naar opvang voor kinderen.  Een geluk bij een ongeluk vonden wij een plaatsje in een opvang waarbij we van bij de start niet echt een goed gevoel bij hadden.  Maar, je mag niet kieskeurig zijn, nemen wat er vrij komt en voor de rest niet teveel nadenken.   Ons plaatsje hadden we gevonden net na de positieve zwangerschapstest.  Ongelukkig voor mij, eindigde die eerste zwangerschap in een miskraam. Gelukkig voor mij, stonden we op dat moment op de "wachtlijst" in een Zelfstandig Dagverblijf van wie het mij altijd verbaasde dat ze überhaupt een vergunning hadden. Maar kom, het was dat of niets.  Op dat ogenblik woonden we in een gemeente aan de Stadsrand !

Ik werd al gauw zwanger van nummer twee en zo blij dat ik wist dat mijn kind ergens terecht kon. En zo gebeurde, vijf dagen opvang, elke week opnieuw in een crèche waar ik niet volledig achter stond, die veel geld kostte maar met super juffen. Ik trok mij dan maar op aan de Juffen en het voelde goed; onze eerste spruit voelde zich er goed op haar plaats en werd bovendien ook zeer goed begeleid (slechte start !).  Elke dag opnieuw bad ik dat er niets zou fout lopen in de crèche op het vlak van veiligheid.

Na verloop van tijd vonden we een huis dichter bij de Stad.  Geen probleem, we maakten elke ochtend een ommetje van ettelijke kilometers naar de crèche waar de Juffen voor onze spruit met liefde zorgden.
Na enige tijd werd ik zwanger van nummer twee (of drie) en begonnen we stilaan toch te denken aan een overstap naar een andere crèche. Twee kinderen in een zelfstandige crèche op voltijdse basis was financieel een enorm zware domper in ons budget dus ik besloot onze kansen te wagen bij een Crèche van De Stad ! Ik werd er vriendelijk ontvangen, kreeg een rondleiding, was onder de indruk van het gebouw en de werking .. Helaas ... Wachtlijst ! Want De Stad werkt nog op een andere manier; bepaalde mensen krijgen voorrang op het vlak van opvang en een voltijds werkend gezin behoort niet tot de prioriteiten ...  Ook hier was ik net zwanger, de test was nog niet koud of ik was al beginnen rondhoren ...  Gedurende negen maanden was ik lekker zwanger en hoorde ik niets over opvang.  Gelukkig voor ons, ging de oudste nog naar de andere crèche en kon onze kersverse spruit daar ook terecht. Want zo gaat dat met broers en zussen, die krijgen voorrang.

Na de bevalling bleef ik zes maanden thuis om dan terug voltijds aan het werk te gaan. Elke dag opnieuw de ommetjes van ettelijke kilometers en enorm gepeperde facturen voor de opvang van twee kinderen in een Zelfstandig Kinderdagverblijf waar ik meer een meer een naar gevoel aan over hield.
Na lange tijd een telefoontje van De Stad dat mijn kind bij hen terecht kon gedurende twee dagen in de week ! T W E E dagen opvang wanneer je beiden voltijds werkt !!!! Nou ... We beten dan maar op onze tanden en betaalden braaf elke maand onze gepeperde factuur van een ondermaatse crèche.

... Maar dan ... Op een vrijdag gingen we onze dochters halen en kregen we koud te horen dat we maandag niet meer in de crèche terecht konden, ze was "failliet" verklaard want voldeed niet langer aan de normen van Kind & Gezin ... Die normen lagen zo hoog dat er bijkomende investeringen nodig waren en dat liep op een sisser af.  75 kinderen stonden op het einde van de week gewoon op Straat !
Nu, dat de crèche in kwestie beter zijn deuren sloot was mij al langer duidelijk, er schortte van alles aan het gebouw en ik was altijd opgelucht dat er nooit iets fout liep.  Maar, los het maar op !

Het weekend staat voor de deur en maandag is het werkendag en moet je opvang zien te vinden voor twee kinderen !!! Bovendien waren we op dat moment ook onze waarborg kwijt voor twee kinderen ! Nogmaals een zure appel om door te bijten ... Het heeft echter geen zin om te zitten kniezen, er moest gezocht worden ... 's Avonds dus alle crèche in onze omgeving afgemaald/gebeld etc ... Overal de situatie uitgelegd dat er een crèche onverwacht zijn deuren gesloten had en er op die manier 75 kinderen op straat stonden.  Gelukkig hadden heel wat crèches in de buurt weet van de situatie en konden we opnieuw terecht bij een Zelfstandig Kinderdagverblijf iets dichter bij ons thuis.  Het was bij vele crèche een beetje wringen en organiseren maar de meeste van die 75 kinderen vonden al snel ergens anders opvang.

Twee vliegen in 1 klap: opvang voor twee kinderen, dicht bij huis maar ... Een nog grotere inbreuk op ons budget, want deze crèche was nog duurder.  Gelukkig voor ons ging de oudste al snel naar school waardoor er nog maar opvang nodig was voor 1 kindje à 660 euro / maand !! Reken maar uit .... Ik heb mij toen ontelbare keren afgevraagd waarom ik ging werken ... Het loon dat binnenkwam ging voor de helft naar opvang ... Over de opgang zelf geen kwaad woord, alles is er perfect georganiseerd, ook hier enthousiaste juffen die zich ontfermden over onze jongste (ook alweer een kind met een valse start).  Maar hemel ... Beide kinderen zijn elk twee jaar naar een opvang geweest ... Mijn verstand weigert gewoon uit te rekenen wat het kostenplaatje was van dit gebeuren.

Kinderopvang is goed voor mensen die beiden werken ... Het is anders financieel niet haalbaar.  In een grote stad zoals "A" mag je al blij zijn een Zelfstandig Kinderdagverblijf te vinden, die van de Stad zelf zijn - in mijn ogen - niet toegankelijk voor een Jong Gezin met twee werkende mensen .. Voor ons was de opvang een lopende rekening die ervoor gezorgd heeft dat sparen geen optie was.

Loopbaanonderbreking nemen is ook een optie ... Maar, iedereen weet dat het nefast is voor je verdere ontwikkeling als werknemer ... Enige tijd uit de running is streep door je loopbaan als vrouw. Het is sowieso altijd lastig om door te groeien als moeder, laat staan dat je dan twee jaar stopt met werken !

Ik heb het mij meermaals afgevraagd of ik niet beter zou stoppen en naderhand had ik het beter gedaan.
Want hé, ik ben twee maal zwanger geweest, twee maal mijn ouderschapsverlof opgenomen en dus ook enige tijd out geweest.  Ik sta momenteel nog even ver op de ladder als wanneer ik voltijds thuis gebleven was.

Gelukkig ben ik wel een moeder die er 's morgens en 's avonds is voor haar kinderen en die tijdens de vakantie alles doet om bij haar kinderen te zijn.  De dame in Koppen met haar zelfstandig uitgebate koffiebar deed zelfs op zaterdag een hele dag beroep op een crèche bij wie ze binnen de week ene plek veroverd had (in ruil voor gratis koffie en gebak ????).  Zes dagen op zeven zat het kind in de crèche van 's morgens tot 's avonds waar het door een vriendin werd opgehaald .. Ik stel mij dan toch de vraag waarom ze aan kinderen begonnen is !

De grootouders zijn ook een optie.  Maar ... ik ben opgevoed vanuit het standpunt; Wij hebben jouw opgevoed, wij zijn nu met pensioen en gaan jouw kinderen niet opvoeden.  Die stelling klopt als een bus. Grootouders zijn er niet om te zorgen voor je kinderen.  En de stelling dat Grootouders niet beschikbaar zijn omdat ze zelf nog op de arbeidsmarkt zitten, klopt als een bus. Als ze ons verplichten te werken tot na ons 65, zal de kinderopvang alleen maar nijpender worden. Het kan absoluut niet door de beugel dat een 70-jarige grootouder nog zorgt voor kleine kinderen !

De Nanny passeerde ook even in Koppen. Een beginnende Nanny verdient al snel 1600 euro / maand (!!!!!!) en zorgt ervoor dat de kindjes van school gehaald worden, speelt met ze, kookt voor ze, steekt ze in bad/bed en doet dan nog licht huishoudelijke taken.  De Nanny in Koppen werkte bij een gezin van zelfstandigen en te zien aan de grootte van de woning leek het mij een gezin van Dokters of Advocaten.  Wie in godsnaam kan een Nanny betalen ???????
En waarom in godsnaam heb je drie kinderen wanneer deze voltijds worden opgevoed door een Nanny. En volgens het bureau overheerst de vraag het aanbod ...

Dat er te weinig Opvangplaatsen zijn, ga ik volmondig mee akkoord, we hebben het zelf meegemaakt ... Je bent nog niet zwanger en loopt al te zoeken naar een plekje.  Dikwijls aanvaard je een plek waar je eigenlijk niet zo gelukkig mee bent .. Het is dat of niets.  Maar hé, je bent dan alvast voorbereid op het schoolmoment van je kind want een school zelf kiezen is ook uit den boze ... Want ook hier zijn er opvangproblemen ! Je geeft electronisch een lijstje van vijf scholen door en er wordt voor jou gekozen in welke school jouw kind terecht kan.  Ik maak mij nu al druk over het feit dat ik wellicht binnen een jaar of zes ergens aan een school mag gaan kamperen ... In de hoop dat mijn kind daar terecht kan en verder kan genieten van degelijk onderwijs. Maar tegen dan heb ik beslist al een olifantenvel ontwikkeld !

Thuis blijven en voor je kinderen zorgen is een optie maar in deze tijden zo goed als onmogelijk ... Als koppel wil je nog altijd je eigen woning en die zijn vandaag de dag onbetaalbaar geworden.  Als je een eigen woonst wil, ben je sowieso verplicht om beiden te gaan werken.

Waarom gaat alles hier altijd zo moeizaam ? Neem een voorbeeld aan de Scandinavische Landen waar moeders wel een aantal jaren thuis kunnen blijven om voor hun kinderen te zorgen zonder dat ze van de bedrijfsladder donderen en een streep door hun carrière (als je het zo al wil noemen) moeten trekken.
Waarom is het voor een Jong koppel vandaag de dag bijna onmogelijk om een eigen woonst te betalen, zodat je als gezin niet anders kan dan beiden te werken ?

Moeten we dan gewoon onze kinderwens opbergen ???? Neen, want dan zitten we binnen ettelijke jaren weeral met het vergrijzingsprobleem.