dinsdag 27 januari 2015

Goesting

Ook ik heb van die dagen dat ik zin heb om de maatjes aan de kapstok te hangen

Dagen dat ik heel de dag honger en dorst heb
Dagen dat ik met honger en dorst op de loopband stap
Dagen dat ik 's morgens opsta met een ochtendhumeur en dat humeur een daghumeur wordt
Dagen dat ik geen zin heb om doorweekt van de loopband te stappen
Dagen dat ik geen zin heb om mijn mooi gekapte haren te zien veranderen in een warboel van natte haren die in alle richtingen steken
Dagen dat de knie zeurt en mij duidelijk maakt dat ik geen twintig ben
Dagen dat de rechtse knie de linkse ondersteunt en ook begint te zeuren
Dagen dat je jezelf in geen enkele outfit lekker in uw vel voelt
Dagen dat je van jezelf vind dat je als een slak vooruit gaat
Dagen dat de klok blijft stil staan op die loopband
Dagen dat je precies wat meer aandacht besteed aan die buik die toch niet zo strak is als je denkt!
Dagen dat je denkt "waarom" !!!

... Wel, het was zo'n dag !
(5km - 30 min)

zaterdag 24 januari 2015

Knoeien met schema's ...

Dat hardlopen van mij gebeurt weer zoals een kieken zonder kop ...
We zijn ondertussen op dreef, de snelheid is redelijk, de pijn ook ...

Stilaan wordt er nagedacht over loopjes, wordt de loopkalender bekeken, worden er afstanden ingepland .. En dan ? Mijn doel voor dit jaar is om opnieuw een halve marathon te rennen ...
En liefst -zoals al eerder gezegd- zo eentje waar je op het einde een medaille krijgt.

De kalender wordt bekeken, onderzocht, opnieuw bekeken, zonder resultaat.
Ergens eind februari en eind maart is er een halve die je kan rennen in Lier .. zonder medaille.
Je kan de dag zelf inschrijven dus ik besluit dat deze op mijn kalender geprikt wordt. Denk er voor de rest niet over na, bam, die datum staat erin; de rest zien we wel.

En zodoende maak ik dezelfde fout als een beginnend renner, gewoon wat loss gehen zonder nadenken ! P; waarom ? Als P zin heeft om te rennen, rent ze .. De ene keer al wat sneller en verder. Ik behoud mijn drie trainingen per week, combineer met fietsen op de niet zo elegante hometrainer en zorg ervoor dat ik op zondag wat langer ren en voldoende aandacht besteed aan core- training.
Kortom, een overvolle agenda zonder echt doel. Want eerlijk ? Ik wil die natuurloop eigenlijk niet rennen; ik wil een medaille voor mijn succes dit jaar !

Onbewust ben ik echter wel degelijk bezig met schematisch trainen ! Ik zorg ervoor dat alles netjes ingepland wordt in de agenda, zorg voor afwisseling in mijn lopen, probeer stilaan de intervallen terug op te nemen .. En vorige zondag liep ik dus net geen 16 km ! V o r i g e    z o n d a g dus; in januari loop ik op een ochtend op mijn sokken 16 km aan 10 km / uur ... Onbewust; het ging goed, ik had er zin in, had voldoende drinken mee, wat druivensuiker. Nieuwe route uitgeprobeerd en gaan. Maar, ... ik heb vroeger nooit die afstand afgelegd in januari, op mijn sokken ... Ineens klokte de TomTom af op die afstand en dacht ik "tiens" .. Ik genoot zelfs van die loop!

Zodoende ben ik ondertussen opnieuw die loopkalender aan het bekijken want als dit vlot blijft gaan, zit ik in februari wel degelijk aan die halve marathon afstand .. zonder medaille (jaja, noem mij maar een klein kind!) ...  Ik had dit jaar mijn zinnen gezet op De Urban Trail maar die komt al in gevaar want vermoedelijk kan De Man tegen dan niet mee lopen (ingreep) én de 20K van Brussel (wel een medaille maar pas in mei).

Opvallend; in Nederland worden veel meer lopen georganiseerd waar je een mooie medaille ontvangt, hier in Belgie is het niet te vinden, grom! Ben ik dan de enige Belg die gevoelig is aan een kapstok waar al die medailles aanhangen, waar je naar kijkt, over wrijft en even terug gaat?

Ik besluit om mijn Energy Lab schema er bij te halen en merk al snel op dat ik vandaag vlotter loop dan in 2013 en dus ook al ver op schema zit.  Ik ondervind dat een kennis van mij afstanden post op Runkeeper die vergelijkbaar zijn met de mijne en vraag haar naar haar plannen.   Zij heeft een nieuw schema opgeladen via My Asics en traint ondertussen voor De Marathon van Antwerpen. Die plannen heb ik echter niet want ik wil eventueel mee doen aan The Antwerp Ten (aan een lage snelheid om niet te vallen in de massa) en reken meer naar die 16 km.

Uit nieuwsgierigheid besluit ik ook een schema op te starten op My Asics en uit nieuwsgierigheid laad ik een schema op voor de marathon met als einddoel Antwerpen. Ik heb wel zin om mee te trainen met die kennis van mij en geniet van onze gezamenlijke resultaten op Runkeeper.  Ik heb echter niet de intentie om een marathon te rennen ... Maar, de te leggen afstanden lukken mij momenteel wel ... Wat te doen ? Train ik gewoon verder met dit schema zonder een finish ? Bouw ik terug af naar de klassiek kleine afstanden en bouw ik terug op in april voor The Ten of Mei voor Brussel ? Wat als ik in februari zonder problemen 24 km ren maar niets officieels plan en dat getalletje alleen maar in de historiek van mijn Runkeeper beland ?

Ik maal maar door want ik kan en mag geen marathon afleggen zo kort na mijn herstel.
In mei net terug begonnen aan nul kilometer en een tussenpauze in de maand november met mijn nek. Ik weet te weinig over voeding (ook al liggen hier ettelijke boeken!); mijn lichaam is wel krachtig dankzij 18 maanden revalideren maar 42km ... Hoe reageert mijn lichaam bij het afleggen van 24 km, 28 km en 32 km. Ik ren altijd alleen, in mijn ukkie. Momenteel ren ik langs huizen en plaatsen die me heel vertrouwd zijn maar als er een Lange Duurloop van 24 km moet afleggen, moet ik afwijken van mijn klassieke omgeving en het elders gaan zoeken.  Moet ik geen contact opnemen met een diëtiste die me leert hoe ik moet omgaan met voeding zodat ik mijn spiermassa niet kapot maak.  Soit, ik maal ... én droom .. Onbewust droom ik ... En ik mag niet dromen; ik moet realistisch blijven. Maar het gaat zo lekker .. lekker.

Ga ik na het afleggen van zulke afstanden het lot niet tarten en alsnog mijn knie opgeven aan de wetenschap en zodoende helemaal moeten stoppen met hardlopen ...  Stilaan komt ook het fietsseizoen eraan en ook dat wil ik niet missen. Want ergens dit jaar moet ik nog op tweedaagse met Mijnheer Museeuw; een wedstrijd die ik in een zotte bui gewonnen heb en waarbij ik niet eens meer wist dat ik mee gedaan had ...

Ga ik volgend jaar nog zoveel aandacht besteden aan mijn programma van vandaag. Want; dankzij mijn revalidatie periode, is het systeem hier thuis ingebakken in de de agenda planningen.  Heb ik volgend jaar nog de energie om drie keer per week te gaan rennen, drie keer per week aan core- en krachttraining te doen, een keer per week te fietsen ... Heb ik er volgend jaar nog zin in om mij te blijven focussen aan het ritme van een pater ??? Zoveel vragen, zo weinig antwoorden ... En het erge; ik sta alleen in mijn beslissingen ...

vrijdag 9 januari 2015

Hardlopen en Muziek

Hardlopen en Muziek; ze zijn beiden met elkaar verbonden.

Ik loop nooit zonder muziek .. Eigenlijk speelt muziek gewoon en grote rol in mijn leven.
Het werd me thuis met de paplepel ingegoten en ik heb het gewoon overgenomen; er staat altijd muziek op.  In de auto, op mijn werk, tijdens het studeren vroeger, thuis én dus ook tijdens het hardlopen ... En raar, ik luister nooit naar muziek op de fiets, dat dan weer niet. Terwijl ik daar - op goede momenten - bijna vier uur mee bezig kan zijn ...

Er wordt nochtans links en rechts gezegd dat je moet hardlopen zonder geluid en moet genieten van alles daarbuiten.  Wel; het lukt mij niet ! Ik heb echt die opzwepende muziek nodig om in kadans te blijven, om het vol te houden.

Het begon met een I-Nano met daarbij een headphone van Nike. Handig want op die manier kon ik mijn gegevens ook bij houden met Nike + I-pod ed.  Dan kwam de I-Phone en begon ik gebruik te maken van Runkeeper en I-tunes.  De Nano ging de kast in omdat alles toch veel vlotter liep via I-tunes en ik het gewoon handig vind om mijn telefoon bij te hebben (in geval van nood ed).  En ja, Runkeeper is ook best ok maar eerder beperkt.   Via I-tunes koop ik ook altijd dance, terwijl er geen enkele Dance CD in onze kast te vinden is.

Bij het rennen van langere afstanden, voldeed de batterij van de I-Phone niet meer in combinatie met Runkeeper en I-tunes dus kreeg ik een Mophie. Nog minder redenen dus om die kleine, schattige en handige Nano uit de kast te halen.  Kortom; voor alles een oplossing, of toch niet ?

Mijn headphone van Nike is tot op heden altijd gekoppeld geweest aan mijn telefoon. Een heel gedoe want ik doe de draad door mijn shirt en dan weer omhoog om te klikken in mijn telefoon.  Mijn shirt wordt op die manier omhoog getrokken en trekt tegen.  Het irriteerde mij echter niet dus ben nooit op zoek gegaan naar een andere headphone.  Op de fitness als ik gewichten moet heisen om mijn schouders te trainen durft mijn shirt zelfs tot halverwege mijn bovenlichaam te kruipen maar ook dat irriteerde mij nauwelijks.

Maar dan begint het koudere seizoen en begint het geknoei met laagjes.  Als ik buiten ren in de winter, draag ik een thermisch onderlijfje, een shirt met korte mouwen (en als het vriest lange mouwen), een hardlooptruitje en bij vochtig of ijskoud weer een regenjasje met kap.  Bij echt heel koud weer, trek ik bovendien een Buff, muts en handschoenen aan.  Dan moet dat draadje van die headphone nog door al die lagen en is het bovendien knoeien met het zakje waar de telefoon in moet. Maar, we doen dat gewoon ... Tot grote hilariteit van De Man; want, het gebeurt dat ik loopklaar ben en mijn hartslagmeter vergeten ben.  Dat betekent dus al die lagen opnieuw optrekken en nog meer geknoei met dat draadje want dat geraakt dan in de knoop met mijn ID-tag, mijn Buff etc.

Maar, ik kloeg nooit.  Tot ik op het net een (ik denk via Stoere Vrouwen Sporten) een recensie las van verschillende headphones en die spontaan doorstuurde naar De Man ... Er zelf nog altijd weinig aandacht aan besteed, was voor mij de kous af.  De Man is een gadgetfreak die gewoon graag over zulke dingen leest.  Niet meer of minder .. En toen kwam Kerst en deed ik mijn pakje open ...

In mijn pakje zat een Plantronics Backbeat Fit Draadloze Headphone ! Mijn mond viel open. Ik had er nog nooit van gehoord; had nog nooit gezien dat een Headphone Draadloos kon zijn!
Ik was zelf zo gewoon aan mijn Nike en stond er gewoon niet bij stil dat de wereld ook verder evolueert en er dus al lang systemen bestaan die een een combinatie aanbieden van Muziek zonder draad via Bluetooth.

De beste Kado ooit gehad ! Hij is ondertussen getest en uitbundig goed gekeurd.  De Audio is top, het geluid bijzonder zuiver (de bassen lekker wat voor mij een extra voordeel heeft om binnen mijn cadans te blijven) en een absolute meerwaarde; je blijft alert naar je omgeving toe; iets wat ik blijkbaar toch gemist heb bij Nike.  Het is mij nu pas opgevallen hoeveel lawaai ik maak op een loopband.  Via je headset kan je bovendien je geluid aanpassen, je telefoon opnemen en je GSM is gewoon binnen bereik want je hebt dat armzakje niet meer nodig.

Je hebt veel meer bewegingsvrijheid en je GSM hoeft echt  niet tegen je lichaam geplakt te blijven, wil je geluid ontvangen.  Hij is alvast vochtdicht want ik zweet als een rund tijdens het sporten en ook hier volstaat hij met glans de test.  De oortjes blijven lekker zitten, de band achter je hoofd irriteert niet; je voelt het nauwelijks.

De batterij koppel je aan je computer om op te laden en heeft een zeer lange gebruiksduur.  In principe zou hij acht uur kunnen werken, ik zit nu ongeveer aan zes uur en de lieve mevrouw deelt mij nog altijd mee dat mijn batterij in "full charge" is.

Voor mij een van de beste geschenken ooit en vandaar ook een "te-delen" item op de blog !!!
Bovendien geraakt op deze manier de Nano vanonder het stof. Want; mijn vrees is wel dat de combinatie tussen mijn I-phone, Bluetooth activatie, muziek en Runkeeper nefast is voor lange afstandslopen.  De Nano wordt dus binnenkort opgeladen met lekkere muziek en opnieuw optimaal gebruikt ...





zaterdag 3 januari 2015

Goede voornemens ...

Goede voornemens ...

Elk jaar, eind december maken we goede voornemens ...
En elk jaar opnieuw zijn we die na een veertiental dagen vergeten.
Zodoende; ik maak geen goede voornemens meer; ik kan ze toch niet volhouden.

Elk jaar zeg ik met Oudjaar dat ik het rustiger aan zal doen, vroeger ga slapen, mij het werk minder aan trekken, gezonder ga eten, minder alcohol zal drinken, meer tijd vrij maken voor mijn relatie, de kinderen minder zal opjagen, minder zal shoppen, minder geld uitgeven aan onbenullige dingen ...

ELK jaar opnieuw en na een week is alles alweer vergeten.

Dit jaar heb ik dus wijselijk mijn mond gehouden. Ik hoop dat het huidige jaar een rustig kabbelend jaar mag worden zonder al teveel extremen; niet al teveel hoogte- en/of dieptepunten.  En dat wens ik jullie allen ook toe ...